Crate Expectations: Tsepo

Doordeweeks uitslapen, lekker koken en platen zoeken om te draaien in het weekend; dat is wat Jan van der Lugt, beter bekend als Tsepo, het liefste doet. "Er zijn veel mensen die willen draaien, dus mijn set moet altijd een 10 zijn." Dat Jan zijn dj-rol bloedserieus neemt moge duidelijk zijn, vandaar dat we hem deze week vroegen voor Crate Expectations. Vanavond draait hij op STRAF_WERK in de Marktkantine, en wij vroegen hem wat er allemaal meegaat in de platentas.

Welke track van een opkomende Nederlandse artiest draai je momenteel veel?

White Island van Paul Twin draai ik bijna in iedere set. De gasten van Nous'klaer zijn vrienden en stuurden me deze release op. Het is een onwijs goed label, want ook de releases van Mattheis en Oceanic zijn ijzersterk. Het is niet zo dat ik heel veel muziek opgestuurd krijg van bevriende producers, het grootste deel van de platen die ik draai heb ik zelf gevonden. Via mail krijg ik wel veel binnen van mensen, maar daar zit zelden iets draaibaars tussen.

Welke lange track zet je vaak op als je een sanitaire stop moet maken?

Mother van Designer & Four Tet heeft genoeg drive om de dansvloer in zijn greep te houden. Ik moet trouwens heel vaak naar de wc tijdens het draaien, daarom mag ik geen bier meer van mezelf drinken tijdens de set. Liever vruchtensap, of wodka, maar in een langere set drink ik gaandeweg wel bier hoor. Gelukkig ben ik altijd op tijd terug voor de opvolgende plaat – ik pis heel snel.

Welke plaat die je vroeger niet voelde of snapte, draai je tegenwoordig juist heel vaak?

Dit nummer van Jerome Martinez heb ik herontdekt. Eigenlijk dacht ik dat Valley of Tears niet zo geschikt zou zijn voor de dansvloer, maar het tegendeel is waar. Ik draaide 'm eigenlijk als een soort tussenplaat, maar het had een hypnotiserende werking op het publiek. Het was zelfs een van de vetste platen van de avond. Het is wel een beetje een tranentrekker, een emotionele track. Die platen probeer ik af te wisselen met meer opzwepende tunes. Het ligt uiteindelijk altijd aan de avond en het publiek, daar stem ik op af.

Wat is je favoriete guilty pleasure?

Deze eurodancehit van Gala heb ik als wekker en daar is mijn vriendin minder blij mee. Freed from Desire is een klassieker: het ligt gemakkelijk in het gehoor. Ik ben niet bang om de plaat zat te worden, daarvoor is het juist een guilty pleasure – die blijven altijd goed. Bovendien hoor ik 'm niet supervaak want ik hoef mijn wekker meestal niet te zetten; ik ben nu eenmaal niet zo'n ochtendmens. Ook als ik vroeg in de ochtend ergens moet draaien, ga ik liever wat eerder naar de club om te checken hoe de sfeer is. Ik zie graag andere dj's aan het werk en is het bovendien een goede manier om nieuwe muziek te ontdekken.

Van welke plaat zou je willen dat-ie zou werken op de dansvloer?

Ik weet eigenlijk niet of

Good Day

van regisseur, kunstenaar en muzikant David Lynch kan werken op een dansvloer. Het goede moment om deze plaat te draaien heeft zich nog niet aangediend. Bij een grote zaal als bij STRAFWERK zou het bijvoorbeeld niet werken, maar in een kleine club misschien wel. Vaak heb ik platen al een tijd bij me, maar moet ik wachten op het juiste moment. Ik wil niet zomaar een plaat opzetten, zo van: moet je dit horen. Het moet wel kloppen met de sfeer en hoe de mensen erin zitten. Ik redeneer vanuit het publiek, al moet je ook durven verrassen als dj.

Welke plaat draai je het liefst tegen de tijd dat de lichten weer aangaan?

Welke set was het hoogtepunt van vorig jaar en welke track uit die set staat je het meeste bij?

Draaien in de X-Ray op Lowlands was het hoogtepunt van het jaar. Ik had zelf als bezoeker nog nooit het festival bezocht. Mijn set was het overgangspunt van het dag- naar nachtprogramma. De hiphoppers gingen weg na het optreden van Skepta en de mensen die de laatste avond nog zin hadden in een feestje stroomden binnen. Na mij zou DJ Tennis draaien en ik was onwijs zenuwachtig, al moet ik zeggen dat ik dit negentig procent van de keren ben als ik moet draaien. Ik ben dan onwijs geconcentreerd, maar in de loop van de set, als het draaien goed gaat en ik een idee krijg hoe de set zich gaat ontwikkelen, slaat dat om in een gevoelvan euforie. Het moment dat ik Everywhere van Fleetwood Mac opzette was wel echt een hoogtepunt die avond.

Welke plaat heb je voor het laatst geshazamd?

Even kijken, blijkbaar is dat Black Strobe van Italian Fireflies. Eigenlijk heb ik geen idee hoe deze plaat klinkt, want ik was toen best dronken. Ik kan me ook niet zo goed herinneren waar het was of wie 'm draaide. Dat andere mensen shazammen tijdens een set vind ik eigenlijk wel tof, het is een teken dat het publiek de muziek goed vindt. Ik zie het als een compliment. Een paar jaar geleden wilde ik track-id's liever voor mezelf houden, maar dat heb ik nu niet meer zo. Dan moet je maar geen dj worden. Ik wil muziek delen.

Welke track ga je zeker draaien tijdens STRAF_WERK vanavond?

Wat een geweldige sfeer zet DJ Gregory neer met het nummer And, en daarbij verliest hij niet de focus van de dansvloer. De remix van Kerry Chandler bouwt heel subtiel op zonder naar een grote break toe te werken – heel opzwepend. Ik kan dit nummer in het begin van mijn set draaien, maar ook aan het eind.

Volg Tsepo via SoundCloud // Facebook Like THUMP Nederland om niets te missen.