Beats Beyond Bhangra: tien opkomende producers uit India die je wil kennen

Elektronische muziek in India is booming. Tien jaar geleden bestond de dancegemeenschap nog maar uit een paar mensen die hun mening deelden over de nieuwe platen van Aphex Twin, The Prodigy en The Chemical Brothers, maar elk jaar – gestimuleerd door de komst van snellere internetverbindingen en promotors die meer uit de kast halen – komen er steeds meer fans bij. Het grootste elektronische muziek festival van India, Sunburn, trok in het openingsjaar (2007) 10.000 bezoekers. Het festival vond toen alleen nog plaatst in de zuidelijke staat Goa, maar wordt nu ook gevierd in Mumbai, Delhi, Colombo op Sri Lanka en Dubai – de bezoekersaantallen staan nu op 150.000.

De afgelopen vijf jaar heeft een aantal internationale artiesten het land weten te vinden: David Guetta, Tiësto en Swedish House Mafia verkochten er uit, en ook Jon Hopkins, Modeselektor, Hudson Mowhawke, Kode9 en Mala stonden met shows in India.

Er komen misschien grote getalen af op de internationale acts, maar bij de lokale dj's blijft dat een beetje uit. Toen ik dit jaar naar een show van de downtempo Sulk Station ging in een club in Mumbai, zag ik weer dezelfde gezichten als het jaar ervoor. Muzikanten van de oude garde, Dualist Inquiry en Nucleya, waren de eerste die alternatieve elektronische muziek uit India op de kaart zetten, en zij zorgen nog steeds voor de grootste bezoekersaantallen op festivals en in clubs.

Terwijl de op rock geïnspireerde elektronische muziek van Dualist Inquiry en de Indiase dubstep van Nucleya het land in vervoering hebben gebracht, representeren ze maar een heel klein deel van de opkomende undergrounddancescene en de vele talenten die er rondlopen. Hieronder vind je een aantal producers uit India die je het beste vandaag nog kunt gaan luisteren.

De uit Mumbai afkomstige producer Sanaya Ardeshir heeft al drie EP's uitgebracht, elk met een eigen sound en compleet verschillend. Haar verfrissende blik op melodische elektronische muziek laat ze horen door het gebruik van percussie-elementen en composities, gebouwd op synthesizers. Ze komt net terug van een tour door de Verenigde Staten, waar ze onder andere een show deed op SXSW, en een openingsset op Eat Pray Thug van Heems. Ook kwam haar nieuwe video van het nummer Exit Strategy vorige maand uit op THUMP.

Lifafa's verfijnde set doet vooral denken aan een retro-soundscape , Alle twee zijn releases zou je zo onder een film kunnen plaatsen. De percussie zorgt voor het tempo en de Hindi-vocal, die heel buitenaards klinken, zorgen voor karakter. De producer is ook de frontman van de jazz/cabaret-band Peter Cat Recroding co.

De producer uit Bangalore is een van de jongste op deze lijst – ik denk dat hij zelfs nog studeert. Zijn rustige, melodische muziek bestaat uit lichte percussie en hoge frequentie tonen, meestal zijn dat de core-elementen van zijn geluid. Op zijn Tumblrpagina beschrijft hij zichzelf als een 'boomklimmer, theedrinker en muziekmaker', wat je waarschijnlijk wel een beeld geeft hoe chill deze gast is. Ook speelt hij in de band Machli, die het zeker ook waard is om te checken.

De in New Delhi wonende Marwah speelt keyboard, schrijft liedjes, zingt en produceert. Nadat ze in een aantal bandjes speelde, dropte ze dit jaar haar eerste solorelease Komorebi. Naast het feit dat haar muziek duidelijk geïnspireerd is op Japan, is haar nieuwe EP een fantastisch debuut. Haar muziek is moeilijk samen te vatten omdat het zo breed op het elektronische-muziekspectrum zit. Het is klein en betoverend, en de producties zijn vol zelfvertrouwen.

Mumbais eigen analoge nerd Synthetic Lying Machine houdt zijn identiteit liever geheim. Zijn muziek bestaat uit lage frequenties en hij experiment graag met oude en huis-tuin-en-keuken-instrumenten. Met zijn releases op Bandcamp is er genoeg om naar te luisteren.

De hiphopscene is nog erg klein in India, maar de alias van Rishabh Lyer Worms' Cottage is the new kid on the block die dat weleens kan gaan veranderen. Zijn debuut EP Tour Guide Imposter kwam vorige maand uit en klinkt te gek. Er zit een aantal ritmische beats in die hij combineert met zang en rap, soms met een moeilijk te verstaan accent. Hij is iemand die naarmate de tijd vordert echt alleen maar beter wordt.

Raxit Tewari heeft een interessante muzikale carrière. Zijn band Sky Rabbit begon ongeveer tien jaar geleden als een nu-metalband, maar evalueerde tot het maken van electrorock. Als Your Chin maakt hij electropop. Een simpele drum, een synthesizer op de achtergrond en zijn recht-door-zeeteksten, die hij uitspreekt met een monotone stem, glijden soepeler naar binnen dan een Breezertje bij een veertienjarige.

Hier hebben we iemand die jaren zeventig synthesizerpop maakt, maar ook in twee metalbands speelt – dat verzin je niet. Het debuutalbum van Aqua Dominatrix (Akshay Rajpurhot) is een jaar oud en hij brengt hiermee een groovy sound, bij elkaar gehouden door pakkende percussie. Had ik al gezegd dat hij zijn muziek produceert met alleen maar instrumenten? Kijk mam, zonder computers.

Dat Sid Vashi opgegroeid is in Detroit is wel te horen: zijn muziek heeft duidelijk invloeden van Slum Village. Eigenlijk is zijn muziek te omschrijven als een mix van Slum Village en muziek uit Bollywoodfilms. Het is een beetje r&b en hiphop met een vleugje Bollywood. Misschien is het samplen van geluiden wel zijn kracht, bijvoorbeeld het geluid van een volle klas met kinderen, wat goed te horen is op zijn nieuwe release Count & Provide.

Rahul Giri zou je de grootvader van deze lijst kunnen noemen. Hij stond aan de wieg van de alternatieve elektronische muziekscene, producerend als _RHL en als Sulk Station. Met Sulk Station maakt hij meer triphop, en als _RHL produceert hij lage, vibrerende tonen, die samenkomen in een donkere melodie.