Made in June komt uit de kast in haar videoclip voor 'City Lights'

Een beetje vozen met een knappe man hier, wat zoenen met een leuke vrouw daar: Made in June pakt behoorlijk haar kansen in haar videoclips. In haar nieuwste clip City Lights – die ze zelf regisseerde – kiest de Amsterdamse dj voor een mooie brunette onder begeleiding van een vrolijk popliedje en zangeres Jalise Romy die onder andere zingt over de geneugten van het leven aan de waterkant.

Made in June heb je misschien weleens op de radio voorbij horen komen. Ze scoorde hits met You and I en Perfect Storm en ze werkte samen met Laidback Luke. Nu vult ze haar oeuvre aan met City Lights, waarvan je de clip hieronder kunt bekijken. Niet meezingen of op z'n minst -neuriën is onmogelijk, dus al fluitend stelden we Made in June een paar vragen over haar nieuwe video.

THUMP: Hoi Made in June, waarom heet je eigenlijk zo?
Made in June: Ik heet June en ben een tijd lang veel in Engeland geweest. Daar werd ik heel vaak gevraagd of ik geboren was in juni, maar dan zei ik: 'No, I'm made in June'. Die naam bleef plakken, en omdat ik alles zelf maak, was het ook een logische keuze.

Haha! Weet je nog wanneer je voor het eerst een lied had gemaakt?
Ik maak al liedjes en composities op de piano zolang als ik me kan herinneren. Op een gegeven moment heb ik een Ableton-cursus gevolgd en heb ik leren produceren. Al snel ging ik liedjes maken, die ik tijdens de lessen uitwerkte. Daarna begon ik muziek te maken samen met de leraar van die cursus, en nu doe ik het zelfstandig.

En wanneer werd je verliefd op elektronische muziek?
Vroeger ging ik veel uit in clubs en discotheken, maar mijn eerste echte wow-moment had ik toen op MTV Destiny hoorde, dat lied van Zero 7 met Sia. Dance en indie kwamen samen, dat vond ik heel tof. Dat doe ik nu ook in mijn muziek. Heb je daarna nog meer wow-momenten gehad?
Ja, toen ik werd gevraagd om te komen draaien op de mainstage van Mysteryland en toen Tiësto mij mailde. Hij had A Train gehoord in een mix van Don Diablo. Dat waren geen wow-momentjes meer, maar schreeuwmomenten!

Je maakt je clips ook zelf, toch?
Ja! Op jonge leeftijd wilde ik al verhalen maken in beeld. Als ik boeken las, zag ik alles voor me. Dat werkt nu precies zo als ik liedjes maak. Ik heb meerdere korte films gemaakt en Paul Verhoeven geassisteerd bij de film Zwartboek. De filmwereld is fascinerend, maar ook frustrerend. Als ik een liedje maak, kan ik dat dezelfde avond nog draaien in een club, maar bij een film duurt het maanden of zelfs jaren voordat het af is, en het publiek dat het te zien krijgt is klein. Nu heb ik de perfecte combinatie gevonden door een verhaal te maken dat door verschillende clips loopt. City Lights is een vervolg op A Train, en het idee is dat er nog veel meer clips volgen met een doorlopend verhaal. City Lights is overigens een belangrijk moment voor mij, want in deze clip laat ik weten dat ik meisjes leuker vind dan jongens.

Waarom vind je het belangrijk dat je fans dat weten?
Ik wil dat wie ik ben duidelijk naar voren komt in mijn muziek. Daar hoort mijn coming out ook bij. In ons mailcontact schreef je dat 'zodra een vrouwelijke dj bekender wordt, wordt ze afgemaakt.' Hoe bedoel je dat?
Ik volg een achttienjarige dj die nu is getekend door Spinnin' Records, en je schrikt je rot als je leest wat mensen over haar schrijven op social media. Dingen als 'rijke vader', 'ghostproducer' en 'je zal er wel voor betaald hebben'. Als een jongen groot wordt, lees je dat niet.

Heb je zelf ook weleens met zulke beschuldigingen te maken gehad?
Nu minder dan vroeger. Mensen kwamen weleens naar de booth om te kijken of ik wel echt stond te draaien.

Wat denk je op zo'n moment? Is dat niet frustrerend?
Ik vind het juist motiverend. Als ze doorhebben dat ik goed kan draaien, verdien ik hun respect. Er valt als vrouw nog veel te behalen in deze scene, dat zorgt ervoor dat ik harder ga werken als het nodig is. Kijk, je wordt onder een loep uitvergroot, alleen maar omdat je een vrouw bent. Het is nu een beetje weggeëbd, maar je moet echt keihard zijn wil je in deze wereld een beetje kunnen overleven. Er zijn heel weinig vrouwen die eruit springen. Die afwezigheid zie je bijvoorbeeld ook terug in de DJ Mag Top 100, daar staan maar een paar vrouwen in.

Hoe komt dat, denk je?
Ik ken getalenteerde vrouwen die abnormaal goed kunnen produceren, maar als ze niet op een dienblad worden gepresenteerd, komt het er gewoon niet van. Festivals moeten ook gewoon meer vrouwen boeken; niet omdat ze vrouw zijn, maar omdat er genoeg goede vrouwelijke dj's zijn. Ook is het erg jammer dat er niet zoveel media-aandacht voor vrouwelijke dj's is. In mijn tien jaar als dj is de vrouwenemancipatie mijns inziens verslechterd, dat is grotendeels te wijten aan gebrek aan interesse van de media.

Er zijn ook een hoop mensen die vinden dat er juist onevenredig veel aandacht is voor het tekort aan vrouwen in de dancewereld.
Er is misschien meer aandacht voor de scheve verhouding op line-ups, maar er wordt nog niet naar gehandeld. Ik ging vroeger veel naar Chemistry, een feest in de Escape. Daar draaiden op een avond Marcello, 100% Isis en een Franse vrouwelijke dj. Het was heel normaal dat er twee vrouwen stonden en één man. Dat zie ik nu veel minder. Ik gaf vroeger het feest 'Meisjes zonder Smaak', waar voornamelijk guilty pleasures werden gedraaid. Op de line-up stonden alleen maar vrouwen, maar daardoor dachten veel mensen dat het een pottenfeest was. Dat was het absoluut niet. Als er alleen mannen op een feest draaien, is het toch ook niet meteen een gayfeest? Ik vind dat best vermoeiend.