Crate Expectations: Beesmunt Soundsystem

Deze week duiken we in de platenkoffers van het dj-duo Beesmunt Soundsystem, ter opwarming van hun dj-sets vrijdag in Club Arcade in Eindhoven en zaterdag bij Georgie's Wintergarten in Ruigoort. Luigi Vittorio Jansen en David van der Leeuw zijn al jaren prominente gezichten in het nachtleven. Zo makkelijk als een kameleon van kleur verschiet, verschoten zij de afgelopen jaren van sound. Ze begonnen in 2008 als hiphop-dj's, groeiden uit tot een sensatie in de hippe electroscene, en zijn nu al een paar jaar een vaste waarde in het house- en technodomein. Die status werd verzegeld met optredens bij onder meer Dekmantel en natuurlijk hun avond Soundmachine in Trouw; een concept dat het afgelopen jaar onderdak vond in Het Transportbedrijf in Rotterdam en Club Closure in Amsterdam.

THUMP: Op de eerste feesten waar jullie draaiden, hadden jullie maar twintig platen, die jullie steeds opnieuw draaiden. Welke combinatie van twee tracks staat symbool voor die tijd?
David: Klopt. Toen we begonnen met draaien waren we eigenlijk ontzettend puristische hiphop-dj's. In feite was jazz het enige andere acceptabele genre om te luisteren. De hiphop die we draaiden waren nummers uit de vroege jaren negentig of nieuwere muziek van J Dilla of het Stones Throw-label. We draaiden – uiteraard – alleen vinyl, die in de fietstas meeging naar onze eerste gigs. Deze twee tracks van Lords of the Underground en Soul of Mischief blijven speciaal en kwamen elke party wel voorbij.

Tom Trago is degene die jullie ooit in de Jimmy Woo liet draaien. Welke plaat van hem is je favoriet?
Luigi: We waren vaak te vinden bij de Woohaa-avond die Tom samen met Mr. Wix en mc Lyrical Tie deed. Daar draaiden ze destijds meestal een crossover tussen hiphop en house. Wij vonden het supervet om als zeventienjarige broekies naar een club te gaan waar we overduidelijk veel te jong voor waren. Blijkbaar had Tom een keer te horen gekregen dat we begonnen waren met draaien, want toen we een avond in de Jimmy Woo waren zei hij ineens: "Hé boys, kom een keer voor mij indraaien dan." Met een hartverzakking stamelde ik: "Ja is cool." En zo stonden we een maand later met onze platen in een koude Jimmy Woo.

Mijn favoriete track van Tom Trago is Moon Man Vittorio. Het nummer is nooit uitgekomen en ik heb geen idee of dat überhaupt ooit gaat gebeuren. Maar damn, wat een vibes! Daarnaast heb ik een favoriet die je wel kunt beluisteren: Alfabets Hell Of Samba. Alfabet is een samenwerking met Awanto3. Het nummer heeft een ontzettend zware onderlaag met heel veel agressie in de percussie, maar toch weten ze de seks erin te houden.

Ik las dat jullie muziek maken die je tien jaar terug verschrikkelijk had gevonden. Heb je een voorbeeld van een plaat die je nu draait waarbij je toen 'GADVERDAMME' zou denken?
Luigi: Ha, dat is bijna alles wat we nu draaien. Aangezien we zware hiphopliefhebbers waren, zochten we in het begin naar niks anders. We luisterden naar tracks van artiesten als Pete Rock, Erik B & Rakim en Tribe met een hiphopbril op. Op dit moment luister ik veel naar Hieroglyphic Being . Ik denk dat dit wel een goed voorbeeld is van een artiest waarvan ik vroeger zou denken: ja jezus, gaat het wel helemaal goed met deze gast?

Hieroglyphic Being - MB Trax V

Jullie beschrijven je manier van muziek uitbrengen als 'heel openbaar'. Bij elke release zou je een ontwikkeling kunnen horen. Kun je een sleutelrelease in jullie ontwikkeling noemen?
David: Ik denk dat we de laatste tijd in de studio een duidelijke focus en richting hebben gevonden. We hebben muzikaal gezien een heel eclectische achtergrond die, nadat we in de housescene belandden, eigenlijk helemaal uit onze muziek verdween. Sinds onze Babymaker EP op Just Jack hebben we die verscheidenheid weer een beetje teruggevonden, ook in het draaien. Op de komende releases gaat dat duidelijk naar voren komen. Het was ook al een beetje te horen in het nummer Sugar Square, dat verscheen op Pets Recordings en in dit Converse Rubber Tracks-project.

Het einde van het jaar is nabij. Wat is de mooiste parel die je dit jaar op vinyl hebt gevonden?
David: Ik zou er met gemak twintig kunnen noemen, maar met deze ben ik wel heel blij. De plaat stijgt elke week in waarde op Discogs, dus dit is waarschijnlijk zo'n toekomstig collector's item.

Luigi, welke plaat draai je zelden in de clubs, omdat je altijd een scheve blik van David krijgt als je hem opzet?
Luigi: Een scheve blik van Daaf komt niet zo snel voor. Voor de echte weird ass shit hebben we elke maand BSS RADIO, daar draaien we ook gewoon slowjams en oude electrobangers. Als ik een plaat van Hieroglyphic Being erin gooi denk ik wel eens: nu gaat 'ie crazy. Ook bij deze topplaat van Gesloten Cirkel voel ik altijd wel gezonde twijfel.

Het mooie van samen draaien is dat je juist eerder wel die gekke plaat kan opzetten. Aangezien je elkaar steeds sterker wilt maken, draai je soms ook een plaat waar het moment niet helemaal naar is. De ander trekt dan geen scheef gezicht maar kiest meteen een nieuwe plaat uit die het volgende moment weer alles omgooit, of juist perfect doorpakt. Zo blijft het verrassend en spannend voor ons en de dansvloer.

Van welke plaat kan je niet wachten om hem dit weekend in Arcade te draaien?
David: Deze plaat van House of Doors op mijn favoriete label, Mood Hut. Alles wat op dit label uitkomt is helemaal mijn ding. In ongeveer elke set trek ik wel een Mood Hut-plaat uit mijn tas. Dit nummer vergeet ik alleen veels te vaak. Ik heb met mezelf afgesproken dat in Arcade niet te doen.