FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Eats Everything houdt ervan om de luidruchtige Brit uit te hangen

Gelukkig voor hem, groeide hij uit tot een van de populairste dj’s van Engeland.
NGE Booking

Buiten het Verenigd Koningrijk kende vijf jaar geleden bijna niemand Eats Everything. In 2011 kwam daar abrupt verandering in, dankzij zijn monsterhit The Entrance Song. Een hit die je die zomer vaker wel dan niet hoorde in de club. Het klinkt als het stappenplan uit het handboek Hoe Word Ik Een Succesvolle Dj: een hit produceren en vervolgens overal te draaien op de meest losgeslagen feesten. Toch heeft hij maar net op het nippertje zijn droom waargemaakt: het scheelde weinig of Dan Pearce – zoals hij echt heet – had gewoon een saaie kantoorbaan.

Advertentie

Hoewel de Brit uit Bristol al vanaf zijn twaalfde draait en in de vroege jaren 2000 het best goed deed in de Britse breakbeatscene, werd hij amper nog geboekt omdat hij steeds meer uitweek naar house en techno. Zijn piek leek voorbij. Hij werkte drie jaar als recruiter: naar eigen zeggen de meest verschrikkelijke jaren van zijn leven. Een maand voordat hij definitief zijn droom zou laten varen, tekende hij bij het label van Cats & Dogz. Niet lang daarna groeide hij uit tot een van de populairste dj's van Engeland.

Op Koningsdag draait Eats Everything op de STRAF_WERK-stage op het Nassau Festival. We spraken hem over Koningsdag in Amsterdam, elitair deurbeleid in clubs en zijn suffe kantoorbaan als recruiter.

THUMP: Ha Dan. Voordat je een bekende dj werd, was je recruiter. Hoe was dat?
Eats Everything: Klopt, dat is alweer acht jaar geleden. Het was niks voor mij. De mensen met wie ik werkte waren onvriendelijk, ik moest zo'n beetje elke dag overwerken. Ze verdienen bakken met geld in die branche, en jij krijgt vijf procent van de opbrengst. De rest steekt het bedrijf in zijn zak, terwijl jij al het werk doet. Toen zei mijn vrouw: "Geef je dj-carrière nog een kans, geeft het een jaar. Als het dan niet werkt kun je het altijd nog blijven doen als hobby, maar je moet toch geld verdienen." Ik draaide toen al twintig jaar, waarvan ik er tien produceerde. Ik draaide elk weekend, maar het was niet genoeg om fatsoenlijk van te leven. Ik had mijn droom bijna laten varen, tot ik The Entrance Song uitbracht, en het ineens razendsnel ging. Het heeft lang geduurd voor ik een succesvolle dj werd, want ik houd nou eenmaal van een feestje. Daardoor had ik niet altijd de juiste focus. Het gaat erom dat je je leven leeft, en dat deed ik ook. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.

Advertentie

Je begon met breakbeat en jungle te draaien, maar schakelde over naar house. Verandert je muzieksmaak nog steeds?

Ik denk het wel. Toen ik jong was luisterde ik hardere muziek, omdat ik toen een kortere spanningsboog had. Nu hoor ik een dj graag veelzijdig draaien, tussen house en techno, maar ook steeds meer disco en boogie. Iedereen zou zijn horizon zoveel mogelijk moeten verbreden. Ik denk dat mijn muzieksmaak zal blijven veranderen tot aan mijn dood.

Op Koningsdag draai je in Amsterdam. Heb je de verjaardag van ons staatshoofd weleens meegemaakt?
Eind jaren negentig was ik een keer in Amsterdam met Koninginnedag. Toen hoorde je overal The Launch van DJ Jean: tu tu tu tu tu tu. Ik ben niet per se fan van DJ Jean, maar het feest was te gek. Later draaide ik een keer in Trouw, en een paar weken geleden nog in De Marktkantine. Helaas had ik toen geen tijd om even de stad in te gaan. Ik vind het heerlijk om rond te kloten, bier te zuipen en de lawaaierige Brit uit te hangen.

Britten hebben niet zo'n best imago in het nachtleven: ze zijn luidruchtig en komen vaak in grote groepen. Wat vind je ervan dat Britten vaak worden geweigerd in clubs?

Ik denk dat ik dronken Britten in het buitenland net zo erg haat als jij. Het zijn vaak idioten. Toch denk ik dat veel portiers bij nachtclubs hun doel voorbij schieten. Ik heb gedraaid in dat soort clubs –ik ga geen namen noemen – maar ze zijn onvriendelijk en veel te streng aan de deur. Ze zijn er bij voorbaat op uit om Britten weg te sturen. Niet omdat ze luidruchtig zijn, maar enkel omdat ze Brits zijn.

De portiers moeten er wel voor zorgen dat het gezellig blijft.
Dat snap ik, maar persoonlijk denk ik dat de kracht van een club er niet in zit wie er wel of niet binnenkomt. Ik denk dat clubs mensen wegsturen, puur omdat ze in de positie zijn om dat te doen. Het is niet mijn soort feest. Ik geloof niet in zo'n selectie. Het elitaire aspect in dancecultuur verafschuw ik. Er zou geen elitarisme moeten zijn in dancecultuur, dat staat haaks op waar het werkelijk om draait. Als ik ergens word geweigerd, ga ik nooit meer terug naar die club – er zijn plekken zat om een leuke tijd te hebben. Even terug naar het festival. Welke plaat ga je sowieso draaien?
Ik plan dat eigenlijk nooit. Misschien draai ik wel die plaat van DJ Jean, maar ik ben bang dat ik dan dingen naar mijn hoofd krijg gesmeten. Het zou wel hilarisch zijn. Misschien moet ik het een kans geven, ik ga hem meteen downloaden.

Eats Everything draait met Koningsdag op de STRAF_WERK-stage van Nassau Festival.