Het is nogal een wonderlijk verhaal hoe vandaag het mini-album Canvas van de Groningse producer Duke Hugh op het Engelse kwaliteitslabel Rhythm Section terecht kwam. Tot voor kort had ik nog nooit van Duke gehoord – hij komt zo'n beetje uit het niets – maar Canvas is een prachtig plaatje. Met stemmige gitaartokkeltjes en handclaps neigt het soms naar de folktronica van Bibio. Op andere momenten flirt de producer met electrofunk, met gesyncopeerde groovy baslijnen en jazzy hiphop. Ik belde er even over met Hugo.THUMP: Hoi Hugo! Ik las dat je Bradley Zero van Rhythm Section toevallig tegenkwam in Amsterdam?
Hugo: Ja, nou. Het was inderdaad niet echt zo bedoeld, het was voor het eerst in mijn leven dat ik iemand een demo gaf. Ik was fan van zijn label en kende hem verder alleen als radio-dj bij NTS. Een vriend van me zei op een dag: "Hee, die gast van wie we alle platen blind kopen draait vanavond in Amsterdam!" Het was een last-minute beslissing om erheen te gaan, en ik was in de trein ernaartoe zelfs nog beats aan het afmaken. Mijn vriend zat ondertussen aan zijn promotieonderzoek te werken in de trein, dus het was nogal een productieve rit.
Hoe dan ook: Bradley draaide op een avond in Canvas met Marcel Vogel. De avond was een beetje weird. Er waren veel mensen vanuit het Volkshotel, waardoor het een soort borrel op de dansvloer werd, maar wij gingen heel lekker vooraan bij de booth. Helemaal aan het einde bedankte ik hem even omdat hij zo goed draaide, en gaf ik hem een USB-stick.Hoe reageerde hij?
Hij zei gewoon: "Bedankt voor de muziek." Maar achteraf vertelde hij dat ze de USB-stick meteen in de club zijn gaan luisteren toen ik net weg was. Bij het tweede nummer zeiden ze al: "Dit is te gek, en het past perfect op Rhythm Section."Wow, wat een verhaal, dus dit was de allereerste keer dat je iemand je muziek gaf en het was meteen raak. Waarom heb je nooit eerder je muziek aan mensen gegeven?
Ha, dat is een kutvraag, ik weet het niet. Ik heb altijd de focus op andere dingen gehad. Alweer heel lang geleden had je die Utrechtse producer Nicolay, die opeens beats ging maken voor Phonté. Daardoor dacht ik ook: ik wil een Amerikaanse rapper op mijn beats krijgen. Gewoon de hele dag op Myspace zitten, goede rappers benaderen en dan gaat het vanzelf.
Veel later, bij Red Light Radio achter op dat pleintje, raakte ik in gesprek met Kid Sublime. Hij gaf me het advies: gooi je muziek niet zomaar online maar zoek er een partij bij. Rhythm Section is precies wat ik dope vind, daarom paste dit zo goed.Ik dacht dat de titel Canvas ongetwijfeld stond voor 'het lege doek', maar het gaat dus om de club met die naam?
Ik vond het wel een mooie dubbele lading hebben: mijn proces is als een leeg doek vol kliederen, ik weet vaak niet zo goed waar ik naartoe ga. Ik begin vaak vanuit één gedachte, maar dan gaat de track heel erg de andere kant op. Bovendien zijn veel van mijn nummers vernoemd naar feestjes.En dan titels als Greenleaf, Butterflies en Church in the Wild, ben jij een natuurmens? Zo'n jonge Jan Wolkers die ieder vlindertje nauwkeurig bestudeert?
Haha, helemaal niet! Ik ben echt een stadsmens. Een beetje natuur is oké, maar het moet niet teveel worden. Een paar nummers heb ik echt met een laptop en de voeten in het zand gemaakt, daar zal Butterflies wel vandaan komen. Maar Greenleaf is een festival. Vorig jaar kwam er opeens weinig muziek uit mijn vingers, ik weet niet hoe dat kwam. Ik las een quote van een schrijver, volgens mij Murakami. Hij zei: "Vroeger ging ik zuipen en dan schrijven. Nu zuip ik niet meer en lukt het niet. Daarom dwing ik mezelf nu elke dag 1500 woorden te schrijven, en aan het eind van de maand kijk ik wel of er iets tussen zit." Dat ben ik ook maar gaan doen: elke dag maakte ik een beat. De meeste partijen heb ik zelf ingespeeld, gitaar, drums, bas, whatever. Daar knipte ik loopjes uit, die ik bij elkaar heb gezet. J Dilla is een van mijn belangrijkste invloeden. Waarom? God, ja, ik denk dat hij een van de beste producers ter wereld is, zeker in de hiphopkant, maar zijn werk gaat zoveel kanten op: van gesampled tot boom bap tot heel elektronisch. Bijna alles wat hij doet is dope, de honderden zo niet duizenden beats.De plaat is vandaag uit, en nu? Wat doe je in het dagelijkse leven, eigenlijk?
Nou, ik ben 31, heb twee kinderen en maak in het dagelijks leven software. Business to business, een programma om teams te helpen kennis met elkaar te delen. Ik maak wel al heel lang muziek, serieus maar niet voor de kost. In Vera organiseer ik de Loft-feestjes, en onder de naam Church geven we feestjes met een iets elektronischere insteek. Daar ga ik gewoon mee door.Canvas verschijnt vandaag via Rhythm Section.
Advertentie
Hugo: Ja, nou. Het was inderdaad niet echt zo bedoeld, het was voor het eerst in mijn leven dat ik iemand een demo gaf. Ik was fan van zijn label en kende hem verder alleen als radio-dj bij NTS. Een vriend van me zei op een dag: "Hee, die gast van wie we alle platen blind kopen draait vanavond in Amsterdam!" Het was een last-minute beslissing om erheen te gaan, en ik was in de trein ernaartoe zelfs nog beats aan het afmaken. Mijn vriend zat ondertussen aan zijn promotieonderzoek te werken in de trein, dus het was nogal een productieve rit.
Hoe dan ook: Bradley draaide op een avond in Canvas met Marcel Vogel. De avond was een beetje weird. Er waren veel mensen vanuit het Volkshotel, waardoor het een soort borrel op de dansvloer werd, maar wij gingen heel lekker vooraan bij de booth. Helemaal aan het einde bedankte ik hem even omdat hij zo goed draaide, en gaf ik hem een USB-stick.Hoe reageerde hij?
Hij zei gewoon: "Bedankt voor de muziek." Maar achteraf vertelde hij dat ze de USB-stick meteen in de club zijn gaan luisteren toen ik net weg was. Bij het tweede nummer zeiden ze al: "Dit is te gek, en het past perfect op Rhythm Section."Wow, wat een verhaal, dus dit was de allereerste keer dat je iemand je muziek gaf en het was meteen raak. Waarom heb je nooit eerder je muziek aan mensen gegeven?
Ha, dat is een kutvraag, ik weet het niet. Ik heb altijd de focus op andere dingen gehad. Alweer heel lang geleden had je die Utrechtse producer Nicolay, die opeens beats ging maken voor Phonté. Daardoor dacht ik ook: ik wil een Amerikaanse rapper op mijn beats krijgen. Gewoon de hele dag op Myspace zitten, goede rappers benaderen en dan gaat het vanzelf.
Veel later, bij Red Light Radio achter op dat pleintje, raakte ik in gesprek met Kid Sublime. Hij gaf me het advies: gooi je muziek niet zomaar online maar zoek er een partij bij. Rhythm Section is precies wat ik dope vind, daarom paste dit zo goed.Ik dacht dat de titel Canvas ongetwijfeld stond voor 'het lege doek', maar het gaat dus om de club met die naam?
Ik vond het wel een mooie dubbele lading hebben: mijn proces is als een leeg doek vol kliederen, ik weet vaak niet zo goed waar ik naartoe ga. Ik begin vaak vanuit één gedachte, maar dan gaat de track heel erg de andere kant op. Bovendien zijn veel van mijn nummers vernoemd naar feestjes.En dan titels als Greenleaf, Butterflies en Church in the Wild, ben jij een natuurmens? Zo'n jonge Jan Wolkers die ieder vlindertje nauwkeurig bestudeert?
Haha, helemaal niet! Ik ben echt een stadsmens. Een beetje natuur is oké, maar het moet niet teveel worden. Een paar nummers heb ik echt met een laptop en de voeten in het zand gemaakt, daar zal Butterflies wel vandaan komen. Maar Greenleaf is een festival. Vorig jaar kwam er opeens weinig muziek uit mijn vingers, ik weet niet hoe dat kwam. Ik las een quote van een schrijver, volgens mij Murakami. Hij zei: "Vroeger ging ik zuipen en dan schrijven. Nu zuip ik niet meer en lukt het niet. Daarom dwing ik mezelf nu elke dag 1500 woorden te schrijven, en aan het eind van de maand kijk ik wel of er iets tussen zit." Dat ben ik ook maar gaan doen: elke dag maakte ik een beat. De meeste partijen heb ik zelf ingespeeld, gitaar, drums, bas, whatever. Daar knipte ik loopjes uit, die ik bij elkaar heb gezet. J Dilla is een van mijn belangrijkste invloeden. Waarom? God, ja, ik denk dat hij een van de beste producers ter wereld is, zeker in de hiphopkant, maar zijn werk gaat zoveel kanten op: van gesampled tot boom bap tot heel elektronisch. Bijna alles wat hij doet is dope, de honderden zo niet duizenden beats.De plaat is vandaag uit, en nu? Wat doe je in het dagelijkse leven, eigenlijk?
Nou, ik ben 31, heb twee kinderen en maak in het dagelijks leven software. Business to business, een programma om teams te helpen kennis met elkaar te delen. Ik maak wel al heel lang muziek, serieus maar niet voor de kost. In Vera organiseer ik de Loft-feestjes, en onder de naam Church geven we feestjes met een iets elektronischere insteek. Daar ga ik gewoon mee door.Canvas verschijnt vandaag via Rhythm Section.