AMyn
Zoals James Blake droefsnoet-dubliedjes schrijft waarmee hij de traanklieren aanzwengelt, en Nicolas Jaar muziek maakt die even emotioneel is als Jeff Buckley op een bewolkte dag, zo maakt AMyn uit Gent ook introverte elektronica waar je een brok van in je keel krijgt.Dit weekend bracht hij zijn wonderschone debuut-EP Best Heard In Shadows uit op Apollo, een sublabel van R&S Records. Het zijn stemmige en minimalistische producties met verknipte en vervormde zang, soms een melancholische pianotoets en jazzy akkoorden op aanzwellende synthesizers. Aanstaande zaterdag staat hij met zijn eigen label Moodfamily in de Brakke Grond Amsterdam. Ik belde Niels Blondeel alias AMyn erover op.THUMP: Ha Niels, ik vind Best Heard In Shadows prachtig melancholisch. Het is wel een beetje huilen op de dansvloer, hè?
AMyn: Ik ga niet ontkennen dat het vrij triest is. Sterker nog: ik denk dat ik nog nooit iets vrolijks gemaakt heb. Ik voel me best oké, maar qua akkoorden en melodieën iets vrolijks maken? Daar kom ik gewoon niet op. Ik zoek naar dissonantie, naar de zwarte toetsen. Het is hoopvol, maar er weerklinkt altijd tristesse.Hoe kan ik de titel Best Heard In Shadows interpreteren?
De titel is een bijsluiter: luister dit vooral in de nacht. Elke noot die ik ooit heb gemaakt, is 's nacht gemaakt, in de stilte. De muziek komt uit een donkere periode in mijn leven, daarom klinkt het wat triester. Ik leefde vooral 's nachts, kwam pas laat tot leven.Hoe kwam het, die donkere periode?
Tja. Ik wil daar eerlijk in zijn: ik heb me redelijk opgesloten in muziek. Mijn moeder is vijf of zes jaar geleden overleden. Ze had zelfmoord gepleegd. Ze was juist een hele vrolijke dame, maar ze zat vast in een slecht lichaam. Ik heb daar veel last van gehad. Nachtenlang bleef ik wakker om muziek te maken, soms bleef ik zelfs wakker tot 's middags, sliep enkele uurtjes en ging weer verder. Het was destructief, maar ik heb er geen spijt van. Vroeger was ik uitbundig, maar ik ben er bescheiden, bedeesd en timide van geworden. Ik heb het verdriet een plek kunnen geven met muziek, en die fase afgesloten. Het is mentaal heel mooi dat ik uit zo'n periode een mooi en positief resultaat kan halen, dat ook nog eens op R&S verschijnt. Als jong manneke keek ik heel erg op naar R&S, mijn oudere broer had er platen van. Ik had dit niet durven dromen.Je noemde het je 'slow debut', wat bedoel je daarmee?
Mijn roots zijn meer gericht op de dansvloer, maar de laatste vijf jaar had ik het gevoel dat ik op emotioneel vlak niet genoeg kwijt kon in die 4/4 house-toestanden. Ik heb het tempo lager gelegd, dan heb je veel meer ruimte. Mensen hebben al gezegd dat mijn muziek er vrij seksueel en zwoel van wordt. Dat was niet per se mijn bedoeling.Het lijkt bij vlagen op James Blake. Volgens mij gebruik je zelfs dezelfde synthesizer.
Dat klopt, de Prophet 8! Die heeft een hele warme, analoge sound, en ik moet eerlijk zijn dat James Blake een grote inspiratiebron is. Ik heb maar drie vinylplaten in huis: Burial, Boards of Canada en James Blake. Die schreeuwende, wenende synths, diepe bassen en minimale producties, dat is echt het niveau waar ik naar streef.AMyn staat aanstaande zaterdag met zijn eigen label Moodfamily in Brakke Grond Amsterdam, met ook Harted en Olaf Stuut. Best Heard In Shadows is nu uit.
Advertentie
AMyn: Ik ga niet ontkennen dat het vrij triest is. Sterker nog: ik denk dat ik nog nooit iets vrolijks gemaakt heb. Ik voel me best oké, maar qua akkoorden en melodieën iets vrolijks maken? Daar kom ik gewoon niet op. Ik zoek naar dissonantie, naar de zwarte toetsen. Het is hoopvol, maar er weerklinkt altijd tristesse.Hoe kan ik de titel Best Heard In Shadows interpreteren?
De titel is een bijsluiter: luister dit vooral in de nacht. Elke noot die ik ooit heb gemaakt, is 's nacht gemaakt, in de stilte. De muziek komt uit een donkere periode in mijn leven, daarom klinkt het wat triester. Ik leefde vooral 's nachts, kwam pas laat tot leven.Hoe kwam het, die donkere periode?
Tja. Ik wil daar eerlijk in zijn: ik heb me redelijk opgesloten in muziek. Mijn moeder is vijf of zes jaar geleden overleden. Ze had zelfmoord gepleegd. Ze was juist een hele vrolijke dame, maar ze zat vast in een slecht lichaam. Ik heb daar veel last van gehad. Nachtenlang bleef ik wakker om muziek te maken, soms bleef ik zelfs wakker tot 's middags, sliep enkele uurtjes en ging weer verder. Het was destructief, maar ik heb er geen spijt van. Vroeger was ik uitbundig, maar ik ben er bescheiden, bedeesd en timide van geworden. Ik heb het verdriet een plek kunnen geven met muziek, en die fase afgesloten. Het is mentaal heel mooi dat ik uit zo'n periode een mooi en positief resultaat kan halen, dat ook nog eens op R&S verschijnt. Als jong manneke keek ik heel erg op naar R&S, mijn oudere broer had er platen van. Ik had dit niet durven dromen.Je noemde het je 'slow debut', wat bedoel je daarmee?
Mijn roots zijn meer gericht op de dansvloer, maar de laatste vijf jaar had ik het gevoel dat ik op emotioneel vlak niet genoeg kwijt kon in die 4/4 house-toestanden. Ik heb het tempo lager gelegd, dan heb je veel meer ruimte. Mensen hebben al gezegd dat mijn muziek er vrij seksueel en zwoel van wordt. Dat was niet per se mijn bedoeling.Het lijkt bij vlagen op James Blake. Volgens mij gebruik je zelfs dezelfde synthesizer.
Dat klopt, de Prophet 8! Die heeft een hele warme, analoge sound, en ik moet eerlijk zijn dat James Blake een grote inspiratiebron is. Ik heb maar drie vinylplaten in huis: Burial, Boards of Canada en James Blake. Die schreeuwende, wenende synths, diepe bassen en minimale producties, dat is echt het niveau waar ik naar streef.AMyn staat aanstaande zaterdag met zijn eigen label Moodfamily in Brakke Grond Amsterdam, met ook Harted en Olaf Stuut. Best Heard In Shadows is nu uit.