Makam heeft het beste Nederlandse album van het jaar gemaakt

Than Sadet van Makam is het beste Nederlandse elektronica-album van het jaar. Dat is nogal een stelling, maar het is zo. Op momenten weerklinkt er een maf soort Balearic beat op de plaat. Op momenten duikt hij de diepte in met spacey house en techno. Oja, en bij vlagen valt er ook heel veel te lachen op Than Sadet: die maffe kreetjes in Chihuahuas, het onverstaanbare Japanse geschreeuw in Mr Singh, de fladderende vogeltjes en het kabbelende water in When Light Gives You Hope.

Maar boven alles is het een vrij, jazzy en bijna spiritueel album, misschien wel een verre verwant van Hunch Music van Hunee. Een plaat waarvan veel werkt op de dansvloer, maar waarop je gerust ook paddo's kunt gebruiken terwijl je onderuitgezakt op de bank zit. Makam, alias Guy Blanken, was altijd al een sterke producer, met een vrolijke discohousehit als Good To You, een clubbanger als What Ya Doin' en straffe techno onder zijn alias Talismann. Maar dit album, dat vandaag op Dekmantel is verschenen, is echt een volgende stap in zijn werk.

Omdat ik alles wil weten over die magistrale plaat, bezocht ik hem in zijn appartement in Amsterdam. We ploffen op de bank tussen gigantische varens en met Zip de kat op schoot.

THUMP: Hoi Guy! Than Sadet is een strand in Thailand. Neem me eens mee naar die plek.
Guy Blanken: Ha, dat klopt! Het is een plek waar ik in januari voor de vierde keer naartoe ga, ik kom bijna elk jaar terug. Het is een baai op het nogal commerciële backpackerseiland Ko Pha Ngan, maar er is één strandje waar ik echt verliefd op ben geworden: Than Sadet. Een verlaten strandje waar je niet zomaar komt, geen verharde weg, er gaat geen populaire toer langs. Er staan een paar hutjes op het strand. Daarbij is de zee heel erg ruig, het waait er altijd best wel hard. Het is heel mooi, maar ook weerbarstig en een beetje mysterieus. Er zijn grote rotsen naast het strandje, en daarnaast weer een soort verlaten resort. Er lopen ook chihuahua's rond, zwerfhondjes en kippen. Als je wakker wordt staat er soms opeens een zwijn voor je neus. Je hebt er ook een waterval waar vroeger een soort heilige plek was, waar de zeven koningen van Thailand allemaal naartoe kwamen. En er is een brug naar een heel klein tempeltje toe: Buddha's Bridge. Ik vind het een hele fijne plek. Veel mensen die reizen gaan telkens op zoek naar iets nieuws, maar dit is een beetje mijn camping.

Hoe kwam je er voor het eerst terecht?
Met een paar vrienden, per ongeluk. We waren op zoek naar iets dat ongerept was op Ko Pha Ngan. Toen kwamen we daar terecht, en toen ben ik een jaar later teruggegaan, en heb ik een midikeyboard en een MC909 meegenomen: een kleine studio in één apparaat, een groovebox met synths en drums. Ik zat daar een week lang in een hutje op het strand, dat was zo vet. Dat werd het begin van dit album. Kijk, ik zag vandaag toevallig nog een corny filmpje van het strand voorbij komen.

Wat betekent die plek voor jou? De plaat klinkt soms bijna spiritueel.
Dat valt echt heel erg mee, maar ik heb wel een grote fantasie [hij pakt de plaat erbij]. Effe kijken: Riding High is stoned op de scooter over het eiland rijden, Romantic Blazer is een beetje met je meisje rotzooien, Waves of Ten is lekker diep grooven in de zee met een jointje in je bek. Ga zo maar door, snap je? Zolang ik het in mijn hoofd kon rechtlullen in het plaatje van Than Sadet, dan paste het erbij. Dan weet je wat je doet, dat maakt het meer dan zomaar even klooien. Ik heb een half jaar mezelf elke dag kapot gewerkt, dat wel, maar het was heel relaxed werken. Ik ging ook vrij rap toen ik er eenmaal in zat. Ik vond het gewoon leuk om met zo'n plaat een thema te kiezen en dat helemaal door te trekken, bijna over the top.

Daarover gesproken: het is ook wel een hele grappige plaat.
Ja, het moet wel een beetje luchtig zijn, toch? We zijn tenslotte op vakantie, we worden niet aan de leeuwen gevoerd!

(Tekst gaat door onder de foto)

(Alle foto's door Timo Pisart)

Dat vond ik vooral bij die monoloog in het nummer Mr Singh. Wie is dat?
Mr Singh is een man die sicke vuurmassages geeft, hij trapt met zijn voeten in een soort olie, steekt die in de fik en gaat daarmee over je rug.

Wow. En heb je hem ook opgenomen?
Nee joh! Weet je waar die sample vandaan komt? Tekken 3, een classic! Ik geloof dat het Yoshimitsu is.

Dat meen je niet!
Jazeker. Het is Japans, hè? Ik was een paar maanden geleden in Japan, we zaten met een gast in de auto, en ik vroeg wat die kreet van Yoshimitsu betekende. Hij zegt zoiets als [zet brute stem op]: 'Je hebt nu alweer de boel bedonderd, ik zal wraak nemen!'

Maar wat dat met vuurmassages te maken heeft..
Niets, maar als het in mijn verbeelding klopt, dan klopt het. Ik hoor gewoon Mr Singh.

Maar toch, Tekken… wat een jeugdsentiment. Hoe oud ben jij eigenlijk?
Ik ben net dertig geworden.

Oja? Ik sprak ultiem feestmonster Jackmaster laatst, die zei dat dertig voor hem een hele rare mijlpaal was, een bewustwordingsmoment om het eens wat rustiger aan te doen.
Haha, daar heb ik dus totaal geen last van. Dat moment zal op mijn veertigste pas komen, denk ik. Ik hou wel van party, maar alleen op zijn tijd: ik kan niet elke week knallen.

Nog even over het album: het lijkt wat meer van de dansvloer verwijderd dan je eerdere tracks, en al met al een meer gelaagde en complexe plaat. Was dat je bedoeling?
Zeker, ik wilde echt iets maken dat ik nog niet heb gemaakt. Op het strand van Than Sadet was bovendien geen technoparty gaande, en geen vollemaansfeesten. Ik ben op het punt gekomen dat ik dit wil, wat experimenteler misschien..

Ik zou het vooral wat vrijer noemen.
Inderdaad. Een clubalbum vind ik gewoon niet mooi. Dat is toch hartstikke lelijk?

Dat is een valkuil voor veel producers: dat ze een album maken met alleen maar clubknallers, telkens hetzelfde bpm en ellenlange intro's en outro's om te mixen. Dat is gewoon geen album.
Precies!

Ik vind Than Sadet zo mooi omdat het echt een universum is. Dankzij die strand- en vogelgeluiden – die ook cheesy zouden kunnen worden – word ik er echt in getrokken.
Die heb ik zelf opgenomen. Kijk, ik heb zo'n opnameapparaat, daarmee ging ik de laatste keer naar Than Sadet, ik liep met mijn koptelefoontje op rond om zeegeluiden op te nemen.

Met wie was je er de laatste keer eigenlijk?
Met m'n vriendin.

Ha! Als ik met m'n vriendin op vakantie ga, vind ze het niet altijd even leuk als ik de hele tijd met muziek bezig ben.
Dat vond ze geen probleem, hoor. Soms moet je die vrouwen niet zo laten lullen! Maar serieus: ze vond het hartstikke leuk. Mijn vriendin heeft me juist geholpen met het maken van opnames op Than Sadet. Het is echt een bijzondere plek, ik kom er voor mijn rust. Ik ben niet iemand die de hele dag na gaat zitten denken [hij neemt de pose van De Denker aan]. Ik kan er vooral goed met m'n verstand op nul zitten zijn, gewoon daar zijn. Ik denk normaliter al zoveel na.

Ben jij een peinzer, ja?
Ja, ik ben wel een denker. Ik kan flink nadenken. Je kunt je lach niet inhouden, hè?

Sorry! Je komt op mij over als een heel relaxed persoon.
Ja, maar ik kan ook echt het tegenovergestelde zijn. Een neuroot is een groot woord, maar ik wil wel graag dat het gaat zoals ik het wil. Hoe dan ook: dit jaar ga ik weer naar Than Sadet, lekker klooien met m'n Roland. Ik word er altijd om vijf uur 's ochtends al wakker. Dan zie ik de zon opkomen, en ga ik buiten zitten. Zo begint de dag, dat doe ik normaal nooit. Ik heb er waanzinnig veel zin in.

Than Sadet verschijnt vandaag via Dekmantel.