Medewerkers van platenzaken vertellen hun mooiste verhaal over het inkopen van vinyl

Je staat er misschien niet bij stil, maar er kan een bijzonder verhaal zitten achter de tweedehands plaat die je net voor een euro op de kop hebt getikt. Inkopers van platenwinkels reizen stad en land af op zoek naar vinyl, of gaan zelfs de grens over. Soms met gevaar voor eigen leven. Ik vroeg een paar inkopers naar hun gekste ervaring.

Tessa (Swordfish & Friend Utrecht)
In de jaren tachtig was er een homodiscotheek in Utrecht. Die bestaat al lang niet meer, maar de eigenaar had alle platen die daar gedraaid werden al vijftien jaar in z'n kelder staan. Die mochten wij toen gratis hebben, omdat we vinyl verkochten. We gingen erheen met een grote bus, en we troffen een schat aan: zesduizend discoknallers. Jammer genoeg was de helft van de platen beschimmeld en onbruikbaar. We hadden de platenzaak nog maar net een week, onze collectie bestond alleen uit nieuwe platen, en toen hadden we in een klap een enorme tweedehands collectie.

Thomas (Vintage Voudou)
In onze platenzaak verkopen we veel tropische muziek, en we gaan geregeld naar Afrikaanse landen om platen te kopen. Ik was in Kenia en ik had een tip gekregen om een dorp te bezoeken op drie uur rijden van Nairobi. Ik dacht: dat doe ik wel eventjes samen met een vriend. Ik liet mijn paspoort achter en nam alleen een rugzakje met wat spullen mee.

Het begon mooi: we kwamen terecht in een dorpje ergens in de middle of nowhere, waar we hele mooie en kostbare platen vonden. Het werd alleen zo laat dat we niet meer terug konden naar Nairobi. We besloten om een hotel te zoeken in het dorpje. Het eerste waar de receptie naar vroeg was een paspoort. Die had ik dus niet bij me, en we werden weggestuurd. In een ander hotel lukte het wel, met de identiteitskaart van iemand anders. De volgende dag bij het ontbijt kwamen er een paar mannen aan tafel zitten. Het bleek de politie. Ze wilden ons wat vragen stellen omdat ik geen paspoort bij me had. Er werden in die tijd veel terroristische aanslagen gepleegd in Kenia, dus iemand zonder paspoort was al snel verdacht. Na een lang verhaal moesten we mee naar het bureau, waar een vrouw van de geheime dienst ons verhoorde. Uiteindelijk kregen we handboeien om en werden we meegenomen naar Nairobi. Toen we daar eindelijk klaar waren, wilden de agenten nog wat eten. We hebben voor al die gasten eten gekocht, en we vroegen of ze ons daarna lieten gaan. Helaas, ze namen ons mee naar Kitui, waar ze ons in een cel stopten. Daar hebben we geslapen met negen andere boefjes. Uiteindelijk moesten we een boete betalen, en vervolgens mochten we weg. Gelukkig hebben we de platen hier goed kunnen verkopen.

Erik (Recordfriend Elpees)
We kopen soms platen op van mensen die overleden zijn. Die worden dan verkocht door de nabestaanden. Vaak zie je dan huilende mensen als je wegrijdt. Voor verzamelaars is een collectie toch een soort kindje. Ze zijn er hun hele leven mee bezig, altijd op zoek naar die ene plaat. En dan wordt het verkocht. Alles heeft een begin en een eind, en sommige mensen kiezen er zelf voor om het te regelen met iemand die dezelfde passie heeft voor muziek. Ik ben zelf ook verzamelaar, en er komt voor mij ook een moment dat ik ouder word en kleiner ga wonen. Dan moet ik afscheid nemen van mijn platen. Sommige mensen gaan door tot het einde en laten het door andere mensen verkopen, maar er zijn ook verzamelaars die het zelf willen regelen, en met het geld nog iets leuks gaan doen.