Prunk: Daar ging eigenlijk nog wel een geschiedenis aan vooraf. Toen ik zestien was ben ik voornamelijk in Rotterdam begonnen. In die tijd was de Sneakerz-house erg populair, maar ik begon met soulful house – dat was toen echt een hele kleine community. Je draaide dan voor vijftig, zestig man, en als je een Moodymann boekte, kwam daar een handjevol mensen op af. Dat kan je je nu bijna niet meer voorstellen. Toen kwam het moment dat ik mocht ik draaien op Starbeach in Chersonissos, nadat ik een wat commerciëlere track had gemaakt. Sunnery James benaderde mij; hij hield erg van mijn muziek, maar vertelde me ook dat ik dat niet op Starbeach kon laten horen. Dat heeft mij toen erg gepakt, en ik heb toen ook besloten om een tijdje te stoppen met draaien. Een aantal jaar later heb ik het draaien toch weer opgepakt, ging ik muziek releasen en werd ik gevraagd voor Awakenings.En Deep House Amsterdam?
Dat kwam daarna. Ondanks dat veel mensen kotsen op de term, heeft het wel veel invloed gehad op de Nederlandse muziekscene: EDM is niet cool meer. Ik probeer nu altijd een goede mix te maken van underground en iets commerciëlere dingen, om mensen toch wat mee te geven.
Met Deep House Amsterdam gaat hij binnenkort touren in de Dominicaanse Republiek, het vooraanstaande label Electronique nam hem al mee naar Berlijn en Miami, en aankomende zomer staat hij bij Space op Ibiza. Tel daar meerdere allnighters in Nederland en gigs op festivals als Awakenings en DGTL bij op, en je kan niet anders dan concluderen dat het Prunk goed af gaat. Ik sprak hem over zijn carrière, de beweeglijkheid van de muziekscene, en zijn eigen label PIV Records dat binnenkort wordt gelanceerd.
THUMP: Prunk, tien jaar geleden hoorde ik je voor het eerst draaien in een buurtcentrum in Heiloo. Is dat de plek waar het voor jou allemaal begon?
Prunk: Daar ging eigenlijk nog wel een geschiedenis aan vooraf. Toen ik zestien was ben ik voornamelijk in Rotterdam begonnen. In die tijd was de Sneakerz-house erg populair, maar ik begon met soulful house – dat was toen echt een hele kleine community. Je draaide dan voor vijftig, zestig man, en als je een Moodymann boekte, kwam daar een handjevol mensen op af. Dat kan je je nu bijna niet meer voorstellen. Toen kwam het moment dat ik mocht ik draaien op Starbeach in Chersonissos, nadat ik een wat commerciëlere track had gemaakt. Sunnery James benaderde mij; hij hield erg van mijn muziek, maar vertelde me ook dat ik dat niet op Starbeach kon laten horen. Dat heeft mij toen erg gepakt, en ik heb toen ook besloten om een tijdje te stoppen met draaien. Een aantal jaar later heb ik het draaien toch weer opgepakt, ging ik muziek releasen en werd ik gevraagd voor Awakenings.
En Deep House Amsterdam?
Dat kwam daarna. Ondanks dat veel mensen kotsen op de term, heeft het wel veel invloed gehad op de Nederlandse muziekscene: EDM is niet cool meer. Ik probeer nu altijd een goede mix te maken van underground en iets commerciëlere dingen, om mensen toch wat mee te geven.
Hoe kijk je terug op de begintijd van je carrière?
Als ik mezelf terug zie in filmpjes en interviews uit die tijd, vind ik mezelf soms een naar mannetje. Ik vond alleen tof wat ik zelf tof vond – de rest niet. Ik dacht vroeger dat ik er met een heel klein groepje alleen voor stond. Nu waardeer ik het alleen maar als mensen die niets van de muziek afweten mijn muziek ontdekken.
Als ik morgen EDM zou gaan maken, zouden mensen me raar aankijken, maar tien jaar geleden hebben veel mensen die van goede house hielden dat wel gedaan – ze dachten dat ze zonder commerciële muziek niet meer aan de bak zouden komen. Ik heb dat ook bijna gedaan met die Cirque du Soleil-track, waardoor ik op Chersonissos terechtkwam. Achteraf ben ik blij dat het zo gelopen is, want uiteindelijk heeft het me veel gebracht omdat alles continue in beweging is.
Zou je willen dat de underground groter wordt?
Er zijn veel mensen die dat niet zien zitten, maar als je de radio aanzet hoor je zo veel kutmuziek, terwijl er eigenlijk zo veel goede muziek is. Je moet je muziek niet verstoppen. Maar het gaat de goede kant op: twee jaar geleden kon je echt niet bedenken dat Jamie Jones op Ultra zou staan. Het is wel echt moeilijk om groot te worden en tegelijkertijd credible te blijven – dat ondervinden we bij Deep House Amsterdam ook. Ik had dat heel erg met Trouw, soms hoorde ik een set van iemand die daar stond met dezelfde tracks als ik de week ervoor had gedraaid. Alleen vinden mensen mij dan niet cool omdat mijn set bijvoorbeeld op Pleinvrees was. Dat stempeltje is heel raar – ik vind dat soms wel een beetje bullshit.
Wat vind je van de huidige Amsterdamse clubscene?
We zijn natuurlijk ontzettend verwend met festivals. Een goede club waar je gewoon lekker even een drankje kan doen en goede muziek kan luisteren mis ik wel een beetje. In elke club worden zo veel verschillende soorten feesten gegeven. De ene dag heb je een housefeest en de volgende dag schellen er carnavalskrakers uit de speakers. Waarom is er niet gewoon één goede club waar je alleen maar echt goede elektronische muziek hebt?
Kan je ons iets vertellen over PIV Records?
Ja: dat is mijn eigen label, waarvan 29 mei de officiële lancering is. PIV staat voor Prunk Invites – dezelfde naam als mijn clubavond. Met het label wil ik nieuw talent een kans geven door mensen uit te nodigen om er iets op uit te brengen. Het is wat meer underground dan Deep House Amsterdam – van deze muziek gaat mijn hart sneller kloppen.
Je draait ook veel in het buitenland, hoe is dat?
Ik vond het echt een eer dat ik mee mocht naar Apenkooi Brazil. Ook mijn tour door Rusland vond ik een hoogtepunt – ik wist helemaal niets over dat land. Stond ik daar ineens met veertig graden onder nul op een plek waar niemand Engels sprak en werd ik opgehaald door een dikke Mercedes. Het is overigens niet zo dat alle buitenlandse reizen automatisch geweldig zijn. Het klinkt misschien interessant, maar soms is bijvoorbeeld het geluid heel kut geregeld. Mijn droom is om met mijn eigen label, mijn eigen concept op een heel groot buitenlands festival te staan. Op de mainstage van BPM festival van Mexico, bijvoorbeeld. Dan kent de hele wereld jou. Daarnaast zou ik ook graag een keer in Tokio willen draaien.
Aankomende vrijdag staat Prunk all night in de tweede zaal tijdens Straf_Werk in De Marktkantine.
29 mei: Prunk Invites MONTEL
Diezelfde dag is de lancering van PIV Records.
Als ik mezelf terug zie in filmpjes en interviews uit die tijd, vind ik mezelf soms een naar mannetje. Ik vond alleen tof wat ik zelf tof vond – de rest niet. Ik dacht vroeger dat ik er met een heel klein groepje alleen voor stond. Nu waardeer ik het alleen maar als mensen die niets van de muziek afweten mijn muziek ontdekken.
Er zijn veel mensen die dat niet zien zitten, maar als je de radio aanzet hoor je zo veel kutmuziek, terwijl er eigenlijk zo veel goede muziek is. Je moet je muziek niet verstoppen. Maar het gaat de goede kant op: twee jaar geleden kon je echt niet bedenken dat Jamie Jones op Ultra zou staan. Het is wel echt moeilijk om groot te worden en tegelijkertijd credible te blijven – dat ondervinden we bij Deep House Amsterdam ook. Ik had dat heel erg met Trouw, soms hoorde ik een set van iemand die daar stond met dezelfde tracks als ik de week ervoor had gedraaid. Alleen vinden mensen mij dan niet cool omdat mijn set bijvoorbeeld op Pleinvrees was. Dat stempeltje is heel raar – ik vind dat soms wel een beetje bullshit.Wat vind je van de huidige Amsterdamse clubscene?
We zijn natuurlijk ontzettend verwend met festivals. Een goede club waar je gewoon lekker even een drankje kan doen en goede muziek kan luisteren mis ik wel een beetje. In elke club worden zo veel verschillende soorten feesten gegeven. De ene dag heb je een housefeest en de volgende dag schellen er carnavalskrakers uit de speakers. Waarom is er niet gewoon één goede club waar je alleen maar echt goede elektronische muziek hebt?
Ja: dat is mijn eigen label, waarvan 29 mei de officiële lancering is. PIV staat voor Prunk Invites – dezelfde naam als mijn clubavond. Met het label wil ik nieuw talent een kans geven door mensen uit te nodigen om er iets op uit te brengen. Het is wat meer underground dan Deep House Amsterdam – van deze muziek gaat mijn hart sneller kloppen.Je draait ook veel in het buitenland, hoe is dat?
Ik vond het echt een eer dat ik mee mocht naar Apenkooi Brazil. Ook mijn tour door Rusland vond ik een hoogtepunt – ik wist helemaal niets over dat land. Stond ik daar ineens met veertig graden onder nul op een plek waar niemand Engels sprak en werd ik opgehaald door een dikke Mercedes. Het is overigens niet zo dat alle buitenlandse reizen automatisch geweldig zijn. Het klinkt misschien interessant, maar soms is bijvoorbeeld het geluid heel kut geregeld. Mijn droom is om met mijn eigen label, mijn eigen concept op een heel groot buitenlands festival te staan. Op de mainstage van BPM festival van Mexico, bijvoorbeeld. Dan kent de hele wereld jou. Daarnaast zou ik ook graag een keer in Tokio willen draaien.Aankomende vrijdag staat Prunk all night in de tweede zaal tijdens Straf_Werk in De Marktkantine.29 mei: Prunk Invites MONTELDiezelfde dag is de lancering van PIV Records.