Laurent Garnier: Techno Boeddha

Foto: Richard Bellia

Laurent Garnier is een techno Boeddha en een Franse nationale held, die in de jaren tachtig al furore maakte in de legendarische Hacienda club van Manchester. Hij is een vrolijke man met een goed gevoel voor humor. Hij weet hoe je serieuze zaken aanpakt en filosofeert graag over de aard van de beat. Tijdens een avond kan hij van alles draaien. Dat komt door zijn brede spectrum aan muziek en zijn Spartaanse werkethiek.

Met zijn nieuwste project richt hij zich op releases op vijf verschillende labels met vijf zeer verschillende geluiden, die samen worden gekoppeld in een gebundelde box-set met een aantal extra speciale verrassingen.

THUMP: Het is een hele eer om een legende als jou te ontmoeten meneer Garnier, maar ik had me je gezicht roder voorgesteld.

Laurent Garnier: Echt?

Oh, het is een stomme grap. Ik vroeg me gewoon af waarom ze jou the man with the red face noemen.

Haha! Ik ben niet the man with the red face. Dat is Philippe Nadaud, mijn saxofoonspeler. Ik had hem een keer een nummer laten opnemen en hij deed z'n ding maar ik bleef hem vertellen dat hij er niks van bakte. Hij bleef doorgaan met spelen en op het eind kreeg hij een rood hoofd en ik zei: "Ok, het is goed zo, ik heb wat ik nodig heb." Vervolgens keek hij me aan met een opgeblazen gezicht; the man with the red face. Hij heeft vijftien jaar lang met me getourd. We hebben heel wat shows met elkaar gedaan, maar ik weet niet waar hij nu mee bezig is.

50 Weapons Vertel eens iets over het nieuwe Garnier project.
Het idee erachter is om heel veel muziek naar buiten te brengen. In principe ben ik al heel lang bezig met albums maken in veel verschillende muziekstijlen. Het feit dat ik zoveel verschillende stijlen produceer kan ervoor zorgen dat sommige tracks overschaduwd worden. Ik voel alsof sommige tracks niet de erkenning hebben gekregen die ze konden krijgen omdat ik vond dat ze sterker waren dan wat er omheen gebeurde. Soms raak ik gefrustreerd wanneer ik mijn oude materiaal terug luister. Daarmee bedoel ik niet dat ik alles tof vind wat ik heb gemaakt, maar ik voel wel alsof sommige tracks meer exposure en krediet hadden verdiend. Dit keer wil ik niet mijn manier van muziek maken veranderen omdat dit is wie ik ben. Ik hou ervan om verschillende soorten muziek te maken, maar dit keer heb ik nagedacht over hoe ik mijn muziek uitbreng. Is het nog een goed idee om tegenwoordig een album uit te brengen op de manier waarop we dat kennen? Of misschien is de manier waarop we muziek maken, verkopen en luisteren veranderd in de laatste tien jaar. Dus misschien zouden we het ook anders moeten ontvangen. In plaats van alles op dezelfde plaat te gooien voor mijn nieuwe releases, denk ik dat het beter is om geschikte labels te vinden voor elk muzieksoort en die daarop uit te brengen.

Ik wilde Dancemania-achtige Chicago house doen, dus bracht ik AF 0490 uit in Chicago bij Still Music. Ik wilde wat muziek op een langzamere tempo doen, dus bracht ik AF13 uit bij Musique Large omdat het een label is die dat soort dingen uitbrengt. Natuurlijk maakte ik techno zoals ik dat altijd deed en ik dacht: "Wie vind ik op dit moment echt heel tof en heb ik een affiniteit mee? 50 Weapons Bang." De volgende release wordt heel erg langzaam, jazzy en super deep house. Ik zal het label niet noemen omdat het een verrassing is, maar dat zal in juni uitkomen. De vijfde release is heel erg techno, best episch en trippy, die zal ook op een andere label uitkomen.

Dat is een heel tof concept.
Het is idee van dit project was om verschillende labels te benaderen als verschillende stammen met ieder hun eigen volgers. Nadat we die vijf EP's hebben uitgebracht, zullen we een box-set met alle nummers uitbrengen. Op die manier kunnen we zeggen dat we in plaats van één album op één label, één album op vijf labels hebben gedropt! Al verschillen die labels veel van elkaar en hebben ze elk een ander publiek, werken we allemaal op een vergelijkbare manier. Wij vechten voor underground muziek en voor kwalitatief sterke muziek. Ook al verschillen ze veel van elkaar, is het toch allemaal hetzelfde. Het wordt heel erg exclusief met drie vinylplaten die alle tracks van de vijf EP's bevatten, plus remixen en de extra EP die het hele album bij elkaar samenvat. Alsof we willen zeggen: "Trouwens, hier is ons complete album!"

Dat is best geniaal.

Ja, grappig hè?

Toen je voor het eerst in The Hacienda in Manchester in de jaren tachtig begon te draaien, hadden dj's in het algemeen een hele eclectic en gemixte stijl. Ze speelden van reggae tot big band, met house, techno en disco ertussen gegooid. Wat was het ding met house en techno dat het meteen je aandacht had?

In die tijd in de jaren tachtig was de muziek nog heel schoon en nice. Een beetje té nice, misschien zelfs gewoon best cheesy. Toen ik voor het eerst Chicago House hoorde had ik zoiets van: 'WOW, THIS IS GOOD!" Acid house was erg rauw, urban en stevig. Er zaten nog geen vocals op de tracks zoals bij New York house, dat pas een aantal jaren later opkwam.

Toen Detroit techno kwam dacht ik: "Dit heeft alles waar ik in muziek van hou." Ik voel jazz in Detroit techno en ik voel disco en soul in Chicago house. Ik voelde zoveel dat het precies alles samenvat. Dit is mijn muziek; het is wie ik ben.

Maar ik heb nooit reggae of elke andere stijl weggelaten. Ik heb al die jaren heel veel muziek geluisterd, maar house en techno waren de essentie van alles. Het grappige is dat het vijfentwintig jaar geleden is sinds de laatste grote revolutie van de eeuw. Er is geen nieuwe geweest sinds house en techno, wat heel raar is. Wanneer je naar de geschiedenis van muziek kijkt, is er van de jaren dertig tot de jaren tachtig om de tien jaar een grote revolutie geweest met disco, rock 'n roll, funk en psychedelic. Hiphop en R&B waren daarvoor al geboren. Dubstep en drum and bass maken deel uit van de elektronische muziek. Er moet nog steeds een nieuwe muziekrevolutie opkomen, dat is heel raar. Ik denk dat het komt omdat house en techno van alles wat nemen en ze het vermogen hebben om zoveel verschillende stijlen met elkaar te mixen.

Waar werk je momenteel aan?

Ik ben momenteel bezig met een scenario voor Electrochoc, het boek dat ik heb geschreven. Als het goed is beginnen we volgend jaar met het filmen ervan. Elke week werk ik met Stephane Dri alias Scan X. Hij mixt al mijn muziek en we zijn net klaar met de producties voor een album van een Frans conscious hiphop artiest Abd al Malik. Ik zou dolgraag met het LBS-project door willen gaan, maar onze derde lid heeft momenteel problemen met zijn gezondheid en is naar Thailand verhuisd. Dus nu moeten we door met z'n tweeën onder een nieuwe naam en een nieuwe live show opzetten.

Hoe hou je zo'n goed gevoel voor humor na twintig jaar in dit vak?

Haha! Dat is gewoon hoe ik ben. Ik heb heel wat domme mensen om me heen die ook nog eens een grote stimulans zijn.