FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Surgeon is zo scherp als een scalpel

“Ik dwing mezelf om over te stappen naar een andere methode zodra ik merk dat ik me te comfortabel voel.”
Foto van Gilbert Cohen

Surgeon koos zijn artiestenaam vrij willekeurig uit, maar achteraf gezien past deze uitstekend. Anthony Child heeft de technische precisie van een chirurg, en hem zien draaien is een helende ervaring. In de twintig jaar dat hij bezig is als artiest, is hij altijd relevant gebleven. Hij is constant op zoek naar nieuwe technieken en ideeën uit andere creatieve velden. Vorig jaar speelde hij een van de meest geprezen sets op Dekmantel Festival, en verraste een paar maanden later vriend en vijand door samen met Lady Starlight het voorprogramma van Lady Gaga te verzorgen in Parijs. We vroegen Child hoe hij zichzelf al twintig jaar scherp weet te houden, en we mogen gelijk ook een nieuwe remix delen die hij voor Svreca maakte.

Advertentie

THUMP: Gefeliciteerd met je jubileum! Het is twintig jaar geleden dat je voor het eerst in Nederland optrad.
Surgeon: Dat klopt! Voor het eerst in 1995, maar ik mocht gelukkig nog heel vaak terugkomen. De technoscene heeft ups en downs gehad, maar ik bleef support en waardering ontvangen van de Nederlandse fans. Ik geloof dat er bepaalde landen zijn waar de mensen een pure en diepe connectie hebben met die techno, en Nederland is er daar een van. Het wérkt hier gewoon. In Engeland zie ik dat ook. Ik weet niet precies hoe het komt, maar ik zit er misschien te dicht op om er wat zinnigs over te zeggen. Het is voor mij gemakkelijker om bijvoorbeeld iets over het succes van techno in Japan te zeggen, omdat ik daar als een buitenstaander naar kan kijken.

En wat is jouw theorie over de populariteit van techno in Japan?
Ik denk dat het te maken heeft met hun relatie met machines en technologie. Japanners hebben geen ingebouwde angst voor technologie, zo lijkt het althans. Ze zien machines als iets vriendelijks, technologie als iets wat hen kan helpen. Je hebt daar stripboeken met verhalen over de vriendschap tussen een jongetje en een robot. In Engeland zijn mensen eerder geneigd om te denken dat machines de macht gaan overnemen en ons allemaal dood willen maken. Ik heb veel bewondering voor hoe de Japanse cultuur al eeuwenlang elementen uit andere culturen in zich opneemt. Ze zien ergens iets wat slim gedaan is, en dan krijgen ze het voor elkaar om het in hun eigen cultuur te implementeren en het vaak zelfs te verbeteren. Ik denk dat we een Japanner zouden moeten vragen naar zijn ideeën over de populariteit van techno in Nederland. Dat zou ik nou echt interessant vinden om te horen.

Advertentie

Los van landen en culturen, waarom denk je dat techno in het algemeen zo populair is?
In al die jaren dat ik actief ben in de technoscene heb ik de populariteit sterk zien fluctueren, maar ik ben nooit bang geweest dat techno zou verdwijnen. De reden is, denk ik, dat het erg functioneel is. Het gezicht van techno kan veranderen, de muziek kan gemuteerd worden, maar in de kern blijft het hetzelfde. Techno in zijn ruwe essentie is ontzettend effectief; het is hard, en mensen dansen erop. Maar omdat de lagen om die kern heen kunnen veranderen, krijg je dat sommige mensen aangetrokken worden door hoe de oppervlakte er op dat moment uitziet. En die mensen worden het dan na verloop van tijd ook weer zat. Dat zorgt voor golven in de populariteit.

Hoe zag de oppervlakte van techno eruit op het moment dat jij ertoe werd aangetrokken?
Dat was begin jaren negentig, toen de rave-cultuur groot was in Engeland. Er stonden zelfs rave-tracks in de top-10, dat zegt wel iets. Het was overigens niet zo dat ik naar een rave ging en daar ter plekke besefte dat ik van elektronische muziek hield. Al ver daarvoor speelde ik met taperecorders en maakte ik een soort Musique Concrète, collages van geluid.

Jij was een jongetje met een taperecorder als robotvriendje?
Ja, zoiets. Maar ondanks dat ik al bekend was met elektronische muziek, maakten die raveparty's wel op een andere manier indruk. Het feit van naar een feest toegaan, het volume van de muziek, waardoor de ervaring heel fysiek wordt, de lichten en alles eromheen. Je hebt een zaal vol met mensen die letterlijk samen staan te vibreren, dat is iets prachtigs. Ik hou van die piekmomenten waarop iedereen zich verbonden voelt. Het kan een heel krachtige, helende ervaring zijn. Als ik zelf optreed ervaar ik dat ook zo, en dat is het beste wat er is. Er zijn misschien mensen die dat ook buiten een club kunnen bereiken, maar voor mij persoonlijk heeft techno een specifieke plaats waar het het beste functioneert. Thuis luisteren roept dan een zwakke herinnering op, meer niet.

Welk gedeelte van je werk is techniek en welk gedeelte emotie?
Het begint met het beheersen van de technische kant. Dan kan die vervolgens onzichtbaar worden en komt er meer ruimte voor emotie. Als ik terugkijk op hoe ik me als artiest ontwikkeld heb, zie ik dat ik meer en meer beïnvloed word door ideeën die ver buiten techno liggen. Het is niet zo dat ik saxofoon ben gaan spelen, maar ik ben bijvoorbeeld wel het concept van improvisatie, zoals dat gebeurt bij jazz, gaan gebruiken in mijn sets. Als dj neem je vooraf vastgelegde stukken muziek mee die je dan ter plekke combineert en bewerkt. Maar ik heb gemerkt dat ik een veel sterkere connectie met het publiek kan bereiken als ik de muziek ter plekke creëer. Het is stressvoller, en ja, ik maak soms fouten, maar die imperfectie blijkt juist een bepaalde barrière op te heffen. Ik voel dat ik qua ontdekkingstocht op het juiste pad zit.

Om je zo te kunnen ontwikkelen, moet je je wel veel verschillende methoden eigen maken.
De kern blijft hetzelfde, maar ik blijf die kern vanuit verschillende hoeken benaderen. Als ik mezelf niet scherp houd, word ik lui en val ik in herhaling. Ik dwing mezelf om over te stappen naar een andere methode zodra ik merk dat ik me te comfortabel ga voelen. In het begin gebruikte ik computers, toen computers en machines, toen met verschillende combinaties van software. Nu gebruik ik nauwelijks nog computers, maar ben ik overgestapt naar synthesizers, en daarna raakte ik geboeid door de verschillende soorten synthesizers. Zonder uitdaging kan ik niet groeien. Ik vind het terecht dat ik moeite stop in mijn muziek. Mensen nemen tenslotte ook de moeite om naar mijn shows te komen. Het is mijn werk om ze van hun sokken te blazen.

Surgeon is 28 november weer in Nederland te bewonderen tijdens Verknipt in de Amsterdam Studio's.

Volg Surgeon via Facebook // SoundCloud