Is er iets leukers in het leven dan je volproppen met voedsel? Dacht het niet. Een goede portie noedels, kazige pizza of smeuïge chocoladetaart is een reddingsboei in een chaotische zee van katers en liefdesverdriet. Het is je trouwste vriend die je nooit in de steek laat.Of wel? Enkele jaren geleden propte ik me voor een examen vol met een kilo edamame-bonen. Mijn maag protesteerde tegen de vloedgolf aan zout en Japanse peulvruchten en een half uur later braakte ik de bonen netjes uit. Mijn examen was een puinhoop en dagenlang kreeg ik de smaak van zout en braaksel in mijn mond zodra ik dacht aan de groene gedrochten. Door dit voedseltrauma veranderde mijn beste vriend in mijn grootste vijand en mijn zomer in een studiehel.
Advertentie
En ik ben niet de enige met een voedselhorrorverhaal. MUNCHIES verzamelde de beste anekdotes over uitgekotste slagroom, vieze melk en hotdogs in doucheputjes.Op de middelbare school kreeg ik elke ochtend verse melk in een Looney Tunes-schoolbeker mee die ik om tien uur verplicht moest leegdrinken. In tussentijd was de melk al lauw en rook hij zuur. Ik bedacht altijd manieren om die melk niet op te drinken: soms goot ik het in de wc, andere momenten liet ik het zitten in mijn rugzak, waardoor die enkele dagen later een compacte, brok schimmelkaas geworden was. Soms dreven er flubberige stukjes geschifte melk in.Dat was de basis van mijn melktrauma, maar het hek was pas helemaal van de dam toen ik besloot om de melk te mengen met Liga-koekjes. Ik vond rozijnen namelijk altijd al vies, dus ik bedacht dat twee vieze ingrediënten samen iets lekkers zouden zijn. Het resultaat was een kotsachtige brei die blijkbaar ook naar braaksel smaakte. Sindsdien walg ik bij de gedachte aan melk. Ik snap trouwens niets van die halve garen die halve liters melk uit een pak drinken, alsof ze terug verlangen naar de tepel van hun moeder.Ik heb een intense slagroomfobie. Ik vond het nooit lekker, want het doet me denken aan babyvogels die voorgekauwde en uitgespuwde wormen eten. Maar toen ik tien jaar was, nam mijn slagroomfobie extreme proporties aan. Ik werd uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van het populairste meisje van de school. Er was slagroomtaart en ik voelde een soort sociale druk om het te eten, ondanks mijn walging. Dat bleek een slecht idee, want na een hap begon ik als het meisje uit The Exorcist op de tafel te projectielkotsen. Daardoor moesten drie andere meisjes ook braken en was de tafel snel een bad van slagroom en braaksel.Tot de middelbare school ben ik nooit meer uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. En als ik nu vertel over slagroom, krijg ik al braakneigingen. Ik haat de muffe geur, maar de textuur bezorgt me nachtmerries. Ik hoop maar dat mijn kind later zelf snel kan kauwen, want ik wil niet blootgesteld worden aan gemalen voedselbrei.
Lieke - 25
Telkens als ik aan peppadew denk, voel ik me weer intens misselijk en zie ik mezelf weer vettige, in olijfolie gedrenkte kotsbrokjes peuteren.
Charlotte - 26
Advertentie