Vier de eeuwige lente met deze EP van Antenna

Het is alsof je voor het eerst de zon op je huid voelt. Je bent nog slaapdronken, zo vroeg in de ochtend, maar hebt al direct door hoe je hersenen voor het eerst dit jaar op razend tempo gelukshormonen beginnen aan te maken. De bomen hebben zich gehuld in een nieuw soort groen, de lucht is strakblauw. En verdomme, je hoeft vandaag je winterjas niet meer aan. De lente is begonnen. Duurde dit maar voor eeuwig.

Dat gevoel heeft de EP Primavera van Antenna, die vandaag verschijnt via het vooraanstaande label Beats in Space. Het is eigenaardige analoge house, gemaakt met krakende synthesizers, rammelende drumcomputers en af en toe een zuchtstem. Halverwege slaat de EP radicaal om met een duistere acid-break en een ambient slotstuk. Ik belde Sasha Renkas (de persoon achter Antenna) op om te vragen wat dat allemaal te betekenen heeft.

THUMP: Ha Sasha! Ik vind het maar raar, een EP over de lente uitbrengen aan het einde van de zomer.

Sasha: Nee, dat had ik niet per se zo gepland. Het liefst hadden we hem in de lente uitgebracht, maar je weet hoe dat gaat: door externe factoren en planningen duurt het langer.

Laten we het positief bekijken: nu kunnen we de lente meenemen naar de herfst.

Ja, precies! Ik vind de herfst sowieso een mooie periode. Daarin kijk je terug naar hoe je het jaar hebt geleefd. Het is een periode van evaluatie en bezinning. Het is een fijn moment om iets uit te brengen bij wijze van afsluiting.

Zo te horen ben je best wel gefocust op jaargetijden.

Ik heb me een beetje verslapen, ik ben net wakker dus ik heb hier even tijd voor nodig. Wat jaargetijden voor mij betekenen? Ja, het heeft iets moois dat we met zijn allen anno 2016 nog zo beïnvloed worden door vallende blaadjes in de herfst en als het steeds warmer wordt in de lente. Je hebt eind februari altijd een dag waarop je naar buiten komt, en ruikt dat er iets gaat komen, een geur in de lucht die de lente voorspelt. Dat zijn hele mooie, bijna archaïsche gewoonten uit het verre verleden die nog steeds aanwezig zijn. Het heeft heel veel invloed op je brein en je psychische gesteldheid. Ik geniet eigenlijk het meeste van de herfst en het einde van de zomer. Dan hangt er een soort weemoed in de lucht, een lichte melancholie. Ik ben dan een stuk dromeriger, een stuk stiller ook.

Je komt uit Kiev, waren de lentes daar anders dan hier?

Het lijkt wel op elkaar, maar er heerst daar een landklimaat waardoor de verschillen tussen de seizoenen veel groter zijn. Het is allemaal wat extremer. Er zijn hele warme zomers en hele koude winters. Zelfs de mensen zijn anders gestemd.

Voor jouw doen is dit best een vrolijke, lichte plaat, hè?

Jazeker. Ik zat in een periode waarin ik een soort diepte wilde uiten. Dit is een weerspiegeling van mijn gemoedstoestand op dat moment. Zo nu en dan heb ik nog steeds zin om wat heftigere dingen te maken, maar soms wil je ook iets laten zien dat niet per se gewelddadig of heel erg donker is.

Hoe zijn deze tracks gemaakt? Gewoon jammen en opnemen?

Nou, eerst bouwde ik steeds een stel elementen bij elkaar waar ik mee zit te spelen. Zodra dat samenkomt, zet ik de taperecorder aan en neem ik alsmaar op. Daarna kijk ik wat ik allemaal heb, en de stukken die niet kloppen, of die te lang duren, die worden weggeknipt.

En je hebt het geschreven na een op het Oostenrijkse platteland?

Dat klopt. Niet een hele persoonlijke ervaring, maar ik werd gewoon overweldigd door de heftigheid van het landschap. Stond ik daar op een berg van tweeduizend meter te wachten tot er een wolk over me heenkwam. Stel je eens voor met wat voor geweld de lente daar tot stand komt, met al het ijs dat smelt? Alles komt tot leven, maar op een hele uitbundige en gewelddadige manier.