​Vijf jaar muzikale peeskamerparels het internet op

Het was 9 december 2010 toen Red Light Radio feestelijk aftrapte met de eerste show. Oprichters Hugo van Heijningen en Orpheu de Jong rekenen op hoogstens drie maanden knallen in een leegstaand temeiershokje op het Oudekerksplein. Juist door het tijdelijke karakter waren ze vastbesloten het onderste uit de kan te halen. Maar tot hun eigen verbazing zitten ze vijf jaar later nog steeds onverminderd enthousiast de krenten uit de Amsterdamse en internationale pap online te slingeren. Deze vrijdag vieren ze hun jubileum in Studio 80 met Gilb'R, Syracuse, San Proper, Adolf Butler, Parrish Smith, Dick el Demasiado, Dollkraut en Future Vintage.

THUMP: Staan jullie anders in het leven ten opzichte van vijf jaar geleden?
Orpheu: We zijn dit begonnen zonder megalomaan masterplan. We wilden samen met vrienden vette muziek de wereld in sturen, op een kleine en intieme manier. Lekker elke dag urenlang in de radiostudio zitten met een sixpack.

Hugo: Als hier nu een biertje in de koelkast staat, dan staat het er gerust een maand. Toen was het pluk de dag. We zijn professioneler geworden, we hebben een jaarplanning. En door vijf jaar lang alleen maar met muziek bezig te zijn, zijn we ook echt veel beter geworden. Wat vroeger een hobby was die veel te veel tijd kostte, is het nu voor ons beiden een fulltime baan.

Orpheu: En aangezien het nu werk is, moet je het ook wel kunnen volhouden. Dus dat zuipen lukt niet meer.

Hugo: Op woensdag aangeschoten in de studio over muziek kletsen is leuk, maar om vijf uur naar huis gaan met het gevoel dat je bergen verzet hebt met toffe projecten is ook heel vet.

Waren die vrienden van het begin artiesten die al veel draaiden?

Orpheu: Sommigen draaiden of zaten in bands. Of ze verzamelden muziek. Maar er waren ook een heleboel mensen waarvan wij vonden: die heeft zo'n sicke smaak, laten we die eens uitnodigen om wat te doen. Het gaat sowieso niet om dj-skills, het gaat om de muziekselectie. Neem nou Eaglemen – die gasten draaiden nog niet echt toen ze bij ons plaatjes en gekke sampletjes kwamen opzetten. Een zomer later stonden ze op elk festival. De Wavefiles-crew had een of twee feestjes gegeven, maar met mixen waren ze pas net begonnen. Ik werkte toentertijd bij een club en een van die gasten kwam daar dan oefenen. Het is mooi om te zien hoe je samen met mensen groeit.

Hugo: Anderhalf jaar geleden was Parrish Smith voor het eerst hier, die speelt nu ook veel. Maar we hadden vanaf de eerste maand net zo goed bekendere, zelfs internationale gasten. Cinnaman doet sinds het begin met ons mee. Hij was de Colors-clubavond begonnen in Trouw en deed bij ons een Colors-radioshow, twee uurtjes in de maand. Nog steeds zijn we dolblij als er een mixje binnenkomt van iemand die soort van smeekt of hij een keer bij ons mag komen. Die ziet dat als een eer. Dan hebben wij zoiets van: nou, het is eerder andersom. Het is een eer dat je je aan ons wilt verbinden.

Denken jullie dat Red Light Radio bepaalde artiesten heeft geholpen om succes te krijgen?

Orpheu: Ik hoop en denk het wel. Wat ik trouwens heel vet vind aan dat we nu wat langer bestaan, is dat er een nieuwe aanwas kids komt die mij ineens weer erg verbaast. Dan zit je te luisteren en denk je: wáár heb je dit vandaan? Dan gaat het om een specifieke soort muziek waar ik al grofweg tien jaar mee bezig ben en komt er iemand van tien jaar jonger met allemaal sicke dingen aanzetten. Dat is zo geweldig. Dan hoop ik dat de radio misschien wel een beetje heeft bijgedragen aan dat die jongen dat is gaan uitzoeken. Het voelt alsof de muziek terugkomt bij je. Ik hoop dat dit blijft gebeuren en dat er over vijf jaar weer een nieuwe generatie is, die nu vijftien zijn en Red Light Radio luisteren en geïnspireerd raken om hun eerste plaat te kopen.

Hugo: Maar of we echt een voedingsbodem zijn is niet direct te meten natuurlijk. Bovendien zie ik het daarnaast als een van onze rollen om mensen die al succesvol zijn een plek te geven waar ze even wat anders kunnen doen.

Orpheu: Het is toch ook heerlijk. Juist als je veel draait is zo'n radioshow echt een verademing. Het is een andere wisselwerking met je publiek, minder gebaseerd op energie-uitwisseling van: ik geef het, dan dans jij en dan geef ik weer wat terug. Nee, het is gewoon: ik wil dit draaien omdat het vet is en dan mag jij meeluisteren. Het geeft de dj meer vrijheid.

Orpheu, jij deed in de tijd voor Red Light Radio samen met Young Marco de show Weird Science bij Studio 80 Radio. Is dat een aanzet geweest om Red Light te beginnen?

Orpheu: Een beetje wel. Hugo liep met het idee rond om een station op te richten en ik deed dus dat radioprogramma met Marco. Daarnaast had ik gedurende een paar weken een klein teststationnetje opgezet. Dat heeft Hugo meegekregen.

Hugo: Ik kwam bij ze langs in de studio om te vragen hoe dat nou eigenlijk werkte met internetradio. Uiteindelijk kwam het erop neer dat Orpheu en ik heel lang zaten te kletsen over wie ik moest hebben om dat mogelijk te maken, tot het punt dat we zeiden: zullen we het anders niet gewoon samen doen? Drie maandjes even met iemand iets grappigs opzetten, whatever. Laatst hebben Orpheu en Marco trouwens weer een Weird Science-show gedaan, bij wijze van kleine herleving. Erg grappig dat iets wat begon als 'Hugo heeft een paar vragen' nu een begrip is geworden in Amsterdam.

Waarom zou het in eerste instantie maar drie maanden bestaan?

Orpheu: Dat had te maken met de subsidie die we aangevraagd hadden. We hadden niet heel veel geld nodig om te beginnen, maar toch wel een beetje voor apparatuur. Bij het Amsterdams Fonds voor de Kunst konden we gebruikmaken van een regeling die specifiek bedoeld was voor projecten van maximaal drie maanden. Dus dat was toen automatisch de inzet.

Hugo: Ook de ruimte zouden we maar tijdelijk mogen gebruiken en een garantie van drie maanden ging nog net. Maar juist onze insteek om in die periode zoveel mogelijk te doen, heeft z'n vruchten afgeworpen. Daarna zou het over zijn, dus iedereen moest komen en iedereen moest z'n vrienden meenemen. Het is direct heel erg tot leven gekomen.

Orpheu: Ja klopt, we voelden die druk, zo van: go go go, laten we er vol voor gaan. Daar is mijn vriendin wel even goed gek van geworden, want ik heb jarenlang gezegd: het is nu éven druk, maar dat is straks weer over

Hoe belangrijk is het om deze fysieke ruimte hebben?

Orpheu: Het was voor ons heel belangrijk dat het een station aan de straat zou zijn, een plek die mensen kunnen zien. Radio is heel charmant, dat het zo ergens in de lucht hangt. Maar ergens samenkomen om iets te dóen met muziek maakt het minder abstract.

Hugo: Omdat we middenin het centrum zitten, in een interessante buurt met de platenzaken hier vlakbij, is het voor artiesten aantrekkelijk om langs te komen. Amsterdam is in elk tourschema wel vertegenwoordigd. Vooral in het begin kwamen mensen vanwege de geinige context, dat je een plaat kon opleggen in een oude peeskamer. En de energie in dit pand is goed. Ik denk dat dit bijdraagt aan wat je op de radio hoort. Maar het is ook belangrijk om die fysieke ruimte soms te verlaten. Ik kan er erg van genieten om te merken dat er bijvoorbeeld in Turkije zo'n zelfde soort scene bestaat rond de platenzaak DeForm Müzik als dat wij hier hebben met Red Light Records.

Orpheu: Nu gebruiken we een laptop met een geluidskaart om uit te zenden vanaf een andere locatie. Vroeger hadden we een mobiele streambox van ongeveer veertig kilo. Hij was heel vet: er kon een deksel af, dan had je één knop en dat was het. En achterin moest je wat kabeltjes steken. Maar dat ding had nooit in het vliegtuig gekund. Hij is een paar keer gebruikt in Paradiso en het Muziekgebouw, maar om hem te verslepen was echt hels. Zo zie je maar hoe snel de techniek verandert.

Hebben jullie verschillende taken binnen de organisatie?

Hugo: Ik heb een bandjesverleden, dus als er een backline geregeld moet worden, dan ga ik checken wat we het beste neer kunnen zetten. Als het gaat om een dj-tafel op de juiste hoogte te zetten, dan doet Oprheu dat. En Orpheu doet de boekhouding, maar niet omdat hij er beter in is. Over het algemeen zijn we een synergisch koppel, we schrijven belangrijke mailtjes samen. En we spelen 'good cop bad cop'.

Orpheu: Ja, alle afwijzingsmailtjes onderteken ik met: you suck, greets Hugo.