Waarom de clubavond CHIPS in BAR een goede weerspiegeling van de stad Rotterdam is
Foto door Bas Maanders

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Waarom de clubavond CHIPS in BAR een goede weerspiegeling van de stad Rotterdam is

“Het is hier echt geen freakshow, we zijn gewoon allemaal simpele mensen met een kleine portemonnee die het met elkaar moeten rooien.”

Kris de Leeuw, mede-eigenaar van BAR in Rotterdam, mailde naar de redactie van THUMP om te vragen of we niet een keer wilden langskomen in zijn club, om te zien hoe anders dat is dan in de hoofdstad. 'Amsterdam is teringblank,' schreef hij, en de clubavond CHIPS zou een goede weerspiegeling zijn van zijn stad. Ik was benieuwd wat hij daarmee bedoelde, dus nam ik vorige week de trein naar Rotterdam voor een avondje CHIPS.

Advertentie

Samen met Jetti Steffers is Kris de oprichter van BAR. Als ik aankom op Rotterdam Centraal pikt hij me op om me zijn stad te laten zien. Als we ons in de West Kruiskade begeven, waar volgens hem vroeger nog veel drugsgebruikers waren, lopen we langs Kultura Shop; een soort multi-etnische markt met overal rolluiken, waar Kris geregeld zijn kapsel laat bijwerken door zijn Marokkaanse kapper. In diezelfde straat zijn Kris en Jetti ooit begonnen met BAR, wat toen nog een klein barretje was waar voornamelijk vrienden, Surinamers uit het buurthuis en wat alcoholisten kwamen. BAR is inmiddels verhuisd naar de Schiekade achter het station. Kris vertelt over die begindagen: "Vijf jaar terug voelde het hier echt of je alleen naar de dorpsdisco kon. Nighttown was dicht, Now&Wow was over – er was helemaal niks."

Volgens Kris is zijn club bijzonder omdat het een tent is zonder kapsones, wat zowel door Rotterdammers als Amsterdammers gewaardeerd wordt. "Wat zo mooi is aan deze tent is dat mijn compagnon hier halfnaakt op de dj-booth staat te dansen en dat we met alle dj's, het barpersoneel en de portiers gewoon één grote familie vormen. En natuurlijk dat we een heerlijke kelder hebben, waar iedere dj wel wil draaien."

Fotografie door Mark Bolk

André Hazes en Caribische muziek
Een van de avonden die volgens Kris het beste de stad weerspiegelt, is CHIPS. Sinds eind 2014 wordt dit feest elke week op donderdag georganiseerd door Sean Schipper en André Marques, waar ze het talent dat de stad rijk is een plek willen geven. Niet alleen op het gebied van muziek, maar ook voor bijvoorbeeld schrijvers en fotografen. Het is een avond die zich richt op Rotterdammers, maar iedereen is even welkom. Sean vertelt dat ze CHIPS op deze manier kunnen programmeren omdat ze midden tussen de Rotterdamse clubkids staan. "Ik ben zelf opgegroeid met een vader uit Den Haag en een moeder uit Curaçao; oftewel André Hazes en Caribische muziek." Tijdens een gemiddelde CHIPS-editie hoor je dus zowel techno als hiphop; de avond wordt net zo breed geprogrammeerd als zijn bezoekers. Lokale helden als Yung Feurich, Mo Jakob, Heaz en Sean XX staan zij aan zij met grotere namen uit de house- en technoscene, zoals Young Marco, Tom Trago en Benny Rodrigues.

Advertentie

Foto door Mark Bolk

Bizarre futuristische gedrochten
Kris is ooit per ongeluk in Rotterdam beland en is er nooit meer weggegaan. "Rotterdam is als goede wijn, het heeft gewoon even tijd nodig voordat je 'm gaat waarderen. Vooral als je van 'lelijke' dingen houdt, moet je hier wezen. De skyline is hier één grote bende, mooie ranke torens naast de meest bizarre futuristische gedrochten, sociale woningbouw naast herenhuizen en fantastische wederopbouwarchitectuur; het staat allemaal dwars door elkaar."

De eigenaar meent dat Amsterdam het New York van nu is, en Rotterdam het New York uit de jaren zeventig en tachtig – in die tijd een rauwe en ranzige metropool met veel geweld, corruptie en AIDS, maar die tegelijkertijd een creatieve bloeiperiode doormaakte. De politie was natuurlijk veel te druk om zich ook maar enigszins zorgen te maken over een zerotolerance deurbeleid bij clubs. Kris: "Een beetje minder orde en structuur in dit land, daar is toch niks mis mee? New York was in die tijd in ieder geval een stad van iedereen, freak of geen freak. Nu is Manhattan eigendom van het grootkapitaal."

Foto door Mark Bolk

Simpele mensen met een kleine portemonnee
Na de oorlog is Rotterdam als moderne autostad opgebouwd, met brede wegen, grote kantoren en een – volgens hem – ongezellige binnenstad. "Maar om met de woorden van Cruijff te spreken: 'elk nadeel heb z'n voordeel'. Al die ruimte beidt juist veel mogelijkheden, zoals Biergarten of DAK; een pop-up dakterras waar het een maand lang feest is, midden in de stad."

Advertentie

Kunnen we Rotterdam ook met een stad uit deze tijd vergelijken? Kris ziet overeenkomsten met Brussel – niet vanwege de chaos die er op dit moment heerst, maar omdat daar ook een bonte mix van mensen uit alle werelddelen rondloopt. En ook daar blijft de architectuur niet onopgemerkt. "Er is in België bij wet vastgelegd dat iedereen mag bouwen wat hij wil. In Nederland is alles opgepoetst, en Rotterdam is eigenlijk de enige stad die een beetje die rauwheid heeft van dat soort steden. Maar het is hier echt geen freakshow, we zijn gewoon allemaal simpele mensen met een kleine portemonnee die het met elkaar moeten rooien."

Rotterdam staat natuurlijk vooral bekend als arbeidersstad, en ook al voelt de lokale culturele scene zich volgens Kris aangetrokken tot deze plek, met die paar honderd creatievelingen die ze in Rotterdam hebben, kun je je tent niet vullen. Hij denkt dat er nog veel winst te behalen is voor zijn stad: "Er gebeurt van alles, maar de scene is klein en te veel in zichzelf gekeerd. We moeten echt meer naar buiten gaan kijken. De gemeente speelt daar ook een dubieuze rol in; er is alleen maar oog voor grote succesnummers als Daan Roosegaarde en Joep van Lieshout. Voor die gasten gaan alle deuren open, maar een proactief beleid om jonge kunstenaars te faciliteren en in de stad te houden, ho maar. Als je ziet wat de Design Academy voor Eindhoven betekent – dat mis ik hier echt."

Advertentie

Foto door Mark Bolk

Een op hol geslagen zuurstokkenfabriek
De avond dat ik CHIPS bezoek, beland ik in een kleine, zweterige ruimte waar mijn ogen een beetje branden door de rookwolken uit het publiek. Terwijl Boris Werner aan het draaien is, staan er verschillende types om mee heen: homo's, Surinamers, Marokkanen, Turken, gabbers, hipsters, studenten en wat oudere mensen. Kris ziet deze verschillende groepen in Amsterdam niet vaak samen in één tent. "Bij BAR komt een diverser publiek dan bijvoorbeeld bij De School. BAR is qua sfeer net iets blijer, denk ik. Heb je die muren van ons wel eens gezien? Het lijkt hier soms net een op hol geslagen zuurstokkenfabriek. Hier in Rotterdam heb je alle subgroepen nodig, en dat zie je terug in het uitgaan."

Het is nog te vroeg voor Kris om te zeggen dat Rotterdam weer toonaangevend wordt op uitgaansgebied, maar de tijd zal het leren. "Voorlopig is Amsterdam gewoon de baas." Een aantal jaar geleden was er – ook volgens de jongens van CHIPS – nog niet veel in Rotterdam. Ze zagen dat wanneer een buitenstaander een club op Rotterdamse bodem wilde neerzetten, het sowieso flopte. Sean zegt hierover: "Inwoners besloten om dit gebrek zelf op te lossen, net als wat Kris en Jetti hebben gedaan. Deze plekken zijn als het ware opgeborreld vanuit de mensen in de stad, en daardoor vervult het precies het verlangen waar om gevraagd werd."

Vanavond staat Benny Rodrigues achter de decks bij BAR.

Like THUMP Nederland om niets te missen.