Zondag 19 april was de allerlaatste nacht in Perron. Het was een perfecte afsluiter zonder moeilijke rij of eindeloos sentimentele praatjes, maar met een 5 liter fles wodka, een heleboel vrolijke mensen en twee zalen vol techno van Derrick May, Marcel Dettmann en alle residents. Raymond van Mil ging erheen met twee pakken Impossible Project film en een camera die net zo oud is als hijzelf. Hij kwam terug met deze portretten en antwoorden op de vraag wat Perron voor ze heeft betekend.
Advertentie
"Lieve bunker, jij mag in mijn hart altijd schuilen." — Aziz
Conny heeft al heel uitgebreid verteld wat ze van het Perron vindt in dit interview.
Ik vroeg iedereen even een tekening erbij te maken zodat ik nog wist wie wie was, hier een voorbeeld omdat ze verder niet echt een duidelijk quote heeft geschreven.
"Als dit een bunker is, kijk ik uit naar de oorlog." — Steven van Lummel
Hij was in een goeie bui maar had haast, dus geen quote van Marcel Dettmann.
"Mijn liefde voor Rotterdam begon bij Perron." — Melanie
"Perron zou Perron niet zijn als Perron Perron niet zou zijn." — Nino
"De club waar het uitgaansleven voor mij begon." — Delicia
"De bunker is en blijft een gerse zaak." — Hannes de barman
"Duistere dansjes all night long!" — Tara
"For ever in de bunker!!" — Big Nate
"Het is als mijn tweede familie." — Naomi
"Door het duister tasten in het duister." — Dion
"❤" — Marlon
"Beter dan ooit, het einde van Perron is de toekomst!*" — Kolja Verhage*denk daar maar eens over na.