We namen een kijkje in de nieuwe Haagse club Het Magazijn

Den Haag heeft een ingewikkelde relatie met elektronische muziek. BAKK, wichelroede, I-F en PIP komen er vandaan, maar tegelijkertijd was de gemeente lange tijd fervent tegenstander van alles wat met deze scene geassocieerd wordt. Strandtent Whoosah moest in 2014 zes maanden dicht omdat er drugs werd gevonden en in het centrum mag club HOOP maar tien nachten per jaar tot vijf uur 's ochtends door. Niet gek dat de Haagse oprichters van Dekmantel naar Amsterdam vertrokken, waar het stadsbestuur juist de meerwaarde van een bruisend nachtleven erkent.

Toch lijkt er recent iets veranderd te zijn in het Haagse stadhuis. Op Koningsnacht draaide Hunee midden in de stad, begin juni organiseerde The Crave voor het eerst een dancefestival in het Zuiderpark, PIP heeft na tien jaar eindelijk een eigen ingang en sinds afgelopen weekend is Den Haag met Het Magazijn een club rijker. Ik ging erheen om de sfeer te proeven en te kijken of de Hofstad op weg is om eindelijk een uitgaansbestemming te worden.

Het Magazijn ligt in het hart van de stad: aan de populaire Grote Markt, een minuut lopen van poppodium Paard. Een klein halfuur na openingstijd staat er al een rij van twintig meter, die langzaam voortschuift. Terwijl ik wacht kom ik The Social Lover tegen, een van de oprichters van BAKK en ook een van de vele lokale dj's in het publiek vanavond. Van Whoosah-programmeur JEANS tot Steve Motto, ze zijn er allemaal. Binnen is het vrij rustig – de ruimte is groot ten opzichte van de maximale capaciteit – en dat is ook goed te zien, omdat de rookmachines dit weekend nog niet aan mogen. Dj-duo twice upon a time opent met een mix van gruizige, sleurende platen, die niet zouden misstaan in een set van Vladimir Ivkovic. Het hoogtepunt van hun optreden is dit vunzige nummer van Tessela.

Het gebrek aan rook geeft me ook de mogelijkheid om de ruimte eens goed te bekijken. Wat meteen opvalt is dat Het Magazijn erg veel op De School lijkt. Van de gloeilampen tot de houten stellage rondom de dj-booth: het is duidelijk waar de inspiratie vandaan komt.

Naast dj's uit de buurt bestaat het publiek vooral uit clubbers van begin twintig, met hier en daar een doorgewinterde raver die zich de Blauwe Aanslag waarschijnlijk goed (of juist niet) kan herinneren. Het grootste deel zou je zo op Soenda of in De Marktkantine kunnen tegenkomen. Duidelijk is dat de club het moet hebben van de muziek en het geluid – bij de bar vind je geen vreemde cocktails of veertig soorten speciaalbier.

Op de line-up valt nog wat af te dingen: van de veertien acts in juli zijn er slechts twee vrouw. Bovendien zijn het enkel witte dj's, iets wat nergens een goed idee is, maar zeker niet in een stad die voor een derde bestaat uit inwoners met een niet-westerse achtergrond. Wel geeft Het Magazijn aan dat ze 'het graag hier en daar voor elkaar willen krijgen om onze crowd op te voeden.'

Terug naar de zweterige dansvloer, die nog veel plakkeriger wordt als Intergalactic Gary begint. De dertig jaar dj-ervaring spat ervan af, door zijn techniek, maar zeker ook door zijn platenkeuze. Zo mixt hij op een gegeven moment het spookachtige Zero van DJ Richard in de euforische piano van Sasha's A Key To Heaven For A Heavenly Trance. Gary's set komt nog beter uit de verf door het Funktion-One-geluidssysteem, dat zo helder klinkt dat je elkaar prima kunt verstaan terwijl de bas door je ribben dreunt.

Goed geluid, gratis toiletten (cc: BAR) en dj's als Intergalactic Gary geven Het Magazijn een basis om iets moois op te bouwen. Als de club zorgt voor een meer diverse programmering en een originelere inrichting kan hier zonder twijfel iets moois groeien.