Televisieseries in de jaren negentig snapten helemaal niks van drugs

Er zijn genoeg (voornamelijk recente) voorbeelden van tv-programma's die drugs op een gedegen manier fictionaliseren. Hele series, zoals Breaking Bad, Broad City en The Wire, zijn er in de laatste jaren in geslaagd om drugsgebruik op een realistische manier weer te geven.

Maar aan de andere kant van het spectrum heb je ook die iconische scène uit Saved by the Bell, waarin Jessie Spano schreeuwt: "Ik ben zo opgewonden! Ik ben zo opgewonden! Ik ben zo [snik] bang," nadat ze totaal doorgedraaid is door haar verslaving aan cafeïnepillen. De stress van haar schoolwerk en haar nieuwe meidengroep Hot Sundae is haar te veel geworden.

Deze scène is natuurlijk niet het enige moment dat de televisiewereld liet merken dat ze geen kaas hebben gegeten van drugs. Voor sommige scenarioschrijvers lijkt het een worsteling te zijn om überhaupt enige realiteitszin in hun verhalen te stoppen, terwijl anderen vervallen in luie verhaallijnen die duidelijk moeten maken dat drugs echt heel slecht zijn, jongens.

Het gebruik van cafeïnepillen was blijkbaar een groot probleem in de vroege jaren negentig, want The Fresh Prince of Bel-Air had ook een belachelijke verhaallijn die daar om draaide. Will Smith voelt zich, net als Jessie, overweldigd door zijn verantwoordelijkheden in de aflevering "Just Say Yo." Hij begint cafeïnepillen te slikken, die hij verstopt in een vitaminepotje in zijn kluisje op school.

Ondertussen heeft zijn neef Carlton een puistje en ongebreidelde toegang tot het kluisje van Wil, dus pikt hij op de avond van het schoolfeest een handjevol "vitaminepillen" van Will. Wat volgt is een intense scène waarin Carlton als een maniak in het rond danst en gilt alsof hij in Thriller zit, waarna hij in elkaar stort midden op de dansvloer van het saaiste schoolfeest dat ooit gegeven is door en voor schatrijke leerlingen van een privéschool.

Carlton wordt met spoed afgevoerd naar de eerste hulp, en wordt gedwongen om een nachtje door te brengen in de "chemische afhankelijkheidseenheid", ondanks dat hij eruitziet alsof het wel prima met hem gaat. Will biecht aan zijn oom op dat het zijn pillen waren. Uncle Carl geeft Will een standje – "mijn zoon had wel dood kunnen zijn door jou" – en dwingt hem om zijn excuses aan te bieden aan de familie.

Er zijn maar weinig televisieseries die de paranoïde tijdsgeest van post-Reagan Amerika beter wisten te vatten dan de tienersoap Beverly Hills, 90210, waarin meerdere personages op een bepaald punt in de serie een plotselinge verslaving ontwikkelden.

Verwend nest Kelly Taylor ontwikkelt een acute cokeverslaving wanneer haar vader niet komt opdagen voor hun lunchafspraak, en gebruikt zelfs de cheque die hij achterlaat als troostgebaar om een lijntje te snuiven in haar badkamer (haar artistieke vriendje Colin laat blijkbaar gewoon coke rondslingeren). Kelly, de dochter van een labiel oud-fotomodel, had daarvoor nog nooit drugs gebruikt in de show. Na dat ene lijntje ruziet ze opeens met haar vriendje over hun "stash" en zegt ze dat ze méér nodig heeft – niet om te feesten, maar alleen maar om "de dag door te komen." Haar vrienden confronteren haar met haar gebruik van "dodelijke drugs," maar Kelly stopt pas nadat haar drugdealer haar probeert te verkrachten.

Haar beste vriendin Donna Martin raakt verslaafd aan pijnstillers na een ongeluk met een jeep. Wanneer ze echt buitensporig veel pijnstillers begint te slikken, heeft ze ook "uppers" nodig (omdat ze "zo moe" wordt van de medicatie) om een soort precaire balans te behouden. Ze scoort wat "deamfetaminen" bij de broer van haar vriendje (wat in het universum van 90210 verhandeld wordt in piepkleine en mooie versierde metalen doosjes), een fictieve vorm van amfetaminen. Om haar nogal plotseling opgekomen verslaving verder te voeden, steelt Donna een hele pot "uppers" van de kliniek van haar vader. Wanneer haar deamfetaminedealer ermee ophoudt, smeekt Donna de apotheker om pijnstillers, maar hij weigert die aan haar te geven omdat ze al zestig pillen achterover heeft gekieperd in een week.

Donna gaat huilend naar haar vader, en klaagt dat ze "rugspasmen" heeft en "acht miljoen schetsen die morgen af moeten zijn," dus geeft hij haar "genoeg pillen voor een paar dagen" – maar die pillenkop jaagt ze er in één nacht doorheen. Donna neemt een overdosis, en belandt in een coma. Gelukkig wordt ze al snel weer bijgebracht, zodat ze met treurige puppyogen de camera in kan kijken en de kijkbuiskinderen eraan kan herinneren dat drugs slecht zijn.

Maar dat is nog niet alles. Donna's eerste vriendje David Silver raakt verslaafd aan "crank" wanneer hij er moeite mee heeft om zijn studie te combineren met zijn werk als dj bij de universiteitsradio. Wanneer hij de stationmanager Howard, die eruitziet als een typische jaren-zeventig-vader op weg naar een swingersfeest, of hij een vooraf opgenomen set kan draaien tijdens zijn show, zegt Howard dat zijn show live moet zijn en geeft hij hem wat crystal meth. Omdat dit 90210 is, is David gelijk compleet verslaafd aan "crank".

Het duurt niet lang voordat hij ontslagen wordt. David vindt een nieuwe dealer, steelt 150 dollar van zijn vader, en dan wordt zijn huis binnengevallen en doorzocht door de politie. Gelukkig weet David op het nippertje nog 150 dollar aan meth door de wc te spoelen met de hulp van zijn alcoholistische en voormalig drugsverslaafde vriend Dylan McKay.

Zelfs de brave Brandon Walsh wordt het slachtoffer van drugs wanneer zijn losgeslagen vriendinnetje Emily Valentine hem drogeert bij een "ongelofelijk hippe" underground club. Nadat hij 'nee' zegt wanneer ze hem wat U4EA aanbiedt (90210's fictieve versie van ecstasy), de drug die "nieuwe koppels dichter bij elkaar brengt," koopt ze stiekem twee kleine pakjes van een breedgeschouderde dealer in een leren jas (natuurlijk).

Ze bestelt twee drankjes, en terwijl ze schichtig over haar schouder kijkt naar haar nietsvermoedende vriendje, dumpt ze U4EA in beide drankjes, in het volle zicht van de barman en de rest van de clubgangers. Brandon wordt vooral erg irritant en onbeschoft van de drug, en al met al lijkt het meer alsof ze flink dronken zijn dan knetterhigh van de U4EA.

Over tieners en ecstasy gesproken: de melodramatische crew van Dawson's Creek worstelde zich ook door hun eigen bizarre mdma-plotlijn heen. In "Great Xpectations" (zucht) verwezenlijkt de streberige Andie McPhee eindelijk haar droom om tot Harvard toegelaten te worden. Omdat ze niet gelijk steil achterover slaat van enthousiasme over deze triomf, vreest Andie dat haar antidepressiva ervoor zorgen dat ze geen emoties meer voelt.

Wanneer de groep door wordt uitgenodigd/uitgedaagd om naar een rave te gaan, krijgt Andie door een idiote kettingreactie van gebeurtenissen twee xtc-pillen in handen. Vanavond wil Andie (in haar eeuwige kinderstemmetje) "gewoon lol hebben," dus besluit ze de wijze raad van hervormd feestbeest Jen Lindley in de wind te slaan en neemt ze "soort van" een pil, waarbij ze Jen vraagt om dit geheim te houden voor haar broer Jack.

In het begin gaat alles prima – ze danst en zit aan iedereens haar – tot ze op een springkasteel springt en de lichten beginnen te tollen en ze in elkaar stort – waarbij haar val gelukkig wordt gebroken door het springkussen. Er komt een ambulance, Jack zegt woedend dat Jen degene is die het verdient om opgenomen te worden, en iedereen doet z'n best om gepast bezorgd te kijken.

Andy's tripje naar de eerste hulp wordt geweten aan de combinatie van ecstasy en antidepressiva, maar in eerdere afleveringen leerden we dat de medicatie die ze slikt Xanax is, wat gebruikt wordt om angststoornissen te behandelen, niet depressies. Bovendien, in "his Leading Lady" zien we een close-up van het pillenpotje, waarop "Zanac 20 MG" staat – maar de pillen zijn groot en donker, en lijken helemaal niet op Xanax.

Andie komt er ongeschonden vanaf, maar haar verdrietige broer zegt dat haar de medicatie die ze slikt voor haar depressie een "tijdbom is als het gemixt wordt met het verkeerde spul", en verzucht dat ze "wel dood had kunnen zijn."

In dit SIRE-spotje vermomd als een aflevering van een tienerserie is de boodschap overduidelijk: werk hard, zorg dat je naar een topuniversiteit gaat, en als je niet oppast, zal één avondje van lol je de das omdoen.

Dit artikel verscheen eerder op The Influence, een nieuwssite over alle aspecten van drugsgebruik. Volg The Influence op Facebook of Twitter.