FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Het verhaal van Hardpop: clubben in de meest gewelddadige stad ter wereld

Naar buiten gaan betekende dat je kon worden neergeschoten.
Alicia Fernandez

Hardpop is een kleine club waar zo'n vijfhonderd mensen in passen, ergens langs een snelweg die grenst aan een winkelcentrum in Ciudad Juarez. Lange tijd werd deze grensstad tussen de VS en Mexico gezien als de gevaarlijkste stad ter wereld, omdat Mexicaanse drugskartels er bloederige bendeoorlogen uitvochten over belangrijke smokkelroutes naar de VS. In 2010 bereikte het geweld een hoogtepunt met bijna 300 moorden per maand – ongeveer evenveel als in een heel jaar in New York.

Advertentie

Toch komen er in Hardpop regelmatig house- en techno-dj's als Tale of Us, Roman Flügel, Nina Kraviz, Solomun en Frank & Tony op bezoek; in september viert de club zijn negenjarig bestaan met Sasha. Soms skippen deze dj's zelfs grotere vakantiesteden in Mexico en komen ze rechtstreeks naar Hardpop.

Read More: Meet Mexico City's Electronic Underground

Hoewel het momenteel goed gaat met de club, is het verhaal vervlochten met de roerige geschiedenis van Juarez. In 2010 sloot de club zelfs even haar deuren, toen de eigenaars besloten dat het te riskant was om open te blijven.

Deze week onderzoeken producers Marlon Bishop en voormalige THUMP-editor Max Pearl van NPR (radio uit de VS) de opkomst, val en wederopstanding van de legendarische club. Hoe kon het dat er een heleboel danceliefhebbers hun leven op het spel zetten om een paar uurtjes te kunnen dansen, terwijl er om hen heen mensen werden afgemaakt? Je kan het fragment hier of hieronder beluisteren.

Hardpop is een kleine club waar zo'n vijfhonderd mensen in passen, ergens langs een snelweg die grenst aan een winkelcentrum in Ciudad Juarez. Lange tijd werd deze grensstad tussen de VS en Mexico gezien als de gevaarlijkste stad ter wereld, omdat Mexicaanse drugskartels er bloederige bendeoorlogen uitvochten over belangrijke smokkelroutes naar de VS. In 2010 bereikte het geweld een hoogtepunt met bijna 300 moorden per maand – ongeveer evenveel als in een heel jaar in New York.

Toch komen er in Hardpop regelmatig house- en techno-dj's als Tale of Us, Roman Flügel, Nina Kraviz, Solomun en Frank & Tony op bezoek; in september viert de club zijn negenjarig bestaan met Sasha. Soms skippen deze dj's zelfs grotere vakantiesteden in Mexico en komen ze rechtstreeks naar Hardpop.

Read More: Meet Mexico City's Electronic Underground

Hoewel het momenteel goed gaat met de club, is het verhaal vervlochten met de roerige geschiedenis van Juarez. In 2010 sloot de club zelfs even haar deuren, toen de eigenaars besloten dat het te riskant was om open te blijven.

Deze week onderzoeken producers Marlon Bishop en voormalige THUMP-editor Max Pearl van NPR (radio uit de VS) de opkomst, val en wederopstanding van de legendarische club. Hoe kon het dat er een heleboel danceliefhebbers hun leven op het spel zetten om een paar uurtjes te kunnen dansen, terwijl er om hen heen mensen werden afgemaakt? Je kan het fragment hier of hieronder beluisteren.

We spraken met Pearl om wat dieper in dit fascinerende verhaal te duiken.

THUMP: Hoe hoorde je over Hardpop?
Max Pearl: Ik schrijf veel over dj's die op tour zijn en ik zag telkens Hardpop voorbijkomen. Grotere techhouse-dj's als Dixon en Tale of Us, gasten die op enorme feesten en festivals staan, treden op in die kleine club.

Wat bracht ze naar deze club denk je?
Als ik aan die muziekstroming denk, denk ik niet direct aan mensen die superbetrokken zijn. Maar bij Hardpop ging het niet om het clubben en het drinken van cocktails; toen ik dj's en promotors interviewde, kwam ik erachter dat er voornamelijk jonge kids naar deze club komen, die het geweldig vinden om deze dj's te zien en de dansvloer kapot te dansen.

Was er, gezien de reputatie van de stad, veel drugs aanwezig?
De organisatoren hadden een anti-drugscampagne opgezet, omdat ze zich pijnlijk bewust waren van het effect dat dit op het land had. Ik denk niet er in de club veel drugs werd gebruikt.

Kan je me vertellen waarom Juarez zo'n gevaarlijke plek was, vooral 's nachts?
Er was een oorlog gaande tussen kartels die probeerden toegang te verkrijgen tot de routes om drugs over de grens naar de Verenigde Staten te smokkelen. Het leger en de federale politie werden ingeschakeld, maar dat hielp niet gezien de kartels veel sterker zijn dan de regering. De kartels waren bovendien erg aanwezig in de media, dus dan twitterden ze dat mensen die avond niet de straat op moesten gaan. Die nachten zat de stad op slot. Als je toch de deur uit ging, bestond de kans dat je werd neergeschoten.

Read: "Military Police in Guatemala Crack Down on Its Mayan-Inspired Psytrance Scene"

Maar mensen hadden daar lak aan.
Klopt. De hoofdpersoon van ons verhaal – Alicia Fernandez, een fotojournalist voor een lokale krant in Juarez – vertelde ons dat op een avond waarop ze Lee Burridge in de club hadden, haar vriend aan het indrinken was in een bar. Verkeerde plek, verkeerde tijd: kartelleden doken op en schoten haar vriend neer. Niemand wist wat er was gebeurd tot op de afterparty, toen zag ze de tweets en realiseerde ze zich dat haar vriend bij de schietpartij betrokken was. Er vonden ook ontvoeringen en onthoofdingen plaats – het was een heftige tijd.

Wow, bizar.
Geweld was al lange tijd een probleem voor de arbeidersklasse. In de roman 2666 schreef Roberto Bolaño al over Juarez en het probleem van arme vrouwen uit de arbeidersklasse die verdwenen in de woestijn. Maar met de karteloorlogen kreeg ook de middenklasse ermee te maken, en zij hadden iets van: holy shit, dit gebeurt echt. Uiteindelijk stonden de promotors voor de keuze: de club wel of niet sluiten? Mensen smeekten ze om de club open te houden, omdat ze niets anders te doen hadden.

Read More: Seven New Faces of Electronic Music in Mexico


Het gaat om meer dan alleen iets te doen hebben, toch? Ik heb het idee dat naar de club gaan voor deze mensen ook iets groters representeerde.
Het representeerde: we zijn normale mensen en we hebben normale levens. Alicia fotografeerde voor haar werk overdag dode lichamen, maar probeerde 's nachts te leven als een gewone twintiger.


Spektre "Opus" live bij Hardpop (Foto via)

Welk materiaal kon je niet gebruiken, maar had je wel er wel graag in willen laten?
De dingen die ik eruit moest halen gingen over het schuldgevoel dat ze hadden over het profiteren van het losgeld. In 2005 was er een opleving, een boel nieuwe zaakjes, dure auto's en fancy jongens die naar de club kwamen. Opeens verdienden ze ontzettend veel geld, en ze begonnen zich te beseffen waar dat geld vandaan kwam – mensen waren in deze nieuwe bedrijven geld aan het witwassen. Een van de oprichters van de club vertelde me dat het vergelijkbaar was met het sluiten van een deal met de duivel. Ze konden rijk worden van deze klanten die met geld smeten, of op de achtergrond blijven en hun feesten niet promoten. Want ja, het is veel geld, maar dat geld komt wel ergens vandaan.

Het is eigenlijk bloedgeld.
Het zijn niet de mensen die je in de buurt wil hebben. Er was ook veel maffiashit aan de hand – als je niet veel geld neerlegde voor bescherming, werd je tent in de hens gestoken. Hardpop was een van de laatste tenten die open bleef, omdat de rest bang was dat de kartels zouden komen huishouden. Ik denk niet dat ze direct bedreigd zijn, maar dat is wel waar ze bang voor waren. Omdat er uiteindelijk niet veel zaken overbleven, werden ze heel zichtbaar in de gemeenschap.

En ze verdienden geld!
Zeker. Het gerucht gaat dat ze in augustus 2010 de deuren sloten omdat ze daar zo van waren geschrokken. Ze begonnen geheime feesten te geven die alleen via sociale media werden gepromoot, dus zonder flyers of dat soort dingen. Ze gingen pas weer open toen het geweld afnam. Ik heb het gevoel dat Juarez nu een stuk veiliger is.

Met de negende verjaardag in het verschiet, waarbij Sasha komt draaien, klinkt het alsof het uiteindelijk goed is afgelopen voor Hardpop.
Ja, daar lijkt het op.

We spraken met Pearl om wat dieper in dit fascinerende verhaal te duiken.

THUMP: Hoe hoorde je over Hardpop?
Max Pearl: Ik schrijf veel over dj's die op tour zijn en ik zag telkens Hardpop voorbijkomen. Grotere techhouse-dj's als Dixon en Tale of Us, gasten die op enorme feesten en festivals staan, treden op in die kleine club.

Wat bracht ze naar deze club denk je?
Als ik aan die muziekstroming denk, denk ik niet direct aan mensen die superbetrokken zijn. Maar bij Hardpop ging het niet om het clubben en het drinken van cocktails; toen ik dj's en promotors interviewde, kwam ik erachter dat er voornamelijk jonge kids naar deze club komen, die het geweldig vinden om deze dj's te zien en de dansvloer kapot te dansen.

Advertentie

Was er, gezien de reputatie van de stad, veel drugs aanwezig?
De organisatoren hadden een anti-drugscampagne opgezet, omdat ze zich pijnlijk bewust waren van het effect dat dit op het land had. Ik denk niet er in de club veel drugs werd gebruikt. Kan je me vertellen waarom Juarez zo'n gevaarlijke plek was, vooral 's nachts?
Er was een oorlog gaande tussen kartels die probeerden toegang te verkrijgen tot de routes om drugs over de grens naar de Verenigde Staten te smokkelen. Het leger en de federale politie werden ingeschakeld, maar dat hielp niet gezien de kartels veel sterker zijn dan de regering. De kartels waren bovendien erg aanwezig in de media, dus dan twitterden ze dat mensen die avond niet de straat op moesten gaan. Die nachten zat de stad op slot. Als je toch de deur uit ging, bestond de kans dat je werd neergeschoten.

Read: "Military Police in Guatemala Crack Down on Its Mayan-Inspired Psytrance Scene"

Maar mensen hadden daar lak aan.
Klopt. De hoofdpersoon van ons verhaal – Alicia Fernandez, een fotojournalist voor een lokale krant in Juarez – vertelde ons dat op een avond waarop ze Lee Burridge in de club hadden, haar vriend aan het indrinken was in een bar. Verkeerde plek, verkeerde tijd: kartelleden doken op en schoten haar vriend neer. Niemand wist wat er was gebeurd tot op de afterparty, toen zag ze de tweets en realiseerde ze zich dat haar vriend bij de schietpartij betrokken was. Er vonden ook ontvoeringen en onthoofdingen plaats – het was een heftige tijd.

Advertentie

Wow, bizar.
Geweld was al lange tijd een probleem voor de arbeidersklasse. In de roman 2666 schreef Roberto Bolaño al over Juarez en het probleem van arme vrouwen uit de arbeidersklasse die verdwenen in de woestijn. Maar met de karteloorlogen kreeg ook de middenklasse ermee te maken, en zij hadden iets van: holy shit, dit gebeurt echt. Uiteindelijk stonden de promotors voor de keuze: de club wel of niet sluiten? Mensen smeekten ze om de club open te houden, omdat ze niets anders te doen hadden.

Read More: Seven New Faces of Electronic Music in Mexico

Het gaat om meer dan alleen iets te doen hebben, toch? Ik heb het idee dat naar de club gaan voor deze mensen ook iets groters representeerde.
Het representeerde: we zijn normale mensen en we hebben normale levens. Alicia fotografeerde voor haar werk overdag dode lichamen, maar probeerde 's nachts te leven als een gewone twintiger.

Spektre "Opus" live bij Hardpop (Foto via)

Welk materiaal kon je niet gebruiken, maar had je wel er wel graag in willen laten?
De dingen die ik eruit moest halen gingen over het schuldgevoel dat ze hadden over het profiteren van het losgeld. In 2005 was er een opleving, een boel nieuwe zaakjes, dure auto's en fancy jongens die naar de club kwamen. Opeens verdienden ze ontzettend veel geld, en ze begonnen zich te beseffen waar dat geld vandaan kwam – mensen waren in deze nieuwe bedrijven geld aan het witwassen. Een van de oprichters van de club vertelde me dat het vergelijkbaar was met het sluiten van een deal met de duivel. Ze konden rijk worden van deze klanten die met geld smeten, of op de achtergrond blijven en hun feesten niet promoten. Want ja, het is veel geld, maar dat geld komt wel ergens vandaan.

Het is eigenlijk bloedgeld.
Het zijn niet de mensen die je in de buurt wil hebben. Er was ook veel maffiashit aan de hand – als je niet veel geld neerlegde voor bescherming, werd je tent in de hens gestoken. Hardpop was een van de laatste tenten die open bleef, omdat de rest bang was dat de kartels zouden komen huishouden. Ik denk niet dat ze direct bedreigd zijn, maar dat is wel waar ze bang voor waren. Omdat er uiteindelijk niet veel zaken overbleven, werden ze heel zichtbaar in de gemeenschap. En ze verdienden geld!
Zeker. Het gerucht gaat dat ze in augustus 2010 de deuren sloten omdat ze daar zo van waren geschrokken. Ze begonnen geheime feesten te geven die alleen via sociale media werden gepromoot, dus zonder flyers of dat soort dingen. Ze gingen pas weer open toen het geweld afnam. Ik heb het gevoel dat Juarez nu een stuk veiliger is.

Met de negende verjaardag in het verschiet, waarbij Sasha komt draaien, klinkt het alsof het uiteindelijk goed is afgelopen voor Hardpop.
Ja, daar lijkt het op.