Minder mensen en meer vrolijke gezichten op Pitch dit jaar

Het was het weekend van gevestigde namen en nieuw talent, plantenspuitmeisjes met bloemenkransen en kippenvel bij 36 graden. Maar ook van techniek die niet opgewassen bleek tegen de hitte en ongevraagd (en in veel gevallen ook ongewenst) naakt. 3 & 4 juli 2015 was het tijd voor de vijfde editie van Pitch Festival.

Het festival is volwassen geworden en heeft geleerd van zijn fouten. Vorig jaar waren er te veel bezoekers en kwam de logistiek in het gedrang: er ontstonden lange rijen wat omsloeg in gesloten hekken en onbereikbare delen van het festival. Dit jaar minder mensen, vrolijkere gezichten en kortere wachtrijen.

De eerste dag van het festival was rustig, misschien door de onbekendere programmering met namen als Sophie&QT, Lido, Fatima Yamaha (Bas Bron), Batida en TĀLĀ. In de rokerige Westerliefde was de Eindhovense producer ZES 's middags bezig met zijn optreden, en door de warmte was dit nog best een uitdaging – een oververhitte laptop en kortsluiting door te hoge luchtvochtigheid. ZES, gehuld in masker en capuchon, liet zich niet van zijn stuk brengen en ging onvermoeid door met een strakke show. Jammer alleen dat het grootste deel van het publiek ZES niet van top tot teen kon zien, deze man weet namelijk als geen ander met gitaar en meerdere synths een visueel interessante liveshow neer te zetten. Aan de andere kant van het veld wist een van de grotere namen, Kaytranada, de uit de kluiten gewassen Westertent goed vol te trekken met soulvolle melodieën die varieerden van stevige hiphop tot glijdende R&B.

Vlak voor zijn optreden spraken we de Noorse Peder Losnegård, oftewel Lido, nog even. Na dertig uur geslapen te hebben in een hotel op Schiphol was hij nu bezig om een deel van de tekst van het nummer I Love You te vertalen naar het Nederlands. Vorig jaar stond hij nog in het Transformatorhuis, voorzien van schildpaddenpak als zijn alterego Trippy Turtle, nu was de Gashouder de aangewezen plek voor deze Norwegian popstar goes underground producer. Een groot podium voor een redelijk onbekende naam – daarom was de opkomst matig tijdens zijn toffe live show, maar dat kon ook te maken hebben met het feit dat Flume tegelijkertijd in de Westertent stond. Helaas viel zijn Nederlandse take op het nummer I Love You niet op; de zin 'Ben eindelijk van je gaan houden' was voor iedereen onverstaanbaar.

Korte tijd na Lido stond de Engelse Evian Christ (Joshua Leary) in dezelfde zaal. De 'trancelord' is sinds zijn samenwerking met Kanye West flink gegroeid, en hij wist een bizar goeie show neer te zetten. Het harde industriële geluid werd aangevuld door een spectaculair aantal lasers en projecties. Terwijl de Gashouder langzaam volliep met rook creëerden de visuals van Emmanuel Biard het gevoel dat je onder een wolkendek stond en bedolven werd met rauwe bombastische geluiden.

Batida deed met zijn afrobeats, raps, een te gekke danser en een stel energieke artiesten het Transformatorhuis doen schudden op zijn grondvesten, en de rest van de avond werd die locatie overgenomen door het nieuwe, lichtvoetige en vage geluid van Danny L Harle, Sophie en QT, die allemaal onderdeel zijn van het Londense label PC Music.

De zaterdag was met namen als John Hopkins, Siriusmodeselektor, Jamie XX en John Talabot vele malen drukker. Kwabs opende de Westertent vol energie en met zijn kenmerkende prachtige stemgeluid, maar was halverwege duidelijk vermoeid en oververhit. Toch lukte het hem zijn publiek erbij te houden, en dat was vooral te danken aan zijn slicke moves. Jamie XX volgde hem op. Ondanks dat hij had een hele stapel hits mee had genomen, kon hij niet voorkomen dat zijn set halverwege wat inzakte. Gelukkig herpakte hij zich en wist hij een paar keer kippenvelmomenten te creëren. Ondertussen was Rahaan de special guest bij KAAP en die wist hier met een klein fijn publiek een goed feestje te bouwen.

Aan het begin van de avond trad BEA op in de Westerunie. Een van haar eerste optredens was tijdens Bouwplaats Festival in het Volkshotel, dus in krap een jaar is ze behoorlijk doorgegroeid en had ze nu de eer om op Pitch te staan. Helaas was het geluid tijdens haar show niet perfect en viel haar stem vooral aan het begin in het niets. Aan de andere kant van het terrein wist The Gaslamp Killer de gashouder vol te krijgen – als geen ander mixte hij de meest uiteenlopende genres aan elkaar: James met metal, bijvoorbeeld.

Naarmate de avond vorderde gingen de zoete klanken van Jungle over in een heftige set van John Hopkins. De man die ook ontzettend goed uit de voeten kan met het maken van filmmuziek wist ook met zijn eigen werk de Westertent binnenstebuiten te keren. Misschien was het 't tijdstip, wellicht de middelen van het publiek, maar Hopkins had iedereen in zijn greep. Een strakke set die bol stond van verwachtingsvolle opbouwmomenten en heftige pieken met bijpassende visuals.

John Talabot was inmiddels in de Gashouder begonnen aan zijn twee uur durende set, die langzaam en hypnotiserend op gang kwam maar na pakweg drie kwartier zette deze goed door. Later op de avond liep de Westertent vol voor Siriusmodeselektor, was Clap! Clap! energieker dan het publiek in het Transformatorhuis, was de Westerunie niet meer toegankelijk door de set van Wantigga, en was het aan Young Marco en Interstellar Funk om Pitch 2015 te eindigen. Pitch greep wat betreft artiesten terug op oude edities, maar heeft nog steeds het lef om beginnende acts op te gekke locaties neer te zetten.