Ik ging op de koffie bij Ricky da Dragon, de Rotterdamse Ozzy Osbourne van de house
Frederieke van der Molen

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Ik ging op de koffie bij Ricky da Dragon, de Rotterdamse Ozzy Osbourne van de house

Ricky da Dragon is misschien wel de langst draaiende house-dj van Nederland.

Foto's door Frederieke van der Molen

Ricky da Dragon is wereldberoemd in Rotterdam, en misschien wel de langst draaiende house-dj van Nederland. In het Parkzicht van de vroege jaren negentig was Rick van Breugel – zoals hij echt heet – resident, nog voordat de discotheek rond '92 uitgroeide tot hardcorewalhalla. Antilliaanse en Surinaamse feestgangers vernoemde hem naar de Amerikaanse worstelaar Ricky The Dragon.

Advertentie

Ik heb afgesproken met Rick bij hem thuis in het knusse Blijdorp, waar hij sinds een aantal jaar de achterbuurman van David Vunk is. Tussen de jarendertighuisjes bellen we aan. Het is alsof ik oog in oog sta met de Rotterdamse housevariant van Ozzy Osbourne.

"Hier wordt het allemaal geboren," zegt Rick droog zodra we zijn neergeploft op de bank – alsof we voor een opname van MTV Cribs aan het filmen zijn. Zijn huis lijkt een georganiseerde chaos, waarin Rick prima zijn weg weet te vinden. Snoeiharde acid house knalt door de woonkamer en ik moet even wennen aan zijn oer-Rotterdamse dialect. Rick kwekt aan een stuk door, alsof we hem al jaren kennen. En zo voelt het ook.

David Vunk is de achterbuurman van Ricky en ze delen de tuin. Er is geen schutting, maar wel een heg die zo ongeveer via de keuken naar binnen groeit. Een houten afbakening is ook niet nodig, want de twee zijn doorgaans goede vrienden. Ze kennen elkaar van Parkzicht, waar Ricky draaide en David als toeschouwer kwam. Later speelden ze samen met dj Seutek in Pussycat, een breakbeatelectro-band.

Ik sprak met deze Rotterdamse cultlegende over Feyenoord, het draaien van nu en toen, en de opbeurende Rotterdamse clubscene. En ik kreeg een flink portie onvervalste Rotterdamse wijsheid in de schoot geworpen. THUMP: Hoe zijn jij en David buren geworden?
Ricky da Dragon: We zijn buren sinds 2008. Ik zocht nog een huisje dus toen kon ik hier gaan wonen. [David komt via de achterdeur naar binnen] Ik woonde eerst in Katendrecht. Dat leek me een fijne buurt, maar ik had geen rekening gehouden met de onrust die daar speelde. Ze gooiden stenen naar mij en mijn auto, en ijzer door de ruiten. In het ziekenhuis wilden ze me pas laten gaan als ik een ander huis zou vinden. Toen kwam David op ziekenbezoek in zijn brandweeroutfit, om te vertellen dat zijn zus in verwachting was. Zij ging eruit, en ik kon hier intrekken.

Advertentie

David Vunk en Ricky da Dragon bij Ricky thuis.

Hoe ervaren je nieuwe buren jullie kabaal?
Ja dat is best wel een ramp, meestal gebruik ik mijn koptelefoon. Afmixen doen we in een andere studio. We hebben hier de politie wel aan de deur gehad; er loopt zelfs een verordening. Hier in Rotterdam hebben ze een speciale regeling. De eerstvolgende keer dat de politie komt, hebben ze het recht om al mijn muziekspullen in beslag te nemen.

Dan heb je vast goede afspraken gemaakt.
Van tien 's avonds tot tien's ochtends zet ik mijn speakers niet aan. Soms kom ik om drie uur in de nacht geïnspireerd thuis. Het liefst zet ik het dan vol aan. Maja. Als ik hier dan nog om 10 uur zit zet ik de speakers weer aan, muziek maken doe je niet van negen tot vijf. Ik ben niet gelovig, maar heb soms het idee dat engeltjes melodietjes in mijn oor zingen. Ik hoor ze soms in de auto. Terwijl ik thuis kom blijf ik het neuriën, ga ik achter de piano zitten en speel ik het in. Ik zag dat je een Feyenoord-remix heb gemaakt. Hoe kom je daarbij?
Ik was zes toen mijn pa mij voor het eerst meenam. Hij was die vader die alleen op zondag het vlees kwam snijden. Alleen was-ie er op zondag ook niet, want dan was er voetbal. Eenmaal aangekomen zette hij me naast een oude vent. "Dit is vanmiddag je opa, ik zie je straks wel weer," en ging hij vijf rijen hoger bier zitten drinken met z'n maten. Dat was mijn eerste kennismaking met Feyenoord, niet zo prettig hoor. Mijn chauvinisme is later getriggerd door Parkzicht, dat bol stond van Feyenoord.

Advertentie

Ondertussen heeft David blijkbaar genoeg van het interview. Zonder een woord te wisselen is hij via de keuken vertrokken. Sorry David.

Ik had een bewerking gemaakt van het clublied Hand in Hand. Ik wilde het officieel uitbrengen via Feyenoord, maar dat duurde allemaal te lang. Toen heb ik ze uit de hand verkocht tijdens een wedstrijd. Ik had er iets van vijftig of zo bij me, voor vijf euro per stuk. Iedereen stond te springen om een exemplaar, het was hartstikke leuk.

Toch is het niet echt een verrijking voor de muziek waar ik werkelijk voor ga of sta. Ik zou tijdens iedere rust kunnen draaien, maar het is niet helemaal mijn ding. Toch plak je als dj pleisters, het is het dienstbare van het dj-verhaal. Nu ben je als discjockey al een ster voordat je het podium op komt. Er zit veel hype achter.

Welke rol nam de dj dan vroeger in?
De rol van verzoekjes draaien. Wie slim was, was die verzoekjes voor. Het beste wat je kon overkomen was dat mensen riepen: "ZOZO, hij kan gedachtes lezen!" Op mijn twaalfde draaide ik voor het eerst voor een danspubliek. De plaatselijke kerk organiseerde in de vakantie fietstochten en aansluitend was er een dansavond. Daar draaide twee jongens muziek met twee cassettedecks. Toen dacht ik: dat kan ik veel beter. Weetjewel. Toen heb ik met een maatje van mij een commode – waar ik zelf als baby op ben verschoond – doorgezaagd en pick-ups en een mengpaneel ingebouwd. Het was direct een succes en ze vroegen ons opnieuw voor de spelletjesavond. Vanaf toen bleef de Bingo en de Vier Op Een Rij in de kast, en werd er alleen nog maar gedanst.

Advertentie

Over twee jaar draai je veertig jaar. Hoe heb je de clubscene in Rotterdam zien veranderen?
Rotterdam heeft nooit zoveel gehad, dat is nu pas eigenlijk. Het bruist – er zijn veel meer grafische scholen, en veel studenten. Vroeger was Rotterdam een werkstad met havenarbeiders en cafés. Nu kom je hier studeren, en veel mensen blijven plakken. Daardoor is er nu meer ruimte voor clubs. In Berlijn heb je dat ook. Het is een soort onontgonnen terrein, dat je nog kunt omploegen. Waar in Amsterdam alles misschien al is uitgemolken, kan de verveling toeslaan. Dan moet je weer objectief naar De Pijp kunnen gaan, en jezelf blijven resetten.

Nu heb je veel verschillende scenes, maar ik ben helemaal niet afgebakend. Daardoor val ik soms een beetje tussen wal en schip. Gelukkig kan ik doen waar ik zin in heb. Veel gasten van mijn leeftijd hebben hun ziel verkocht, als ghostproducer. Ik kan zo aan de slag en demo's maken voor Jennifer Lopez of David Guetta, maar dan gaat ik hier nog liever met een boterham pindakaas zitten eten en een scheet opnemen. Ik ben nog lang niet uitgespeeld, misschien eindig ik ooit wel op North Sea Jazz. Daar hoort dat ghostproducer-verhaal niet bij.

We stappen in Ricky's auto om nog even een kijkje te nemen in de afmixstudio. "You are now listening to Rick da Dragon, funky and uplifting house music," schettert het door zijn telefoonspeaker. Autoboxen heeft hij niet meer. "Soms moet je even je rust pakken."

Ricky beklaagt zich in de over duivelse platenmaatschappijen. "Ik heb 2500 nummers klaarliggen, moet je voorstellen! 2500 schilderijen. Toch was ik nooit zo happig op om het uit te brengen, want er wordt toch alleen maar negatief over gedaan. Een platenmaatschappij stopt er geld in, dus die heeft een flinke vinger in de pap. De meeste housemuziek wordt teruggestuurd, en dan moet het altijd aangepast worden. Je kan niet zomaar als artiest je eigen ding doen, daarom ben ik mijn eigen label Port of Rotterdam begonnen."

De studio - die in een oude stookkelder zit - is bloedheet. "Ik zit hier samen met René, twee à drie keer per week. In de zomer is het flink zweten hier."

Daarna brengt Rick mij naar het station. "Ik hoop niet dat ik te veel heb gepraat," bedenkt Rick zich aan het einde. Ik zeg lachend dat ik zo ongeveer een boek over hem zou kunnen schrijven.

Luister naar Ricky's zijn mixjes en tracks op SoundCloud. En check zijn laatste release van zijn eigen label Port Of Rotterdam Records.