22fest 2016: Tunji Ige is liever met muziek bezig dan dat hij reageert op berichten van meisjes

Foto via Tunji Ige

Tunji Ige is een twintigjarige rapper, zanger en producer uit Philadelphia. Hij werkte samen met ILoveMakonnen en Michael Christmas. Zijn muziek klinkt een beetje als Kid Cudi, maar hij is ook geïnspireerd door Drake en Kanye West. Met zijn nieuwste EP, die warm en elektronisch klinkt, kan je zowel achterover leunend je instagramfeed bekijken als een dansje wagen in je slaapkamer. On My Grind is een dromerig trapnummer dat in je hoofd blijft hangen en mijn persoonlijke favoriet is Bring Yo Friends. De beat is simpel, maar erbij stil blijven zitten is lastig. Nadat Tunji zijn EP The Love Project af had, was hij alweer druk zijn volgende EP Missed Calls. Zo druk zelfs dat hij zijn telefoon nooit kon opnemen. Toen ik hem belde voor dit interview kreeg ik eerst zijn voicemail: “Ik bel je waarschijnlijk niet terug”. Ik maakte me zorgen. Gelukkig kreeg ik hem alsnog te pakken en sprak ik met hem over zijn bezorgde familie, zijn samenwerking en ontbrekende samenwerkingen en over wie hij wilt zijn als artiest. Op 23 juli is Tunji de afsluiter op 22fest, op de Noisey-stage. Verwacht een feestje.

Noisey: Je bent begin dit jaar gestopt met je opleiding, om je volledig op muziek te richten. Wat vonden je ouders daarvan?
Tunji: Ik kom uit een Nigeriaans immigrantengezin, ik ben erg beschermd opgevoed. Mijn familie heeft in angst geleefd, en moest het doen met heel weinig. Vooral mijn moeder is bang dat ik verkeerde dingen doe, of mezelf verlies. Ze ziet vooral de slechte dingen van de muziekwereld, zoals onverantwoord drank- en drugsgebruik. Ze hebben geen idee hoe het leven van een muzikant eruitziet. Nu vertrouwen ze me, en ze zien dat het logisch was om met school te stoppen. Ik had het eerder kunnen doen, maar ik wilde het jaar nog afmaken. Vorig jaar was het nog een beetje afwachten hoe het met mijn carrière zou gaan, maar ik wist al wel dat ik dit wilde gaan doen.

In de promovideo voor Missed Calls word je toegesproken door je moeder. Ze zegt dat je speciaal bent, en dat je geen verkeerde dingen moet doen. Heeft dat te maken met je waar je vandaan komt?
Mijn moeder is mijn allergrootste fan, maar het is voor mijn familie belangrijk dat je weet wie je bent, waar je vandaan komt en wat je vertegenwoordigd. Ik kon op jonge leeftijd veel reizen bijvoorbeeld, iets wat voor mijn ouders minder normaal was. Ik ben opgegroeid in Philadelphia en heb dingen meegekregen van twee werelden. Aan de ene kant het Amerikaanse leven, waar veel mogelijkheden zijn en waar iedereen de beste wil zijn op school. Thuis bij mijn Nigeriaanse familie ging het vooral om bescherming en liefde, en was succes minder belangrijk. De een staat echt haaks op de ander. Dat maakt het best een uitdaging om die culturen samen te voegen tot één persoon.

De remix van het nummer Day2Day, met ILoveMakonnen en Michael Christmas heeft ervoor gezorgd dat mensen weten wie je bent. Hoe kwam je met hun in contact?
Ik leerde ze kennen via Brain Bandits, een internetlabel waar ik mee samenwerk. We maken samen video’s. Michael leerde ik kennen op een set en Makonnen eigenlijk ook. Toen ik het nummer Day2Day maakte, hadden Michael en Makonnen interesse om er een remix van te maken. De dinsdag daarop kwam Drake met een remix van Tuesday, ging het ineens heel snel met Makonnens carrière. Mensen die hem opzochten, zagen toen ook mijn naam, zo kwam ik ook in de schijnwerpers. De telefoontjes stroomden binnen, maar ik kon niet of nauwelijks opnemen. Ik zat alleen maar in de studio, omdat ik alweer bezig was met het het volgende project. Daarom heet het ook Missed Calls.

Daarna heb je heel lang geen samenwerkingen gedaan. Hoe kwam dat?
Ik wilde mezelf eerst bewijzen als artiest. Achter de schermen ben ik bezig met nieuwe samenwerkingen, maar dat is allemaal nog een verrassing, dat bewaar ik voor mijn debuutalbum. Ik wilde de EP Missed Calls dicht bij mezelf houden, en mensen laten horen hoe Tunji klinkt.

Het had niks te maken met dat je misschien een beetje perfectionistisch bent?
Misschien, ik heb wel een ideaalbeeld van hoe ik het wil maken als artiest. Sommige dingen in mijn carrière wil ik gewoon zelf doen. Kijk, iedereen kan tegenwoordig geld verdienen met muziek, maar om je ook bewust te blijven van je cultuur, moet je misschien wat meer je best doen. Ik wil ook een inspiratie zijn voor anderen, voor jongeren zoals ik. Pharrell en James Blake hebben me geïnspireerd om iets anders te maken, iets nieuws. Dat is ook een van de redenen dat ik naast rappen ook wilde zingen, ik wil een product zijn, net als Kanye West. Hij is een van mijn voorbeelden.

Je begon op je elfde met muziek maken, wanneer werd het serieus?
Toen ik zestien was. Toen begon ik The Love Project op te nemen. Van mijn negentiende tot twintigste was ik bezig met het maken van Missed Calls.

Je hebt veel van je muziek opgenomen in je studentenkamer. Vonden je vrienden op school het niet jammer dat je misschien niet mee ging feesten?
Misschien, maar dat feesten was hun keuze. Zij hadden andere doelen, zoals Spring Break meemaken en weet ik veel wat. Ik wist vanaf m’n elfde al wat ik wilde. Als ik nu terug zou gaan naar school zou ik handtekeningen moeten uitdelen, dus als ze me toen stom vonden, vinden ze me nu wel cool. Natuurlijk, ik ontvang nu veel berichten van meisjes, maar ik hou me daar echt niet mee bezig. Ze zijn er, maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik heb maar een doel voor ogen op dit moment en dat is mijn muziek.

Je schreef op Twitter dat geld verdienen met muziek voelde alsof je gratis geld kreeg. Is dat nu nog zo?
Het is gek om geld te krijgen voor iets wat je toch al elke dag doet. Er zijn veel mensen die werken om te leven en misschien ongelukkig zijn. Volgens mij is dat de oorzaak van veel problemen. Ik heb al vroeg ontdekt dat ik wil doen waar ik gepassioneerd over ben. Dat werkt uiteindelijk het beste. Ik heb daar wel geluk mee.

De videoclip voor On My Grind is deels opgenomen in Amsterdam, was dat je eerste keer in Nederland?
Ja. In Amsterdam gaat alles op het gemakje, dat spreekt me aan. Mijn team (Glassface, die de video’s maakt en producer Noah Breakfast) waren in Amsterdam met een tour en ik had een optreden in de Melkweg. De video is opgenomen tijdens die Europese tour. Deels in Amsterdam, maar ook in Londen, Keulen en Frankrijk. De video reflecteert letterlijk waar het nummer over gaat: werken voor je geld.

22fest wordt je tweede keer in Amsterdam. Wat kunnen we van je verwachten?
Ik heb al een paar ideeën, maar verwacht sowieso een feestje. Ik wil heel graag mensen meenemen. Sowieso mijn eigen team, maar misschien doe ik iets speciaals, een paar verrassingen. Ik ga sowieso nieuwe muziek laten horen. Ik wil dat mensen me blijven herinneren, daar ga ik zeker voor zorgen. Zie ik je daar?

Lijkt me gezellig!

Naast Tunji komen er nog veel meer nieuwe artiesten naar 22fest. Van Honne tot Lefto. En dan hebben we het nog niet eens over de line-up van onze Noisey-stage. Check het hier.

Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.