Deze video van verwarde clubgangers is een ode aan de prachtige teleurstelling van het leven

Denk hier eens over na: wat als de drop nooit komt? Wat als die opbouw van woeste synths en pulserende kickdrums maar doorgaat, jij je armen uitstrekt, hoger en hoger, maar de opbouw nooit stopt en het klimmen maar doorgaat – voor altijd en altijd. Wat als het einde nooit komt?

Dan is de hele dynamiek van de opbouw voor niets geweest. Langzaam realiseer je je dat de beat weer tevoorschijn komt zónder dat de euforische fanfare is langs geweest waar je zo op zat te wachten; het wordt een scène van lamlendige teleurstellingen, oneindige verwachtingen, en blijkbaar geen enkele beloning. Een scène waarin precies datgene in twijfel wordt getrokken wat we verwachten van de harde, repetitieve, elektronische muziek die in een club vol mensen wordt gedraaid. En het is ook de scène van Maceo Plex, die in de Amnesia de complete Four Tet-remix draaide van Eric Prydz' Opus.

Als eerste gezien op harderbloggerfaster.com: Maceo Plex die vorige week zijn set eindigde met de negen volle glorieuze minuten van de Opus-remix. Maar Amnesia was er niet klaar voor; negen minuten opbouwen naar dezelfde shuffle waar de track mee begon. De onderstaande video, gepost met een 'what the fuck is going on here'-onderschrift, laat een publiek zien dat erop vertrouwt dat Maceo Plex ze de bevrijding, de climax geeft waar ze zo op zitten te wachten, en dat vervolgens achter wordt gelaten in lamlendige verwarring.

Voordat we verder gaan, moet je eerst de video bekijken.

Naarmate de akkoorden hoger en hoger opbouwen, zie je gespierde gasten die cirkels beginnen vormen en mensen aanmoedigen om naar de grond te zakken voor de uiteindelijke drop waar ze nog op hopen. Wolfs gehuil stijgt op uit de menigte, handen beginnen langzaam te klappen op de beat. Het gaat maar door. Sommigen beginnen te juichen; misschien omdat ze hopen dat als ze zich gedragen alsof de drop bijna komt, dit ook daadwerkelijk zal gebeuren. Maar nog steeds gaat de opbouw door. De mannen die gehurkt zaten, beginnen langzaam weer op te staan. De zon schijnt door de rafters op een zee van wappie mensen in verwarring. En nog altijd gaat het door. 'Dit is niet wat we verwachten, dit is niet wat er normaal gesproken gebeurt.' Maar nog steeds komt er geen einde aan.

Het is de clubequivalent van de koekjestrommel nét buiten het bereik van de kleuter op het aanrecht zetten. Het is het duveltje uit het doosje dat nooit tevoorschijn komt, het is aftrekken zonder klaarkomen.

De respons van het publiek in Amnesia zegt veel over de cultuur van dancemuziek waarin de grote drop centraal staat. Dit patroon zit er zo ingeweven – dat laat deze remix van Opus, die koppig weigert om dit patroon te volgen, maar al te goed zien. Het publiek van Maceo Plex wordt in verbijstering achtergelaten.

En áls die drop dan toch komt, dropt-ie niet op de manier waarop gehoopt werd. Namelijk naar beneden – nog lager dan waar het ooit begon. Normaal gaat een drop omhoog, rechtstreeks naar de sterren. Maar nee, deze drop, de drop die kwam na de langste en meest kronkelige opbouw ooit, stortte simpelweg terug in een diep donker gat. De track weigert om de luisteraar klaar te laten komen. Het is een oneerlijke vorm van plagen, door verwachtingen te creëren die nooit uit zullen komen. De opbouw is grotesk en opzichtig, maar bij de climax valt alles terug in de schaduw.

De video van de afsluiter van Maceo Plex legt een oncomfortabele maar toch ook poëtisch prachtige scène vast. Een publiek dat gedwongen uit zijn comfortzone wordt getrokken, in een wereld van dancemuziek die je niet in je gezicht slaat met een immense ontploffing. Een track die het publiek dwingt om zichzelf af te vragen: "Wat vind ik hiervan? Waarom wil ik dat de drop valt? En als-ie niet dropt – wat doe ik dan?"

En dan is er nog de absurditeit van hoe ongewoon het is om een dj een plaat in zijn volledigheid te zien draaien in een club. In de video is een zekere ongemakkelijkheid te zien, alsof het publiek wil zeggen: waarom heeft-ie 'm er nog niet uitgemixt? Het is een vreemde gang van zaken die veel zegt over het tempo van dj-sets, de hele muziekindustrie, en de wereld zelf. Volgens de regels van het mixen is het raar om een plaat in zijn volledigheid en in z'n eentje te draaien. In deze video van de Amnesia lijkt het wel of het publiek te veel tijd krijgt om na te denken.

Four Tet (en Maceo Plex) leverde de clubgangers van Amnesia een inzicht in de echte zin van het leven. Wat is ons bestaan meer dan een lange opbouw naar de uiteindelijke realisatie dat 'de drop' nooit zal komen? We zullen altijd verder blijven zoeken, maar het einde van de regenboog zullen we niet vinden. Zelfs als we onze doelen hebben bereikt, zijn ze binnen een tel weer voorbij en gaan we door naar de volgende. Zoals vuurwerk dat ontploft in kleurrijke pracht en praal, om vervolgens te verdwijnen in een beetje rook en op te lossen in het niets. Maar ook daar zit een bepaalde schoonheid in.

Maceo Plex las de feedback op Facebook en verdedigde zich op Twitter. In zijn eigen woorden zegt hij te weten dat een normale Amnesia-set springerige tech-house behelst, maar dat hij er geen plezier aan beleeft om dat te draaien. Misschien lees ik tussen de regels door, maar ik denk dat Maceo Plex iets probeert te zeggen als: 'Ik ben me wel bewust wat de normale gang van zaken is in de Amnesia, maar de bewegingen van het leven maakt, zijn niet springerig en frivool zoals tech-house. Ik ben Maceo Plex en net als Four Tet en Erix Prydz wil ik met mijn kunst het leven laten zien zoals het is. Als we te veel tijd besteden aan het kweken van strakkere spieren, het verzamelen van zoveel mogelijk VIP-bandjes, een nog meer gebronsde huid, een nog diepere V-hals, en nog hardere en snellere drops, missen we misschien wel waar het echt om gaat in het leven. Je blijft wachten op de drop, maar die komt niet – en dat is oké. Het spannendste aan het leven, is de reis erdoorheen.'

Of zoiets.

STAGE
Lijkt het je ook wat om artikelen voor onze site te schrijven? THUMP is op zoek naar een stagiair. Stuur voor meer info een mail naar tom.vanhaaren@vice.com.