Turbo Recordings: "We zijn veroordeeld tot levenslang dit doen"

Terwijl het aanbod van dance in Nederland, ook zonder het internet, in het begin van de jaren negentig al opbloeide, was dit in Canada alles behalve het geval. De situatie in de jaren negentig was voor fans van elektronische muziek een trieste bedoeling, zeker als je niet in het centrum van een grote stad woonde. Het doorspitten van lokale muziekwinkels had een Fargo-esque wanhoop, met winkels vol Bruce Cockburn anthologieën en tweedehands exemplaren van Ratt Records, met niet te definiëren vlekken er op. In die periode was het verkrijgen van underground elektronische muziek een zeldzame gewaarwording. Turbo Recordings, van oorsprong uit Montréal, was voor veel Canadezen een houvast. De verbinding tussen de uitgestreken toendra, die hun thuis was, en de rest van de house en techno wereld. Het Montréalse label heeft de afgelopen zestien jaar een globale verzameling van dance music outsiders uitgebracht. Van de Finse kosmonaut Jori Hulkkonen tot de nihilistische Rus Proxy, tot releases van verbazingwekkende pseudoniemen als "Rainer Werner Bassfinder", ZZT's "Lower State Of Consciousness" (wat tot op de dag van vandaag nog steeds de de beste one-sheet is aller tijden). 

Ik sprak met Turbo frontmannen Tiga James Sontag en zijn broer Thomas (beter bekend als Tiga & Thomas Von Party) over de te plukken vruchten en de uitdagingen van zestien jaar een platenlabel runnen. "Je kunt je bijna niet voorstellen dat er ooit een tijd was, waarin je niet online kon en binnen enkele klikken alle antwoorden kon vinden," begint Von Party, vertellend over zijn broer Tiga's start als dj. "Maar er was een tijd, waarin je moest reizen om je platen te kopen, en uit te vinden wat vet was – en hopelijk om een paar connecties te maken." Inderdaad, Tiga was niet meteen een ster. Voor de oprichting van het label runde Tiga een eigen platenzaak ergens in de achterkamer van een Montréalse kledingwinkel; hij was nog een tiener, die dance verzamelde en langzaam werkte aan zijn netwerk. "Het was een voor de hand liggende stap, aangezien we nergens een plek hadden van onszelf" geeft Tiga toe. "Het was een plek waar je technoplaten en tickets kon kopen, waar rave-flyers lagen en wat een echt "clubhuis gevoel" had. In het begin verkochten we vooral techno, trance en drum 'n bass twelve inches, veel import CD's (toendertijd werd zelfs Portishead exclusief verkocht in onze winkel) en mixtapes. Het was mijn eerste echte bedrijf en het was best wel zwaar: lange uren, en veel meer verantwoordelijkheid dan je als een negentienjarige eigenlijk wilt hebben. Het was altijd heel arbeidsintensief, maar er is geen betere manier om de vetste platen te krijgen dan het hebben van je eigen platenzaken."

Tiga's platenzaak leidde uiteindelijk tot de opening van Montréals club SONA, omschreven door bezoekers als een soort plek die "altijd in duisternis gehuld was". Door SONA groeide Turbo, met mixes van Europese artiesten Jesper Dahlbäck en Jori Hulkkonen, naast die van Tiga zelf. De overstap van club naar label "was doelbewust vanaf dag één". Hij legt uit: "Het was simpelweg een kwestie van het nemen van kleine stappen, en het nemen van de juiste stappen binnen de mogelijkheden. Op het moment dat mijn netwerk met individuele artiesten groeide en ik beter werd in het verwerken van hun muziek, begon ik tracks en albums te tekenen."

Von Party voegt hier aan toe dat mixes destijds alleen werden gebruikt om thuis te luisteren en op feestje. "Mensen die van dance muziek hielden en naar feestjes gingen waren niet allemaal wannabe dj's. Deze mensen wilde gewoon naar muziek luisteren die ergens op sloeg, waar een zin en een bedoeling achter zat…" Thomas pauzeert. "En ik denk dat dat tegenwoordig een onderwaardeerd format is. De waarde is een beetje verloren gegaan, omdat er zoveel gratis mixes te verkrijgen zijn via platformen als Boiler Room en SoundCloud. Maar, er is niets zo exceptioneel voor elektronische dance muziek als een écht goede dj-mix. Deze mixen zijn tijdloos. Als ze goed in elkaar gedraaid zijn, kun je de punten met elkaar verbinden en er meer een verhaal in verweven dan met een enkele track."

 Sinds deze bescheiden start is Turbo's catalogus enorm gegroeid, evenals de verantwoordelijkheden die daarbij komen. "Ik kan me herinneren dat mijn werk in het begin zoveel chiller was dan nu." Grapt Von Party. "Vroeger was het het managen van Tiga.ca forums en luisteren naar demo's. En in rap tempo breidde dat zich uit tot het overnemen van de meeste taken." Vandaag de dag is het bereik van het label verbazingwekkend, met een omvang van meer dan driehonderd releases, inclusief expirimenteel dochter-label White Leather en het volledig digitale, clubgeoriënteerde Twin Turbo. Zelfs Von Party is de tel kwijt van de output. "Het is best wel grappig. Ik heb nog nooit een echte optelling gedaan," geeft hij toe. "We hebben ongeveer twee jaar geleden een poging gedaan om een lijst te maken van elke artiest die is verschenen op ons label en ik moet zeggen: als je alle artiesten die ook een remix hebben gedaan erbij telt, is het echt een gigantische namenlijst."

Turbo heeft de zegen en de vloek van het uitbrengen van artiesten vlak voor hun grote doorbraak. Voordat Tiga verscheen bij Top of the Pops, voordat Duke Dumont's tracks enorme hits waren op de Britse radio, voordat Gesaffelstein werkte met Lynchiaanse oorlogsfilms. Voor Von Party is dit geen probleem, aangezien het runnen van een label ook een ouderlijke rol vervuld: "Vanzelfsprekend is het fantastisch wanneer die jongens doorbreken. Dat is wat je wil voor je kinderen. Het is ook raar om te zien dat sommige de gasten waar je jarenlang mee samen hebt gewerkt stagneren of bijna geen echte doorbraak beleven. Het is een rare business." Zucht hij. "Het is niet makkelijk om te zorgen voor een duurzame, levenslange carrière."

Het in stand houden van een carrière in Canada lijkt zelfs nog moeilijker. Tijdgenoten van Tiga, zoals de uit Windsor afkomstige Richie Hawtin en zijn even succesvolle label, Plus 8, zijn al lang geleden vertrokken van het noordelijke geboorteland naar het technovriendelijke Berlijn. Maar zowel Tiga als Von Party blijven volhouden dat dit voor hen geen optie is. "Bijna iedereen met wie ik ben opgegroeid is vertrokken," vertelt Tiga me. "Het lijkt een standaard patroon, maar ik heb nooit de drang gehad om te vertrekken. Ik reis zo ontzettend veel, dat ik blij ben om mijn thuis te hebben in Montréal. Ik heb altijd voorkeur gehad voor het gevoel van isolatie en de mogelijkheid om ideeën langzaam op me in te laten werken."

Volgens Von Party is een deel van het succes van Turbo Recordings gebaseerd op de wijze les, dat je niet altijd "the next best thing" moet najagen. "We zitten momenteel in een grappige periode waar we een explosieve groei hebben kunnen meemaken genaamd E… D… M…," voegt hij toe, hij spreekt de letters langzaam uit alsof ze zich alleen al door het noemen van dit genre op glad ijs begeven. "Niet alleen de cheesy, voor de hand liggende Avicii kant. Er is überhaupt een vrij forse groei in de dance muziek. Er ontstaat een gevoel van verzadiging. Er is zoveel muziek in circulatie, de houdbaarheid voor dingen is zo kort and de dingen die heel vet zijn worden bedolven en weggevaagd vanwege het enorme aanbod."

Maar ondanks de kleiner wordende aandachtsbogen, blijft Von Party vertrouwen in het materiaal dat Turbo levert. "Het gaat niet altijd om the next best thing. Ik denk dat het belangrijk is om te zoeken en te streven naar onontdekte gebieden en vergeten momenten. Dingen die misschien tussen al het aanbod door zijn gegleden," voegt Tiga toe aan zijn gedachten over wat Turbo Recordings boven water heeft gehouden, terwijl er zoveel anderen snel opkwamen, maar ook snel weer verdwenen: "Diversiteit is essentieel. Het feit dat onze smaak zich constant bleef ontwikkelen en langzaamaan ook veranderde is de rode draad van ons succes… En het feit dat onze passie honderd procent puur en echt is. We brengen alleen muziek uit die we zelf ook echt fantastisch vinden. Het helpt trouwens wel dat ik me nog nooit zorgen heb gemaakt over hoeveel we verdienden," geeft hij toe.

Eind 2000 was een bijzonder zware tijd voor de digitale record labels. Door de "blog house" boom van nu-electro zoals Crookers en Justice (beide artiesten hebben uitgebracht op Turbo voordat ze hun grote doorbraak hadden) ontstond er impuls en een drang naar het illegaal downloaden van muziek via torrents en bootlegging. Iets wat grote labels, zoals Turbo, ook gevoeld moeten hebben.

Maar wanneer ik vraag naar de obstakels of uitdagingen van het label, zijn zowel Tiga als Thomas vrij gesloten en laten ze er weinig over los. Ondanks Von Party's bewering dat de muziekwereld "op een bepaalde manier een komedie is van fouten." Beide broers zijn volhardend over het feit dat er nooit een botsing is geweest tussen winst en passie. "We zijn erg persoonlijk en eigenzinnig in het maken van onze beslissingen, en normaliter is het gewoon dansen op onze eigen muziek en zeker niet dingen berekenend doen op basis van het maken van winst," verklaart Von Party. "Iedereen die een label heeft, weet dat het niet iets is dat je doet om veel geld te verdienen."

Turbo is zeker niet bang om verschillende dingen uit te proberen, als het aankomt op het verdienen van hun brood. Hun recentelijke Warehouse series is een perfect voorbeeld van hun flexibiliteit en innovatie-een gelimiteerde serie van ruwe techno cuts van aanstormende producers zoals Gingy en Bordello, gepaard met techno helden zoals Detroit's Robert Hood, esthetisch gezien, de 12 inch releases zijn een knipoog naar het verleden; naar de dagen van rave flyers, en elke release ook een neon kleurig papier bevatte met zwarte en witte vegen als graphics. Het ziet er uit alsof het niet meer van deze tijd is-alsof ze uit dozen komen die nog in Tiga's eerste winkel stonden.

Ik ben nieuwsgierig of Turbo's retour van stripped-down vinyl releases een reactie is op de massale wereld van digitale verkopen, maar Von Party lijkt er twijfelachtig onder. "Het is niet te ontkennen dat er een herleving is voor de vraag naar vinyl – ik heb er persoonlijk gemengde gevoelens over. In mijn eigen leven als dj, zijn vinyl is een beetje een verloren zaak." Geeft Von Party toe. "Maar de exclusiviteit factor is heel groot, en ik denk wanneer labels en artiesten de discipline en overtuiging zouden hebben om te zeggen 'dit is mijn werk, het heeft waarde, en ik wil dat het vereeuwigd wordt in een fysiek product waar ik van hou, zelfs al is het een beetje ouderwets' dat dingen dan pas echt interessant worden, want dat proces creëert een soort van een waarde voor de muziek zelf."

Vinyl creëert een andere fysieke ervaring voor Von Party, maar dat brengt ook een bijbetekenis, een culturele gevoelswaarde, met zich mee. "Wanneer je in een record shop bent en je zet een record op, dan is de manier waarop je het beluistert al heel anders dan hoe je dat doet met een mp3. Je kunt zien waar de break is, je kunt het voelen met je handen. Dat is wat verloren gaat in de digitale wereld van promo's. Met het doorlopen van een mp3, is de kans groot dat je het hele fucking punt mist van de track. Maar ik denk dat het meest uitdagende is dat het ook iets is dat gerelateerd is aan bepaalde bedrijven die dit soort dingen ondersteunen, kleine bedrijven zoals Hardwax en Phonica. Als je kijkt naar hoeveel platen zij verkocht krijgen wereldwijd, zij zijn redelijk invloedrijk. De ironie hiervan is dat deze underground platenwinkels en clubs eindigen met het verkopen van steeds minder underground klinkende vinyl releases."

Je moet niet het verkeerde beeld krijgen: Von Party praat over deze scenes met een goedbedoelde fascinatie als ervaringsdeskundige en levenslange dance muziek fan. En voor al de sobere reflecties over de dance industrie die de broers hebben gedeeld tijdens ons gesprek, is het duidelijk dat ze zich geen ander leven hadden kunnen voorstellen. Als ik vraag wat de nalatenschap zal zijn van Turbo over nog 15 jaar, antwoordt Von Party bescheiden: "Eerlijk gezegd, ik geloof echt dat wij 'levenslang veroordeelden' zijn, en het is makkelijk om een trendy label te hebben dat RA's favoriet is voor een jaar. Maar het is absoluut niet makkelijk om een label zolang te handhaven als wij dat hebben dat hebben gedaan, en nog steeds doen. Het wordt ook steeds moeilijker om alsmaar door te gaan… maar dat is de ambitie: dat we verschillende kanten van onze muzikale persoonlijkheden blijven uitdrukken en altijd weer vette nieuwe dingen vinden. Wanneer ik kijk naar de algehele omvang en bijdragen door de jaren heen die we hebben geleverd, ben ik nog steeds gemotiveerd. We zijn nog steeds aan het groeien en hopelijk moet het beste nog komen."

Voor Tiga komt er binnenkort een nieuwe bij voor de "het-beste-moet-nog-komen-lijst": Fever. Een gruwelijk hete plaat van Tiga's aankomende album, vergezeld door Maetrik, Tom Trago, Acid Arag en KiNK remixes. Von Party start een nieuw label Multi Culti, wat meer gericht is op psychedelische wereldmuziek, het debuut zal een compilatie zijn genaamd New Jack Tribal, waarop hij een brug wil slaan met een van Turbo's misshien wel minst voor de hand liggende genres: Trance.

"Ik vind de tribal vibe leuk, het zorgt ervoor dat je kan dansen op trance zonder dat gekke, overdreven gedoe." Zegt Von Party. "Ik probeer het niet in te ruilen voor nostalgie" voegt Tiga toe, "maar er zijn een paar vergeten stijlen en tijdperken die nu ZO oud zijn, dan ze opnieuw kunnen worden herontdekt."

Om in een stijl te blijven die wel bekend is bij Turbo Recordings, de nieuwe EP van TWR72, is 5 mei uitgekomen. Amsterdams dj-duo, Tom en Roger, werden door BBC1 genoemd als de toekomst van techno. Ze brachten al eerder een EP (Der Ausgang) en een locked grooves album (Endless) uit op Turbo Recordings. Deze rockende techno EP kan aan de lijst van Turbo worden toegevoegd.

Volg ons op Facebook en Twitter.