Lee Burridge over Burning Man: "Hou gewoon je broek aan, vriend."

Er moet wel iets speciaals zijn met Burning Man; Lee Burridge trekt de hele wereld over maar blijft elk jaar speciaal weer terugkomen heirvoor. Hij spendeerde een deel van zijn tijd aan het creëren van een ontluikende dancescene begin jaren negentig in Hong Kong, hij feestte maanden achter elkaar op Thaise stranden en werkte nauw samen met mensen als Sasha en Carl Craig bij de organisatie van warehouseraves in Groot-Brittannië. Maar het is zijn tijd op de Playa die de beste herinneringen bij hem naar boven brengt."Het is een plek waar je dat gevoel van opwinding krijgt zoals tijdens de eerste keer dat je ouders je meenamen naar een kermis", vertelt hij aan THUMP. "En je zo'n heerlijke na-buzz houdt omdat je nog nooit eerder zoiets gezien of meegemaakt hebt."

Door de exorbitante groei van de elektronische muziekcultuur in het afgelopen decennium heeft Burning Man wat groeipijnen meegemaakt die parallel lopen aan andere aspecten van een exponentieel groeiende industrie. "Ik zie dat niet als iets slechts", zegt Burridge. "Hopelijk gaat het lichtje nog eens branden en vinden mensen zichzelf in deze briljante, unieke en fantastische plek, omringd door zoveel nieuwe potentiële ervaringen en de mogelijkheid om contact te leggen met andere geweldige mensen, en beleven ze avonturen die ze nooit voor mogelijk hadden gehouden."

Dankzij social media-posts van belangrijke zakenmannen en beroemdheden, is Burning Man een soort springplank geworden voor bekende mensen om hun persoonlijke brands te pushen. Dit gebeurt hier meer en beter dan bij mainstreamfestivals. Burridge ziet dat anders. Hij ziet hier juist de voordelen van, bekende mensen die even wat anders willen en de tijd nemen om Black Rock City te ontdekken en mee te maken.

"Weet je wat cool zou zijn? Als onze geliefde celebs oprecht iets terug zouden geven en iets nobels deden. Hoe tof zou het zijn als Playa Diddy baconsandwiches (vegetarische natuurlijk) zou uitdelen op dinsdagmiddag in zijn kamp? Of Paris Hilton die helpt met het schoonmaken van het kamp voor een paar uur per dag?"

De kampen zelf worden in de media nog altijd van negatief commentaar voorzien. Dit jaar gaat het Russische 'trustfond-kindje-wordt-entrepeneur' Timur Sardarov samen met onze favoriete dj-die-eruit-ziet-als-een-alien Paul Oakenfold voor het White Ocean Camp, waar acts zullen zijn die je eerder ziet headlinen op een zomerrave in je eigen stad dan midden in de woestijn in Nevada. Op het lijstje staan namen als Above and Beyond, Markus Shulz, Fehrplay en Sander Van Doorn, allemaal stadionacts eigenlijk.

"Ik heb het idee dat kampen als White Ocean het punt enigszins missen en net doen of het 'gewoon' een feestje is. Paul Oakenfold als host laat alleen maar zien wat anderen al heel de tijd doen: BM gebruiken als wereldwijd 'ruilmiddel'. Op voorhand adverteren wie er op Playa gaat spelen is niet echt iets wat ooit bij Burning Man hoorde."

Het ding wat Burridge heel erg graag wil overbrengen aan sceptici en vaste 'burners' is dat ze zich moeten realiseren dat, net als in het normale leven, veranderingen soms geaccepteerd en juist omhelsd moeten worden, er moet niet op neergekeken worden. Mensen veranderen en dus moet Burning Man ook veranderen.

Nog even een pro-tip voor dit jaar jongens: laat je 'shirt cocking' thuis. Shirt cocking is het uitoefenen van het besluit alleen een T-shirt te dragen en de rest lekker los te laten hangen. Burridge is geen fan: "Als het tijd is om naar de tempel te gaan waar mensen diepe, persoonlijke en aangrijpende ervaringen beleven, en eindelijk pijn kunnen laten gaan, misschien, heel misschien moet je dan gewoon je broek aan houden, vriend."

Als je Burridge daar ergens ziet, vraagt hij bij dezen of je even naar hem toe wilt lopen en 'hoi' komt zeggen. Iedereen veel plezier deze week en ik ga ondertussen proberen het beeld van mannen die alleen een T-shirt dragen uit mijn hoofd te krijgen!

Burridge op FB // Soundcloud