Crate Expectations: De Sluwe Vos

Het pseudoniem van Robert Vosmeijer kennen we inmiddels allemaal. De Sluwe Vos heeft zijn stempel op het clubcircuit gedrukt na zijn debuut Kontra Album, dat hij vorig jaar maart uitbracht. Hoewel hij lang op de scheidingslijn tussen house en techno heeft gebalanceerd, belooft hij in de toekomst meer house te gaan draaien. Sluwe maakte zijn eerste stappen in de brugklas en later tijdens illegale feestjes in Deventer, waar hij regelmatig stond te draaien. Tegenwoordig is hij een van de populairste festival-dj's van het land. Tijdens Koningsdag heeft hij, net als THUMP, een eigen stage op Nassau Festival, waar hij artiesten uitnodigt als Jimmy Edgar, Serge en Ben Sims aka Ron Bacardi. We vroegen Robert naar tracks die veel voor hem betekenen.

Welke platen zaten er in je eerste mix?
Volgens mij stonden er oude tracks van Hardwell op. Het nummer Gate 76, samen met Sunnery James en Ryan Marciano, dat soort muziek was toen vet. Ook Oliver Twizt met Houston We Have a Problem vond ik geweldig. Echt van die muziek uit het Sneakerz-tijdperk. Sneakerz was een feest, en die brachten cd's uit met onder andere Erick E en Sidney Samson. Ik was veertien en mocht nog niet naar die feesten, dus ik moest het van de cd's hebben.

Welke plaat doet je denken aan je eerste optreden?
Mijn eerste echte optreden was in 2012, in de tijd van al die oude minimal dudes. Alle tracks van Popof doen me daar wel aan denken. Ik was helemaal into die nare bliepjes van minimal. De sound van Popof was net iets minder naar. Waarom ik hem zo goed vond kan ik moeilijk uitleggen, maar bij zijn melodieën had ik de meeste feeling. Ik kan mijn eigen muziek daar totaal niet aan linken, maar in de tijd van Sneakerz was dit de eerste techno waar ik mee in aanraking kwam.

Je vertelde eerder in een interview dat je bent ontdekt door je leraar in de brugklas. Welke track herinnert je het meest aan die tijd?
Ik zeg eigenlijk altijd Domino van Oxia. Op een cd die ik had gekregen van mijn leraar, stond ook nog een andere track: White Elephant van H.O.S.H.. Als ik die platen hoor, denk ik echt terug aan die tijd, aan mijn eerste vriendinnetje, dat we samen op het station die plaat luisterden. Ik was in de brugklas echt een nerd. Ik bouwde computers, gamede en dronk veel energiedrankjes. Tussendoor was ik dan wel met muziek bezig, maar eigenlijk was ik gewoon echt een nerd.

Je liefde voor muziek is allemaal begonnen in de illegale scene van Deventer. Welke plaat past daar het beste bij?
Echt dé track was Sandman van Voltaeric. Die plaat werd vijf á zes keer op een avond gedraaid en elke keer ging het los. De melodie kon alles bij elkaar brengen. Sowieso voelde de hele vibe op die feesten alsof je er met je hele familie stond. Die feesten werden onder bruggen in Deventer georganiseerd.

Volgende maand sta je met je eigen stage op Nassau Festival. Welk nummer ga je daar sowieso draaien?
K Beat van K-Alexi. Daar zit een melodie in die door alles heen snijdt. Hij is fucking simpel, gewoon een kick, een drumpatroon en een melodie, maar werkt echt als een trein. Op die plaat gaat het zo gigantisch los. Ik draaide hem zaterdag in de Brusselse club Fuse, waar het helemaal van voor naar achteren ging. Juist omdat het zo'n verschrikkelijk simpele plaat is, is hij zo goed.

Welke plaat staat op repeat deze maand?
Het liedje Lament van Arve Henriksen, een Noorse jazztrompettist en zanger. Gisteren had ik zijn album opstaan toen ik Deventer binnenreed vanuit Amsterdam. Die plaat is eigenlijk heel minimaal, maar zo verschrikkelijk mooi. Zijn stem is zo hoog, hij klinkt net als een vrouw. Volgens mij heb ik het nummer wel tien keer achter elkaar opgezet.

Welk nummer zou je tijdens een eerste date draaien?
Ik heb al lang niet meer gedatet eigenlijk, ik heb al vier jaar een vriendin. Maar ik zou iets van Patrick Watson opzetten, een singer-songwriter. Dat is rustige muziek waar je goed overheen kan lullen.

Heb je een guilty pleasure?
Would I Lie To You van Charles & Eddie, omdat ik hierbij echt niet stil kan zitten. Het doet me denken aan de hele Kontra Album-tour, die ik met dit nummer heb afgesloten. We deden die tour met een band, Stickhouse, die gastoptredens deed tijdens de tour, waarna ik vaak nog een dj-set draaide. Tijdens de soundcheck waren we elkaar aan het vervelen en elke keer als de drummer zijn soundcheck deed, speelde hij de drums van dat nummer. Om iedereen een beetje te pesten, zette ik die plaat op. De eerste keer dat ik een dj-set na het optreden deed, was iedereen van de band er nog bij. Iedereen moest lachen toen ik Charles & Eddie erdoorheen gooide. Het publiek dacht waarschijnlijk: wat de fuck doet hij nou weer? Wij vonden het wel grappig.

Heb je al een plaat uitgekozen die je tijdens je begrafenis wil horen? Of nou ja, je nabestaanden dan.
Eh, nee eigenlijk niet, maar je zet me wel aan het denken. Ik krijg heel erge paniekaanvallen van kinderen en al helemaal op vliegvelden en in het vliegtuig. Ik heb zo'n noise-cancelling koptelefoon, waardoor ik niks meer van de buitenwereld hoor. Dan zet ik altijd Drift van Kim Janssen op, daar word ik rustig van. Dus als ik iets zou kunnen meegeven op de dag van mijn begrafenis, dan zou ik deze plaat kiezen. Maar die plaat van Arve Henriksen zou ook niet misstaan.

Welke plaat wil kan je echt niet meer horen?
Mijn huisgenoot had een jazz-remix van Erykah Badu op cd gebrand voor in de auto. We waren onderweg naar Duitsland en de radio was stuk. We moesten dus wel naar cd's luisteren, maar de cd-speler bleef hangen op die track. Iedereen was te lam om hem af te zetten, waardoor dit liedje nu permanent in mijn hoofd zit.

Wat vind jij de beste afsluiter?
Dan kies ik toch weer voor Charles & Eddie, omdat het mijn guilty pleasure is. Zelfs op een festival kan dat gewoon.

Zie het Vosje op Nassau Festival

Het pseudoniem van Robert Vosmeijer kennen we inmiddels allemaal. De Sluwe Vos heeft zijn stempel op het clubcircuit gedrukt na zijn debuut Kontra Album, dat hij vorig jaar maart uitbracht. Hoewel hij lang op de scheidingslijn tussen house en techno heeft gebalanceerd, belooft hij in de toekomst meer house te gaan draaien. Sluwe maakte zijn eerste stappen in de brugklas en later tijdens illegale feestjes in Deventer, waar hij regelmatig stond te draaien. Tegenwoordig is hij een van de populairste festival-dj's van het land. Tijdens Koningsdag heeft hij, net als THUMP, een eigen stage op Nassau Festival, waar hij artiesten uitnodigt als Jimmy Edgar, Serge en Ben Sims aka Ron Bacardi. We vroegen Robert naar tracks die veel voor hem betekenen.

Welke platen zaten er in je eerste mix?
Volgens mij stonden er oude tracks van Hardwell op. Het nummer Gate 76, samen met Sunnery James en Ryan Marciano, dat soort muziek was toen vet. Ook Oliver Twizt met Houston We Have a Problem vond ik geweldig. Echt van die muziek uit het Sneakerz-tijdperk. Sneakerz was een feest, en die brachten cd's uit met onder andere Erick E en Sidney Samson. Ik was veertien en mocht nog niet naar die feesten, dus ik moest het van de cd's hebben.

Welke plaat doet je denken aan je eerste optreden?
Mijn eerste echte optreden was in 2012, in de tijd van al die oude minimal dudes. Alle tracks van Popof doen me daar wel aan denken. Ik was helemaal into die nare bliepjes van minimal. De sound van Popof was net iets minder naar. Waarom ik hem zo goed vond kan ik moeilijk uitleggen, maar bij zijn melodieën had ik de meeste feeling. Ik kan mijn eigen muziek daar totaal niet aan linken, maar in de tijd van Sneakerz was dit de eerste techno waar ik mee in aanraking kwam.

Je vertelde eerder in een interview dat je bent ontdekt door je leraar in de brugklas. Welke track herinnert je het meest aan die tijd?
Ik zeg eigenlijk altijd Domino van Oxia. Op een cd die ik had gekregen van mijn leraar, stond ook nog een andere track: White Elephant van H.O.S.H.. Als ik die platen hoor, denk ik echt terug aan die tijd, aan mijn eerste vriendinnetje, dat we samen op het station die plaat luisterden. Ik was in de brugklas echt een nerd. Ik bouwde computers, gamede en dronk veel energiedrankjes. Tussendoor was ik dan wel met muziek bezig, maar eigenlijk was ik gewoon echt een nerd.

Je liefde voor muziek is allemaal begonnen in de illegale scene van Deventer. Welke plaat past daar het beste bij?
Echt dé track was Sandman van Voltaeric. Die plaat werd vijf á zes keer op een avond gedraaid en elke keer ging het los. De melodie kon alles bij elkaar brengen. Sowieso voelde de hele vibe op die feesten alsof je er met je hele familie stond. Die feesten werden onder bruggen in Deventer georganiseerd.

Volgende maand sta je met je eigen stage op Nassau Festival. Welk nummer ga je daar sowieso draaien?
K Beat van K-Alexi. Daar zit een melodie in die door alles heen snijdt. Hij is fucking simpel, gewoon een kick, een drumpatroon en een melodie, maar werkt echt als een trein. Op die plaat gaat het zo gigantisch los. Ik draaide hem zaterdag in de Brusselse club Fuse, waar het helemaal van voor naar achteren ging. Juist omdat het zo'n verschrikkelijk simpele plaat is, is hij zo goed.

Welke plaat staat op repeat deze maand?
Het liedje Lament van Arve Henriksen, een Noorse jazztrompettist en zanger. Gisteren had ik zijn album opstaan toen ik Deventer binnenreed vanuit Amsterdam. Die plaat is eigenlijk heel minimaal, maar zo verschrikkelijk mooi. Zijn stem is zo hoog, hij klinkt net als een vrouw. Volgens mij heb ik het nummer wel tien keer achter elkaar opgezet.

Welk nummer zou je tijdens een eerste date draaien?
Ik heb al lang niet meer gedatet eigenlijk, ik heb al vier jaar een vriendin. Maar ik zou iets van Patrick Watson opzetten, een singer-songwriter. Dat is rustige muziek waar je goed overheen kan lullen.

Heb je een guilty pleasure?
Would I Lie To You van Charles & Eddie, omdat ik hierbij echt niet stil kan zitten. Het doet me denken aan de hele Kontra Album-tour, die ik met dit nummer heb afgesloten. We deden die tour met een band, Stickhouse, die gastoptredens deed tijdens de tour, waarna ik vaak nog een dj-set draaide. Tijdens de soundcheck waren we elkaar aan het vervelen en elke keer als de drummer zijn soundcheck deed, speelde hij de drums van dat nummer. Om iedereen een beetje te pesten, zette ik die plaat op. De eerste keer dat ik een dj-set na het optreden deed, was iedereen van de band er nog bij. Iedereen moest lachen toen ik Charles & Eddie erdoorheen gooide. Het publiek dacht waarschijnlijk: wat de fuck doet hij nou weer? Wij vonden het wel grappig.

Heb je al een plaat uitgekozen die je tijdens je begrafenis wil horen? Of nou ja, je nabestaanden dan.
Eh, nee eigenlijk niet, maar je zet me wel aan het denken. Ik krijg heel erge paniekaanvallen van kinderen en al helemaal op vliegvelden en in het vliegtuig. Ik heb zo'n noise-cancelling koptelefoon, waardoor ik niks meer van de buitenwereld hoor. Dan zet ik altijd Drift van Kim Janssen op, daar word ik rustig van. Dus als ik iets zou kunnen meegeven op de dag van mijn begrafenis, dan zou ik deze plaat kiezen. Maar die plaat van Arve Henriksen zou ook niet misstaan.

Welke plaat wil kan je echt niet meer horen?
Mijn huisgenoot had een jazz-remix van Erykah Badu op cd gebrand voor in de auto. We waren onderweg naar Duitsland en de radio was stuk. We moesten dus wel naar cd's luisteren, maar de cd-speler bleef hangen op die track. Iedereen was te lam om hem af te zetten, waardoor dit liedje nu permanent in mijn hoofd zit.

Wat vind jij de beste afsluiter?
Dan kies ik toch weer voor Charles & Eddie, omdat het mijn guilty pleasure is. Zelfs op een festival kan dat gewoon.

Zie het Vosje op Nassau Festival