Er dreunt verboden K-pop door de speakers van undergroundclubs in Noord-Korea

Ondanks dat Noord-Korea het afgelopen decennium enorm vooruit is gegaan wat globale internetconnecties betreft, is het land nog steeds grotendeels een mysterie gebleven voor zowel de westerse wereld als de naaste buren. Hoe zijn Noord-Koreaanse restaurants? Worden Noord-Koreaanse films goed ontvangen? Gaan Noord-Koreanen naar de club? Dankzij de Amerikaanse blog NK News kunnen we die laatste vraag nu eindelijk beantwoorden.

Eén keer per week stelt NK News een ingezonden vraag aan een Noord-Koreaan. Onlangs werd afvallige Je Son Le gevraagd hoe Noord-Koreanen hun vrije tijd en vakantiedagen doorbrengen. Naast de verplichte feestdagtradities als dress codes en het 's morgensvroeg bloemen neerleggen  – onmisbaar binnen ieder tiranniek regime – klapte Je Son Le uit de school met schokkende details over muziek en feesten in het Koninkrijk der Kluizenaars.

In 2012 gingen duizenden Noord-Koreaanse militairen en studenten dansend de straten van Pyongyang op om Kim Jong Uns benoeming tot maarschalk te vieren. Foto via Huff Po/Associated Press.

Om meteen met de deur in huis te vallen: nee, er zijn geen clubs in Pyongyang of elders in het land. Noord-Korea is een plek waar het lokale internet zodanig geconstrueerd is dat gebruikers internationaal nieuws niet te zien krijgen. Het is een plek waar uiterste toewijding aan het regime de enige geaccepteerde norm is. Het is een plek waar zelfs muziek gemaakt wordt om belangen van de overheid te promoten (het vrouwelijke ensemble Moranbong Music Band is een van die populaire propagandatools). Gezien de houding van de Noord-Koreaanse regering jegens de westerse wereld en de zware straffen die op ongehoorzaamheid staan, zou dit allemaal niet als een verrassing moeten komen.

Propagandamachine Morongong Music Band voert 'Let's Learn' op.

Clubs en emoties zijn misschien wettelijk verboden, maar dat voorkomt niet dat Noord-Koreanen op hun vrije dag ontspanning zoeken. 'Of je nou in Noord-Korea, Zuid-Korea of in de Verenigde Staten woont, waardering voor kunst, sport, affectie en vriendschap vind je in ieder land ter wereld," vertelt Je Son Le aan NK News.

Het resultaat van de strenge overheidsrestricties is een underground netwerk van DIY-clubs: leegstaande huizen worden getransformeerd tot geïmproviseerde feestlocaties. In plaats van door de overheid goedgekeurde liedjes, dreunt er verboden K-pop door de speakers. Er worden zelfs speciale maatregelen getroffen om er zeker van te zijn dat de muziek van buitenaf niet te horen is.

"Het is in Noord-Korea illegaal om iets Zuid-Koreaans in je bezit te hebben," legt Je Son uit. "Als het tijdens een plotselinge politie-inval niet lukt om de bandleden of de cd op tijd te verstoppen, kan het als bewijslast tegen je gebruikt worden." Als je met verboden materiaal betrapt wordt, kan je een gevangenisstraf, taakstraf of erger opgelegd krijgen. Voor alleen al het kijken van Zuid-Koreaanse televisieshows kan je in dit land geëxecuteerd worden.

Studenten van de door het Westen gefundeerde 'Pyongyang University of Science and Technology'. Foto via BBC.

Gesmokkelde K-pop cd's zijn lastig af te spelen in een land waar publieke toegang tot elektriciteit niet gebruikelijk is, dus maken studenten vaak gebruik van generatoren. In plaats van als industrieel materiaal, sluiten studenten hier stereo's en versterkers op aan. Helaas creëert dit evenveel problemen als oplossingen. Niet alleen zijn generatoren zwaar en dus lastig om mee rond te sjouwen, ze maken daarnaast ook veel lawaai en vergroten zo het risico om door de autoriteiten te worden opgemerkt.

Mensen maken daarom gebruik van een bait and switch-strategie, afkomstig uit de frauduleuze dvd-industrie. Om illegale Zuid-Koreaanse films thuis af te kunnen spelen, maken veel families gebruik van een dual-input dvd-speler – de Notell. Door een Noord-Koreaanse dvd in de tray van het apparaat te laden, terwijl er een Zuid-Koreaanse film vanaf een USB-drive speelt, kunnen burgers als ze betrapt worden bewijzen dat ze een Noord-Koreaanse film aan het kijken waren. De belastende USB-stick wordt verstopt of weggegooid. Studenten die een nachtje willen dansen met hun vrienden, kiezen vaak voor een nog meer low-tech oplossing: gitaren.

Je Son Le legt uit dat gitaren geen sporen achterlaten. Ze zijn licht, makkelijk aan te komen en studenten kunnen snel switchen naar traditionele, legale Noord-Koreaanse liederen – mochten er buitenstaanders in de buurt zijn. Ze spelen het liefst snelle, upbeat muziek, waar Je Son Le een mooi voorbeeld van op YouTube gezet heeft.

In tegenstelling tot de zuiderburen, geniet de Noord-Koreaanse jeugd niet van de toegenomen populariteit van elektronische muziek. Het verhaal van Je Son Le gaat vooral over strijd, geheimen en voorzichtigheid, en illustreert heel duidelijk hoe ver de Kims en consorten gaan om de natie te kunnen controleren. Net als bij veel andere uitingsvormen in Noord-Korea, is het luisteren van muziek een kat-en-muis-spel: op iedere wrede actie volgt een vindingrijke reactie. In de keuze tussen volgzaamheid en overleven, of K-pop en dood, bewandelt de opstandige jeugd van Noord-Korea haar eigen pad.

-------

Ziad Ramley zit op Twitter: @ZiadRamley