Comeback kid Ian Pooley is een oude rot in de nieuwe wereld

THUMP: Ian, goed je te spreken. Je muziek klinkt nu anders dan toen je begon. Hoe zie jij die muzikale ontwikkeling?
Ian: Toen ik in de jaren negentig begon met muziek maken was ik vooral bekend om mijn technogeluid. Later ging ik meer house draaien. Maar dat betekende niet dat ik techno compleet vergeten was; ik bracht toen alleen niets uit in die richting. Als artiest ontwikkel en verander je je geluid altijd, met de jaren wordt het complexer en gelaagder. Je werkt het meer uit, waardoor het verfijnder wordt. Toen ik begon in de nineties was er nog niet veel apparatuur, ik had alleen de basisdingen. Door de jaren heen bleef ik nieuwe dingen aanschaffen waardoor mijn muziek ook veranderde.

Het lijkt alsof er een hernieuwde interesse in je muziek is. Ervaar je dat zelf ook?
Ja zeker, ik merkte dat er een revival van oldschool en nineties house was. En het is ook zo als je naar de technoscene kijkt; wat de technodj's nu draaien is hetzelfde als de techno uit midden jaren negentig, alleen dan wat langzamer. Ik bedacht vorig jaar dat het de perfecte tijd was voor mij om een nieuw album te maken. Ik heb daarbij vooral gebruik gemaakt van mijn oude apparatuur, en niet zoveel van mijn computer. Tot 2006 gebruikte ik sowieso nooit een computer, maar toen verhuisde ik naar Berlijn. Toen ik nog op analoge gear werkte nam ik mijn tracks op een desktape op, dus kon ik ze nooit achteraf bewerken. Daarom wilde ik een middenweg vinden tussen de nieuwe en de oude wereld, waarbij ik niet alleen werkte met mijn oude apparaten maar ook een track op kon nemen die ik na afloop nog kon bewerken. Ik schrijf al mijn muziek met mijn oude equipment, bijvoorbeeld met mijn MPC en 909, en gebruik Logic om het op te nemen. Dan neem ik hele lange live-tapes op, met veel verschillende effecten. Dat doe ik terwijl ik opneem. Daarna gebruik ik Logic alleen voor de edit, om het wat verfijnder te krijgen. Dat is voor mij de beste manier van werken.

Je zei dat het je een tijd gekost heeft om te wennen aan de nieuwe wereld. Wat is het voordeel van de oude wereld tegenover die nieuwe wereld?
Een voordeel is dat ik ben opgegroeid met de oude wereld, dus daar kan ik sneller mee werken. De oude gear lijkt ingewikkelder, maar voor mij is het de natuurlijk manier van werken. Ik denk dat je betere muziek maakt als je hands-on bent met de oldschool synthesizers, als je geluiden verandert met je vingers in plaats van met de muis. En ik denk ook dat het belangrijk is om minder apparaten te gebruiken. Als je tracks maakt, beperk jezelf dan tot drie of vier toestellen, anders moet je harder werken om een goede sound te krijgen. Voor veel jonge producers is het tegenwoordig zo'n overkill aan sounds dat ze niet meer weten wat ze moeten kiezen, je hele laptop kan vol staan met sounds en presets, loops en nog veel meer. Er zijn zoveel geluiden waar je uit kunt kiezen, daardoor vallen veel mensen terug op de sounds die ze eerder hebben gebruikt, omdat dat veilig voelt. Daarom klinken veel nummers hetzelfde.

Is het niet mogelijk om jezelf te beperken op een computer?
Ik weet zeker dat er mensen zijn die precies weten wat ze aan het doen zijn. Ik gebruik altijd het voorbeeld van mijn vriend Stimming, hij is heel erg out there en modern en gebruikt de laatste snufjes en technologie, maar hij heeft zijn eigen geluid. Hij weet precies wat hij doet en wat hij wil doen. Er zijn inderdaad mensen zijn die zich op één ding kunnen focussen, en niet verdwalen in alle pre-sets en alles. Maar de meeste mensen raken geïrriteerd als ik ze een oude drummachine laat zien, dan hebben ze iets van: oh, heeft hij alleen maar dit soort geluiden, is dat alles? Ze weten niet hoe ze die drummachine moeten gebruiken, met een andere mixer erbij bijvoorbeeld, of met iets anders.

Dus je gelooft dat het je artistieke groei helpt als je jezelf beperkt?
Zeker. Ik heb mijn beste tracks vorig jaar thuis gemaakt. Soms heb ik geen zin om in de studio te zitten, dan neem ik één apparaat mee naar boven en ga ik in mijn woonkamer op de bank zitten. De nieuwe B-sidetrack van mijn nieuwe EP die op Innervisions uit is gekomen heb ik voor negentig procent vanaf mijn bank in elkaar gezet.

Wat is je doel met je label, Pooled Music?
Ik heb het opgericht als platform voor mijn eigen muziek. Tachtig procent draait om mij en mijn releases, en daarnaast functioneert het label als protegé voor jonge artiesten waarvan ik vind dat ze potentie hebben.

Vind je het belangrijk om je muziekkennis op anderen over te dragen?
Ja, maar dat doe ik niet voor iedereen. Ik doe het alleen voor mensen waarvan ik zie dat ze gelijksoortige ideeën hebben en ook echt oude apparatuur willen leren gebruiken; die meer hands-on zijn met het werk, en die dezelfde muzieksmaak hebben.

Wat vind je van de huidige staat van elektronische muziek?
Het is veel beter dan zes, zeven jaar geleden. Je kan een label runnen en als je goede dingen uitbrengt dan behaal je op z'n minst het break-even point. De clubscene is nu ook heel vitaal. In de jaren negentig verdiende ik behoorlijk wat geld met releases maar dat is nu een heel ander verhaal. Daar ben ik inmiddels wel overheen; een jaar of tien geleden was ik hier over in de rouw, maar daar schiet je niets mee op. Tegenwoordig moet je keihard werken als je het wilt maken als dj of producer. Maar dat is voor mij niet erg, want ik hou van mijn werk. Ik heb geleerd dat het voor mij belangrijk is om een goede balans te houden tussen touren en produceren.

Is er nog iets dat je wil leren of wil bereiken in de toekomst?
Ja man. Pianospelen, op traditionele wijze.

Aankomende woensdag staat Ian Pooley tijdens ADE op D-EDGE presents Black Belt in Baut. Tijdens ADE is hij ook in de stad (woensdagavond in BAUT dus), en THUMP sprak alvast met deze oude rot over de verschillen tussen de oude en de nieuwe wereld van produceren. 

Check Floris EP, de nieuwste release van Ian Pooley op Innervissions.
Check hier de link naar Ian Pooley's ADE pagina