Merlijn Hoek
Foto van Merlijn HoekArne van Terphoven is journalist en auteur van drie boeken, met als magnum opus dancebijbel Mary Go Wild. Het succes van het in 2013 verschenen boek inspireerde de initiators om een dancewinkel aan de Amsterdamse Zeedijk te beginnen, met een bijbehorende uitgeverij. Daarmee zijn ze een abonneeservice gestart voor platenliefhebbers, de vinylclub, en ze geven boeken uit zoals This is My Church van Rutger Geerling – de fotograaf die voor dit project afgelopen januari nog de Pop Media Prijs won. Momenteel werkt Arne aan een nieuw boek: de biografie van hardcorepionier Dano. We spraken met hem over het uitbouwen van het Mary Go Wild-succes, zijn nieuwe boek en zijn kijk op muziekjournalistiek.THUMP: Je grootste boek – letterlijk en figuurlijk – is Mary Go Wild. Terugkijkend, wist je waar je aan begon?
Arne: Het was verschrikkelijk. Ik heb er samen met Britta Möller, Alex Slagter en Gert van Veen twee volle jaren aan gewerkt, ook in de avonduren en het weekend. Op een gegeven moment was er geen weg meer terug, dat was ontzettend stressvol. We wisten bijvoorbeeld niet hoe we het financieel rond moesten krijgen. Wij wilden alles bespreken, daarom is het boek ook zo dik geworden. De uitgever zag het niet meer zitten dus hebben we het zelf maar gedaan. Iedereen – auteurs, fotografen, beeldredacteuren, designers, correctoren – heeft vrijwillig meegedaan. Een koffietafelboek van twee kilo is ontzettend duur en de verkoopprijs (€25-,) ontzettend laag. Wij hebben de keuze gemaakt om niet voor winst te gaan, maar het zo groot mogelijk te maken.Vervolgens zijn jullie een winkel gestart op de Amsterdamse Zeedijk, hoe gaat het daarmee?
We willen het housegevoel uitdragen en het geweten van de dance zijn. Mary Go Wild is nu tweeledig: de winkel die zich richt op de toekomst, en aan de andere kant de uitgeverij die meer het verleden beetpakt. We doen van alles; de SILVER-box van Secret Cinema komt hier bijvoorbeeld uit, en we hebben een vinylclub. Volgend jaar geven we een boek uit over 25 jaar Thunderdome; naar mijn idee is hardcore het belangrijkste dancegenre voor Nederland.Hoezo?
Hardcore is het enige authentieke Nederlandse genre binnen elektronische muziek, maar gabbers zijn keihard afgeserveerd als debielen. Dat is niet helemaal onbegrijpelijk, het was ook extreem, maar toch is het een schande. Dance werd in de journalistiek lang afgedaan als hype, als bullshit. In tegenstelling tot bijvoorbeeld rock 'n roll is dance volledig autonoom uitgegroeid tot iets groots, dus nu móeten de media wel. Maar het is nog altijd magertjes.Wat vind je van de dancejournalistiek op dit moment?
Er is niet heel veel. Bij DJBroadcast, 3voor12 en bij jullie gebeuren wel goeie dingen, maar dat er zo weinig is komt doordat dancejournalistiek ontzettend moeilijk is, veel lastiger dan bijvoorbeeld rock of hiphop. Omdat het voor een groot deel ondefinieerbaar is komt het vaak neer op gevoel. Zie dat maar eens te omschrijven. Daarbij zie ik weinig journalisten die erover schrijven, alles luisteren én ook tot diep in de ochtend op feesten staan.En als je kijkt naar EDM in relatie tot journalistiek?
Over EDM zou beter geschreven moeten worden. Ik lees er wel over, maar ik steek er niets van op. Het verzandt nu vaak in superlatieven en gaat over Grammy's, privévliegtuigen, en zwembadfeesten. Maar wat gebeurt er inhoudelijk? Daar hoor ik niemand over. Voor het boek van fotograaf Rutger Geerling heb ik een interview met Martin Garrix gedaan, bij hem thuis. Ik kon het gesprek nauwelijks aangaan, hij wilde steeds zijn nieuwe producties laten horen. Ik dacht: dit is een fucking muzikant! Kijk hoe goed hij is! Waarom schrijft nooit iemand dáárover?Hoe is je huidige project, de biografie over Dano, tot stand gekomen?
Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de gabbercultuur, ik ben een kind van de nineties. Als tiener was ik supervatbaar om gabber te worden, maar ik wist wel dat het niets voor mij zou zijn. Door het boek van Gert van Veen over ID&T, en later ook door het Mary Go Wild-boek wist ik: Dano's verhaal is superheftig.Waarom Dano? Je had uit honderd andere dj's kunnen kiezen.Ik weet nog goed: een paar uur voor de presentatie vanMary Go Wild, tijdens ADE 2013, stond Dano als allereerste voor de deur. Hij viel me wéér op. Drie dagen later hadden we allebei een interview bij 3FM over 25 jaar dance en raakten we aan de praat. We hadden een geweldige klik, wisselden nummers uit en ik belde hem: 'Er zit een boek in jou. Kunnen we daarover praten?' Dano had geen idee over zijn verhaal, of dat mensen daarop zouden zitten te wachten. Dano heeft nooit teruggekeken; begin jaren negentig stapte hij in een achtbaan die nog maar zeer recent tot stilstand is gekomen.Wat was er dan zo heftig?
De tragiek van de pioniers is dat ze in alle vallen lopen. Bergen drugs, geld verbrassen, genaaid worden, belastingproblemen, van het podium gejaagd – noem maar op. Het is het klassieke 'rise and fall'-verhaal, hoewel het nu goed met hem gaat. En aan de andere kant vertelt hij het verhaal over de gabbercultuur.En Dano is de juiste persoon om dat verhaal te vertellen?
Dano is er vanaf dag één bij geweest, bij de allereerste illegale raves van bijvoorbeeld Mayhem en Multigroove. Hij heeft de cultuur ook vormgegeven – hij had het eerste radioprogramma over elektronische muziek, Acid Explosion, hij heeft de eerste Nederlandse acidplaat gemaakt, hij werd de held van Thunderdome. Hij was overal en heeft overal zijn stempel op gedrukt. De verhalen van die hardere stijlen zijn gewoon onderbelicht gebleven, terwijl ze net zo belangrijk zijn. Het feit dat EDM nu zo groot is hebben we te danken aan de hardcore, en Dano is daarin een cruciaal figuur geweest. Hoe is het om een biografie te schrijven?
Na de zomer komt het boek uit. Het is hard werken, maar ik schrijf soms met kippenvel op mijn armen – niet te geloven dat die man nog leeft. Sinds januari zit ik doordeweeks bij mijn moeder thuis, alleen op mijn kamertje met mijn telefoon uit. We zijn er nu twee jaar mee bezig; ik heb Dano al zo'n 150 uur geïnterviewd en in veel situaties gevolgd. Hij is notoir cokegebruiker – hoewel dat nu beduidend minder is dan in de jaren negentig – waardoor hij veel moeite heeft met gebeurtenissen in de tijd te plaatsen. Dan heeft hij het over Thunderdome 1994, maar dan bedoelt hij Hellraiser 1992. Het is dan mijn taak om alles in de juiste tijd te plaatsen.Hoe beleeft Dano het?
Hij realiseert zich: dit is het moment om zijn verhaal te vertellen. Hij heeft wel tegen zijn schoonouders gezegd dat ze waarschijnlijk niet alles wat er in het boek staat even leuk gaan vinden.Heb je alvast een goeie anekdote die nog niemand kent?
Ja: Dano woonde rond 2008 in Haarlem. Zijn vriendinnetje destijds had als grootste wens om hoerenmadam te worden. Dano zei: 'Dat kan wel bij mij thuis. Als jij dat wil, doen we dat toch gewoon?' Dus van de ene op de andere dag woonde Dano in een illegale hoerenkeet. Die naïviteit typeert Dano, heel lief eigenlijk. Maar het is echt niet alleen maar seks, drugs en rock 'n roll, het accent ligt op de beginjaren van de hardcore en gabber. Ik zou er nooit alleen maar een sappig drugsverhaal van willen maken.Bekijk de website van Mary Go Wild of volg ze op Facebook.
Advertentie
Arne: Het was verschrikkelijk. Ik heb er samen met Britta Möller, Alex Slagter en Gert van Veen twee volle jaren aan gewerkt, ook in de avonduren en het weekend. Op een gegeven moment was er geen weg meer terug, dat was ontzettend stressvol. We wisten bijvoorbeeld niet hoe we het financieel rond moesten krijgen. Wij wilden alles bespreken, daarom is het boek ook zo dik geworden. De uitgever zag het niet meer zitten dus hebben we het zelf maar gedaan. Iedereen – auteurs, fotografen, beeldredacteuren, designers, correctoren – heeft vrijwillig meegedaan. Een koffietafelboek van twee kilo is ontzettend duur en de verkoopprijs (€25-,) ontzettend laag. Wij hebben de keuze gemaakt om niet voor winst te gaan, maar het zo groot mogelijk te maken.Vervolgens zijn jullie een winkel gestart op de Amsterdamse Zeedijk, hoe gaat het daarmee?
We willen het housegevoel uitdragen en het geweten van de dance zijn. Mary Go Wild is nu tweeledig: de winkel die zich richt op de toekomst, en aan de andere kant de uitgeverij die meer het verleden beetpakt. We doen van alles; de SILVER-box van Secret Cinema komt hier bijvoorbeeld uit, en we hebben een vinylclub. Volgend jaar geven we een boek uit over 25 jaar Thunderdome; naar mijn idee is hardcore het belangrijkste dancegenre voor Nederland.Hoezo?
Hardcore is het enige authentieke Nederlandse genre binnen elektronische muziek, maar gabbers zijn keihard afgeserveerd als debielen. Dat is niet helemaal onbegrijpelijk, het was ook extreem, maar toch is het een schande. Dance werd in de journalistiek lang afgedaan als hype, als bullshit. In tegenstelling tot bijvoorbeeld rock 'n roll is dance volledig autonoom uitgegroeid tot iets groots, dus nu móeten de media wel. Maar het is nog altijd magertjes.
Advertentie
Er is niet heel veel. Bij DJBroadcast, 3voor12 en bij jullie gebeuren wel goeie dingen, maar dat er zo weinig is komt doordat dancejournalistiek ontzettend moeilijk is, veel lastiger dan bijvoorbeeld rock of hiphop. Omdat het voor een groot deel ondefinieerbaar is komt het vaak neer op gevoel. Zie dat maar eens te omschrijven. Daarbij zie ik weinig journalisten die erover schrijven, alles luisteren én ook tot diep in de ochtend op feesten staan.En als je kijkt naar EDM in relatie tot journalistiek?
Over EDM zou beter geschreven moeten worden. Ik lees er wel over, maar ik steek er niets van op. Het verzandt nu vaak in superlatieven en gaat over Grammy's, privévliegtuigen, en zwembadfeesten. Maar wat gebeurt er inhoudelijk? Daar hoor ik niemand over. Voor het boek van fotograaf Rutger Geerling heb ik een interview met Martin Garrix gedaan, bij hem thuis. Ik kon het gesprek nauwelijks aangaan, hij wilde steeds zijn nieuwe producties laten horen. Ik dacht: dit is een fucking muzikant! Kijk hoe goed hij is! Waarom schrijft nooit iemand dáárover?Hoe is je huidige project, de biografie over Dano, tot stand gekomen?
Ik ben altijd al gefascineerd geweest door de gabbercultuur, ik ben een kind van de nineties. Als tiener was ik supervatbaar om gabber te worden, maar ik wist wel dat het niets voor mij zou zijn. Door het boek van Gert van Veen over ID&T, en later ook door het Mary Go Wild-boek wist ik: Dano's verhaal is superheftig.
Advertentie
De tragiek van de pioniers is dat ze in alle vallen lopen. Bergen drugs, geld verbrassen, genaaid worden, belastingproblemen, van het podium gejaagd – noem maar op. Het is het klassieke 'rise and fall'-verhaal, hoewel het nu goed met hem gaat. En aan de andere kant vertelt hij het verhaal over de gabbercultuur.En Dano is de juiste persoon om dat verhaal te vertellen?
Dano is er vanaf dag één bij geweest, bij de allereerste illegale raves van bijvoorbeeld Mayhem en Multigroove. Hij heeft de cultuur ook vormgegeven – hij had het eerste radioprogramma over elektronische muziek, Acid Explosion, hij heeft de eerste Nederlandse acidplaat gemaakt, hij werd de held van Thunderdome. Hij was overal en heeft overal zijn stempel op gedrukt. De verhalen van die hardere stijlen zijn gewoon onderbelicht gebleven, terwijl ze net zo belangrijk zijn. Het feit dat EDM nu zo groot is hebben we te danken aan de hardcore, en Dano is daarin een cruciaal figuur geweest. Hoe is het om een biografie te schrijven?
Na de zomer komt het boek uit. Het is hard werken, maar ik schrijf soms met kippenvel op mijn armen – niet te geloven dat die man nog leeft. Sinds januari zit ik doordeweeks bij mijn moeder thuis, alleen op mijn kamertje met mijn telefoon uit. We zijn er nu twee jaar mee bezig; ik heb Dano al zo'n 150 uur geïnterviewd en in veel situaties gevolgd. Hij is notoir cokegebruiker – hoewel dat nu beduidend minder is dan in de jaren negentig – waardoor hij veel moeite heeft met gebeurtenissen in de tijd te plaatsen. Dan heeft hij het over Thunderdome 1994, maar dan bedoelt hij Hellraiser 1992. Het is dan mijn taak om alles in de juiste tijd te plaatsen.Hoe beleeft Dano het?
Hij realiseert zich: dit is het moment om zijn verhaal te vertellen. Hij heeft wel tegen zijn schoonouders gezegd dat ze waarschijnlijk niet alles wat er in het boek staat even leuk gaan vinden.Heb je alvast een goeie anekdote die nog niemand kent?
Ja: Dano woonde rond 2008 in Haarlem. Zijn vriendinnetje destijds had als grootste wens om hoerenmadam te worden. Dano zei: 'Dat kan wel bij mij thuis. Als jij dat wil, doen we dat toch gewoon?' Dus van de ene op de andere dag woonde Dano in een illegale hoerenkeet. Die naïviteit typeert Dano, heel lief eigenlijk. Maar het is echt niet alleen maar seks, drugs en rock 'n roll, het accent ligt op de beginjaren van de hardcore en gabber. Ik zou er nooit alleen maar een sappig drugsverhaal van willen maken.Bekijk de website van Mary Go Wild of volg ze op Facebook.