Crate Expectations: Deniro

Een van die artiesten die we in 2016 veel vaker in de Nederlandse clubs willen zien is Deniro. Hij loopt al jaren rond in de elektronische-muziekscene, maar is niet het type dat door netwerken de ene na de andere gig binnenhengelt. Gelukkig maakt hij geweldige muziek: techno die warm en bescheiden is en die steeds breder wordt opgepikt. Dit jaar bracht hij via Dekmantel de track Swing uit, en eerder releasde hij al muziek op Tape Records, het label waarvan hij mede-oprichter is en dat al sinds 2012 een aantal van de meest getalenteerde Nederlandse producers van nu huisvest, zoals Interstellar Funk, Dollkraut en Haron. Zaterdag 5 december draait Deniro tijdens Nachtsport in de Berbl in Nijmegen, en later deze maand vind je hem ook in PIP in Den Haag en Radion in Amsterdam.

THUMP: Benny Rodriguez heeft vorig jaar een soort spijtbetuiging aan jou geschreven, "voor het simpelweg negeren van zijn [jouw] artistieke muzikale bestaan". Daarin heeft hij het ook over jullie gezamenlijke liefde voor Steve Rachmad. Wat is jouw favoriete track van Steve?
Deniro: Mijn favoriet van Steve hangt een beetje van mijn stemming af, maar op dit moment neig ik naar Dominus van Parallel 9. De synths in deze track creëren een sfeer die voor mij precies aangeeft waarom Steve Rachmad zo'n goede producer is, het is zowel droevig als blij tegelijk. De synthlijnen zijn heel mooi op elkaar gestapeld en met de drums erbij grooved het geheel ook nog eens heel lekker.

Je brengt onder andere muziek uit via Dekmantel. Wat is jouw favoriete release op dat label?
Dat is de EP Fall of Face van Joey Anderson, en dan vooral de track Heavens Archer. Dat vind ik echt een van de beste tracks van de afgelopen jaren. Het is een vrij minimale productie, maar elk geluid in deze track is raak – er zit niks overbodigs in. De synth die er na ruim drie minuten in komt is een van de tofste dingen die ik in de afgelopen jaren heb gehoord. Ik hou heel erg van melodie, maar om dit goed te doen is erg moeilijk.

Joey Anderson is een meester in het maken van muziek die je raakt. Naast zijn producties is hij ook een van mijn favoriete dj's. Hij gaat altijd de diepte in en is ook een grote persoonlijkheid achter de draaitafels. En naast Joey Andersen wil ik graag Living Up van Mark du Mosch nog vermelden. Deze track is ook op Dekmantel uitgekomen en krijgt van mij ook de volle tien punten.

Je hebt ook veel Dekmantel-feesten bezocht – wat is de beste set die je er gehoord hebt?
Dat is zonder enige twijfel de set van Jeff Mills in de OT301 in 2012 tijdens ADE. Hij draaide zes uur lang en dat was legendarisch. Ook oud werk kwam gelukkig voorbij, met veel Axis en Purpose Maker, dat hoor ik veel liever dan die moderne bliepjestechno. Gateway of Zen was een van de betere tracks die hij die avond draaide, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me niet alles kan herinneren. Ik was op de slotdag van ADE niet helemaal meer fit.

Welke track vind je geweldig maar kan je vrijwel nooit draaien in je sets?
Dat is Selectors Theme van Theo Parrish en Marcellus Pittman, dat nummer is helaas wat te langzaam voor wat ik draai. Het is een hele mooie, warme, lieve track. Als je hier niet blij van wordt gaat het niet goed met je. Het gaat zoals altijd om de sfeer die hier wordt gecreëerd. Theo Parrish is zo'n artiest die minstens twintig vette tracks heeft gemaakt, plus nog dozen vol andere hele goede.

Met welke van je eigen tracks op TAPE ben je het gelukkigst?
Ik ga voor Penal Colony 1 die ik zo'n zes jaar geleden heb gemaakt. De track is van het begin tot eind gewoon heel soepel, met een lekker loopje, mooie evoluerende synths, wat goede rides en scherpe claps er in. Het nummer is opgebouwd volgens de klassieke technoregels en niet superingewikkeld, maar toch zou ik 'm niet nog een keer kunnen maken.

Welke muziek zet je op op een zondagavond voor de openhaard?
Op zondag luister ik meestal een groot gedeelte van de dag naar voetbalcommentaar, en ik hang veel op Discogs om platen te checken en te kopen. Ik neem me vaak voor om klassieke pianomuziek te luisteren op dat soort dagen, maar dat doe ik nooit. Als ik geen muziek maak heb ik eigenlijk niet zoveel zin om muziek te luisteren.

Welke track ga je sowieso draaien aanstaande zaterdag tijdens Nachtsport?
The Deal van Floorplan, het project van Robert Hood. Dit is niet zijn allerbeste track, maar wel een van de stoerste. Je gaat je zelf ook een beetje zo gedragen als je 'm hoort: borst vooruit, kin een beetje omhoog, je kent het wel. Robert Hood is sowieso een van de meest stoere producers die ik ken. Ik herinner me nog wat sets van hem waarbij hij voor zijn doen traag begon en de ambitie had om zo verantwoord mogelijk zijn set op te bouwen. Dat hield hij alleen nooit lang vol, waardoor hij na een kwartier de bpm weer flink omhoog gooide.