FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Bart Claessen: “Mensen denken dat je weg bent, maar je draait gewoon voor een compleet ander publiek.”

Van alle tijd dat hij muziek maakt is dit de lastigste periode.

Tijdens de eerste biologieles op de middelbare school porde een vriend me in m'n zij. "Gast, onze leraar is de vader van Barthezz." Het was een jaar of vijf nadat On The Move was uitgekomen, maar nog steeds was het nummer een graag gedraaide plaat op schoolfeesten en YouTube. Mijn biologieleraar kreeg in één keer een stuk meer aanzien.

Bart Claessen scoorde als Barthezz met On The Move dé zomeranthem van 2001, en belandde daarmee bovenin de hitlijsten van meer dan tien verschillende landen. Trance was hot en het succes van Barthezz ging in 2002 verder met Infected. De producer heeft van dichtbij meerdere periodes van dancemuziek doorleefd, want bijna vijftien jaar later blijkt hij nog even hard te werken als toen. In Nederland hoorden we na zijn grote trancehits niet veel meer van hem, maar toen ik zijn facebookpagina opzocht, zag ik dat hij bijna 30.000 followers heeft. In veel posts heeft hij het over werken in de studio en nieuwe muziek, dus ging ik bij hem langs om te vragen hoe het zijn danceleven is vergaan na die explosieve start.

Advertentie

THUMP: Hey Bart, kun je me vertellen hoe je ooit bij produceren terecht bent gekomen?
Bart: Ik wist niet precies wat ik wilde gaan doen toen ik klaar was met school, dus ging ik een jaartje cd's verkopen in een winkel. Daarna wilde ik muziektechnologie studeren aan de HKU in Hilversum, en om toegelaten te worden moest je een aantal geproduceerde tracks inleveren. Ik had nog niets geproduceerd, dus ging ik op zoek naar wat tweedehands apparatuur. Ik werd toegelaten en na anderhalf jaar had ik mijn eerste plaat gemaakt: On The Move. Die ging zo lekker dat ik gestopt ben met de studie. De HKU zei ook: "Zou je niet eens stoppen met de opleiding? We leiden je op voor iets in de muziek, maar je bent er al. Mocht het niet lukken, dan kun je altijd terugkomen."

Weet je nog hoe On The Move zo'n succes werd?
Ik had een boekje waarin adressen stonden van uitgevers, maar ik wist niet eens wat die precies deden. Bij de A stond Arcade, en die kende ik van cd'tjes, dus die belde ik op. Toen ze me later terugbelden stuurden ze me door naar Purple Eye, het label dat On The Move uiteindelijk uitbracht. Het ging allemaal redelijk vanzelf.

En toen ging de track de hele wereld over?
Ja, eigenlijk wel. De tijdspanne van een nummer was toen wel een stuk langer hoor – als je nu een plaat uitbrengt is de hype heel snel weer over. Toentertijd kon het wel een paar maanden duren voordat andere landen een plaat ook oppakte. On The Move kwam in januari 2001 op vinyl uit in Nederland; in die zomer daarop besloot ik toch maar eens te gaan draaien, want er kwamen veel aanvragen binnen. De eerste boeking was Trance Energy. Vanaf toen ging het allemaal heel snel de wereld over.

Advertentie

Je bent uiteindelijk verdergegaan onder je eigen naam, Bart Claessen. Waarom?
Rond 2004 was er veel gedoe, het liep niet lekker met die platenmaatschappij. Tegelijkertijd was ik met de Franse keeper Fabien Barthez verwikkeld in een rechtszaak over mijn artiestennaam. Het werd lastig om DJ Barthezz nog te gebruiken, dus toen ben ik gewoon m'n eigen naam gaan gebruiken. Daar komt niemand aan.

En toen?
Ik ben toen vooral tracks uit gaan brengen bij United Recordings. De tweede release op dat label was Playmo, dat werd een hele dikke clubhit. Daarna kwam First Light en die ging ook hard. De tijd tussen de releases van die tracks was toen wat langer, ik denk dat ik gemiddeld één grote release per jaar had en daar zette ik dan vol op in. Van 2007 tot en met 2010 heb ik het eigenlijk nog veel drukker gehad dan in het begin met Barthezz, maar toen zat ik meer in het clubcircuit. Mensen denken dan dat je weg bent, maar je draait gewoon voor een compleet ander publiek.

Bedoel je met het clubcircuit de trancescene?

Vroeger min of meer, maar nu zeker niet meer. Ik heb altijd een beetje op het randje gezeten. Ik heb wel echte tranceplaten uitgebracht, maar dat was niet helemaal mijn ding. Playmo en First Light werden techtrance genoemd, die zaten meer aan de technokant. En sinds 2012 ben ik dat randje overgegaan in electrohouse, progressive house, EDM, of hoe je het ook wil noemen.

Zou je je muziek nu zelf ook EDM noemen?

Advertentie

Tegenwoordig mag dat niet meer, want EDM is fout natuurlijk, haha. De ene keer noemen ze het electrohouse, de andere keer weer progressive house. Het is wel logisch dat alles een label krijgt: als je naar Beatport gaat, zie je hoeveel tracks er per week uitkomen – een labeltje maakt het handig. Maar het is allemaal dancemuziek, dus op zich is die term EDM helemaal niet zo slecht – totdat mensen vinden dat Justin Bieber ook EDM maakt.

Waarom heb je die overstap gemaakt?

Voor mij is het geen overstap geweest. Ik maak muziek die ik vet vind. Dat komt in de winkel terecht en die plakken er een label op, of het wordt opgepikt door een platenlabel waarvan mensen vinden dat het een bepaalde stijl uitdraagt.

Van alle vijftien jaar dat ik muziek maak, is dit de lastigste periode. Ik merk dat ik nog steeds heel erg moet vechten tegen mensen die iets anders van me willen horen of verwachten. Het beste wat ik eigenlijk had kunnen doen is onder een nieuwe naam gaan produceren.

Welke mensen zijn dat dan?

Ik weet dat een deel van de aanhang op Facebook niet ziet zitten wat ik nu doe, maar ze blijven wel hangen en dat zorgt voor een negatieve sfeer. Ik heb er zeker een jaar of twee constant tegen moeten vechten, maar nu gaat het beter. Met draaien ligt het stil, maar dat moet wel weer aan de gang gaan. De support van mijn laatste track Fonky Flanger is super – de dj's die het draaien zijn de juiste mensen voor de plaat: Laidback Luke, Sidney Samson, Sander van Doorn, Dada Life. Het publiek komt achter de dj's aan, dus het komt wel goed.

Je kunt Bart Claessen vinden op Facebook, Soundcloud en via zijn website.