De levenslessen van The Partysquad

Wist je dat het is alweer tien jaar geleden is dat Wat Wil Je Doen werd uitgebracht? Jazeker, je wordt oud, mijn vriend. En Ruben Fernhout en Jerry van Leembruggen ook. In het afgelopen decennium ontdekte Diplo ze en baseerde hij Major Lazer op hun sound. In die tijd zaten ze meermaals in de studio met de radicale popster M.I.A. en scoorden ze een hit met Afrojack. In die tijd raakte Jerry door een bizar ongeluk op Ibiza twee maanden in coma, waarna hij alles opnieuw moest leren. Maar gelukkig: feest maken de twee nog altijd. Om dat te vieren vroeg ik Ruben naar zeven levenslessen uit zestien jaar The Partysquad en heel veel compromitterend materiaal uit de dj-appgroep.

1. Je moet altijd zelfvertrouwen uitstralen, dan nemen mensen shit van je aan
Het begon ooit toen ik als projectmanager werkte bij de talentenshowcase Wanted van Stichting GRAP. Met artiesten gingen we langs clubs. Irwan en Jerry gingen mee om tussen de acts door te draaien, en ik kondigde de artiesten aan. Buiten de Randstad had het publiek geen kaas gegeten van hiphop en R&B, dus ik moest ze echt opzwepen. "Het is vrijdagavond, zet al je zorgen aan de kant, jij hebt een feestje verdiend!" Je moet een bepaalde uitstraling hebben, een natuurlijk overwicht, dan nemen de mensen gewoon shit van je aan. Als ik zag dat iedereen aan de kant stond, sommeerde ik ze om met hun kont op de dansvloer te komen en de handjes in de lucht te steken.

2. Hou die gekke gangsters tevreden
Eind jaren negentig zijn we huis-dj's geworden bij Club Margaritas aan de Reguliersdwarsstraat. Nu zit daar Jantjes Verjaardag. Het was een vurige club, waar het elke week hommeles was. Er stond vaker wel een ambulance voor de deur dan niet. Er kwamen Surinamers, Antillianen, Nederlanders en Latino's. Ik wist precies wie die gekke gangsters waren, daar moest niet mee gesold worden. Tegelijkertijd: zo heftig als ze leven, zo intens feesten ze ook. Het was echt hun uitlaatklep, en ik vond dat machtig mooi. Om al die bevolkingsgroepen te verbinden en tevreden te houden, moesten we alle kanten op draaien: deze plaat voor de Surinamers, Faluma voor de Antillianen, maar ook R&B, hiphop en een plaat van DJ Jean. Het was geen Bubbles, er werd geen Flügel gedronken. Het was stoer en multicultureel. We hebben zelfs Destiny's Child nog over de vloer gehad!

Later werd die manier van draaien 'eclectisch' genoemd. Wij wisten niet beter. De eerste keer dat Diplo contact met ons zocht, was nadat hij een set van ons in de Hollywood Music Hall in Rotterdam had teruggeluisterd. "Ik zie dat jullie crunk, hiphop, reggae, dancehall en dance in één set draaien. Ik probeer dat in de VS te doen, maar mensen kunnen het nog niet verteren." Toen pas realiseerde ik me dat het bijzonder is hoe we draaien, en dat dankzij Club Margaritas.

3. Doorzetten is de sleutel, ook al moet je er PP2G voor opzetten
In de tijd van Margaritas kregen we overal nul op het rekest. Mensen snapten de R&B en hiphop die we brachten nog niet. Radio draaide het niet, op tv was het helemaal onbegonnen werk. Op een gegeven moment had ik zo'n fototoestel met een floppydisk. Op onze feestjes maakte ik daarmee, en die zette ik op een website. Toen ik dat een keer niet deed, kreeg ik van heel veel mensen commentaar: 'Waarom staan er geen foto's online?' Toen dacht ik: een website met partypics, dat is handig. Daarmee kan ik ook onze muziek promoten. Dat werd Partypeeps2000, PP2G, en het werd een groot succes. Niet zozeer voor ons, maar mensen gingen elkaar proberen te versieren onder die foto's, en zo groeide het uit tot een gigantische datingsite voor vooral allochtone Nederlanders. Als ik het blanker had aangepakt, was het Hyves geworden.

Onze insteek was het belangrijkste: de aanhouder wint. Uiteindelijk hadden we Wat Wil Je Doen op de plank liggen. Regisseur Martin Koolhoven geloofde er zo in dat hij het als titelsong van Het Schnitzelparadijs wilde hebben. Zo zijn we doorgebroken, nu precies tien jaar geleden.

4. Slaap nooit en hou alles in de gaten, net als Diplo
Toen Diplo in ons leven kwam, leerden we echt superveel van hem. Heel veel dj's zijn lui en passief. Als ze een gig hebben, komen ze aan op het vliegveld, gaan ze naar het hotel, gaan ze naar de club, doen ze hun set, gaan ze naar het hotel en gaan ze naar het volgende land. Ik weet nog dat Diplo voor het eerst bij ons in de studio in Amsterdam Noord zat, en zei: "Ik heb contact met wat andere Nederlandse producers, is het goed dat die ook langskomen?" Zo zaten er opeens zes gasten, waar ik als Nederlander nog nooit van had gehoord, in een hoekje te werken. Hij heeft echt zijn oren op de straat.

Dat was met zijn producties voor M.I.A. niet anders: hij is echt de favela's in gedoken in Brazilië om met lokale producers te werken en zich die stijl eigen te maken. Hij heeft het vervolgens laten ontploffen. Hetzelfde zie je nu met Major Lazer. Die sitdowns en gekke opblaasshit heeft hij van FeestDJRuud en ons, en wat wij ooit deden met reggae en dance: daar heeft hij Major Lazer op voortgebouwd. Daar ben ik niet zuur over, ik heb er heel veel van geleerd. Hij slaapt nooit en houdt alles altijd in de gaten.

5. M.I.A. is gek, maar wel consistent
M.I.A. is echt gek. Superpolitiek en geëngageerd, maar ook echt een behoorlijk moeilijke vrouw. Ze kan heel radicaal en verrassend uit de hoek komen: ik heb haar twee keer dezelfde manager zien ontslaan. Ze heeft ons een keer tot de orde geroepen omdat onze monitors goed stonden, en die van haar kut. Dat was dan onze schuld. Tegelijkertijd is ze er wel heel consistent in. Ze stak ooit bij de NFL haar middelvinger op. Wij zaten met haar in de studio, toen ze een belletje kreeg dat ze weet ik voor hoeveel miljoen werd aangeklaagd. Dat is een bedrag dat ik in mijn leven niet zou verdienen, maar zij werd er helemaal niet door geraakt. Ze wilde direct verder opnemen. Dat is het: als je continu in het gareel blijft lopen, zal je nooit iets baanbrekends bewerkstelligen. Dat rebelse vind ik heel cool, en daar is ze heel consequent in.

6. Kinderen veranderen alles
Jerry is al tijden vader: zijn kinderen zijn nu twaalf en tien. Ik heb nooit beseft hoe het is om het vaderschap te combineren met dit werk. Tot nu, ik ben net elf maanden vader. Je gaat dan heel veel dingen anders bekijken, vanzelfsprekend. The Partysquad en de bedrijven eromheen waren alles voor me. Jerry heeft me nooit in woorden kunnen uitleggen wat er gevoelsmatig en praktisch allemaal verandert. Nu is alle tijd kostbaar, ik ga geen tijd meer verdoen en wil dat artiesten echt op tijd komen voor studiosessies. Ik heb nu des te meer waardering voor hoe Jer het heeft gedaan. The Partysquad heeft nooit iets hoeven laten omdat hij bij zijn kids móést zijn. Maar nu sta ik niet meer te springen om een tour uit te rekken. Kunnen we die vijf shows niet in een week doen in plaats van twee? Ik wil heel erg graag bij de kleine zijn. We moeten naar Azië en daardoor kan ik er op de eerste verjaardag niet bij zijn. Ik baal ervan, maar het is in goed overleg met mama en Jerry. Het is het waard: er staat een flinke financiële vergoeding tegenover.

7. Een appgroep voor superster-dj's is handig, hilarisch en therapeutisch
In de zomer van 2011 of 2012 heb ik een appgroep in het leven geroepen voor Nederlandse dj's. Mijn bedoeling was oprecht: handig, kunnen we over hotels en clubeigenaren praten. Dat gebeurde overdag, maar dan kregen we 's nachts naaktfoto's van deze en genen. Foto's van Martin Garrix in zijn privéjet, Quintino in Vegas die met laserguns door de backstage loopt. Het ging van kwaad tot erger, het is heerlijk. Garrix, Chuckie, Quintino en Dirtcaps zitten in de groep, maar ook rauwdouwers als Polska, Jebroer en Kraan. Het is een uitlaatklep, en houdt je tegelijkertijd op de grond. La Fuente kreeg vorige zomer in Bulgarije een pistool tegen z'n hoofd op een locatie waar iedereen weleens heeft gedraaid. Hij is ontsnapt aan de dood, en de appgroep werd bijna een soort therapie.

The Partysquad viert zijn tienjarige bestaan met een verzamelaar die vandaag is verschenen op Top Notch, en met volgende week een feest in de Melkweg.