FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Deze nieuwe track van Spaceandtime klinkt als buitenaardse voodoo

De twee Nederlandse danceveteranen lanceren hun nieuwe label Capsule.
Spaceandtime

Kosmische house, zo noemen de twee van Spaceandtime hun muziek, en dat snappen we wel. Aanvankelijk klinkt hun nieuwe liedje Knitting With Knives zo leeg als de ruimte. Er vliegt alleen een simpel melodietje heen en weer met een zware kick en pulserend baslijntje. Maar gaandeweg komen er steeds meer elementen in het bezwerende nummer: synthesizerakkoorden die verpulveren als kometen die door de dampkring schieten, een clap die nog meer vaart meegeeft en allerlei geluidjes die je spacey kunt noemen. Luister hem hieronder.

Advertentie

Kosmische house, zo noemen de twee van Spaceandtime hun muziek, en dat snappen we wel. Aanvankelijk klinkt hun nieuwe liedje Knitting With Knives zo leeg als de ruimte. Er vliegt alleen een simpel melodietje heen en weer met een zware kick en pulserend baslijntje. Maar gaandeweg komen er steeds meer elementen in het bezwerende nummer: synthesizerakkoorden die verpulveren als kometen die door de dampkring schieten, een clap die nog meer vaart meegeeft en allerlei geluidjes die je spacey kunt noemen. Luister hem hieronder.

Spaceandtime zijn twee veteranen in het Nederlandse dancelandschap. Eric de Man is al sinds de jaren negentig actief als dj en producer. Hij werkte onder andere met Gert van Veen, maakte een singletje met de legendarische vocalist Colonel Adams en boekte vooral succes als Astrophunk. Ook Aron Friedman draait al dik anderhalf decennium mee als dj, en is ook als dancejournalist een bekend gezicht in Nederland: drie jaar geleden stond hij zelfs aan de wieg van THUMP Nederland.

Nu pas beginnen Aron Friedman en Eric de Man samen het label Capsule, waarvan Knitting With Knives de eerste release is. Tijd voor een Skype-belletje met de twee. Eric neemt uiteindelijk niet op – hij was nog tot vier uur 's nachts de track aan het afmixen – maar Aron laat zijn gezicht keurig zien vanuit Griekenland.

THUMP: Ha Aron, hoe gaat-ie daar?
Aron: Goed! Ik zit lekker vakantie te vieren op de Peloponnesos. Mijn vader is met pensioen en woont hier nu drie maanden. Hij komt uit Amerika, dus dit voelt opeens veel dichterbij. Hij heeft een heel mooi huis aan de Middellandse Zee, met een zwembad en alles.

Om het toch over werk te hebben: zowel jij als Eric zitten al erg lang in het vak. Er zijn duizenden labels, durf je in die overvloed zelf nog een nieuw label te beginnen?
[Lacht] Had je niet een wat gezelligere vraag kunnen stellen? Nou ja, we voelden eerder de urgentie niet, maar nu wel. Ik vind dat je sowieso geen kunst moet maken zonder dat er een bepaalde urgentie is. Iets 'moet' gemaakt worden, in plaats van dat de hypotheek betaald moest worden. Met Spaceandtime voelen we dat er een sound is die wij vertegenwoordigen, en meer mensen die dat in Nederland maken, maar er is nog geen platform voor in Nederland.

We gaan al een tijdje mee, en kregen de behoefte om iets duurzaams te doen en te bouwen aan iets om ons heen dat groter is dan onszelf. Als je al zo lang in de scene zit, krijg je een andere positie. Het is heel leuk om dan met jongere mensen samen te werken, de kennis die we hebben vergaard te delen en van hun energie weer meer energie te krijgen. Ik vind het heerlijk om op deze leeftijd nog het gevoel te hebben dat ik groei, en een synergie met anderen te creëren. Daarom riepen we Capsule in het leven, wat overigens niet mogelijk was geweest zonder labelmanager Sarah van Lith.

Wat was het moment dat jij en Eric elkaar aantikten en zeiden: oké, laten we echt dat label beginnen?
Het is misschien een beetje cliché, maar de directe aanleiding was: we waren al een tijd met meerdere grote labels in gesprek om muziek van onszelf uit te brengen, maar het kwam niet echt van de grond. Tracks bleven twee jaar liggen, eerst bij het ene en vervolgens bij het andere label. Tegen die tijd was de muziek al zo oud dat we het bijna niet meer wilden draaien, omdat we al veel verder waren. Hoe chill is het dat we nu een track van een maand oud al over twee weken kunnen uitbrengen? Ik voel deze plaat nu met hart en ziel, en hij komt nu al uit. Ik ben natuurlijk ook popjournalist, maar vind het niet de taak van de muzikant om de sound te bestempelen, maar omdat het aansluit bij Spaceandtime hebben we het cosmic house genoemd: het hangt een beetje tussen house en techno in, en heeft een psychedelisch element. Elke plaat moet een voodoo-element hebben. Het is geen wonder dat trance weer bon ton wordt, ik voel me heel prettig in een klimaat waar dat weer mag. Er heerst de laatste jaren sowieso een vrije sfeer op plekken als Fusion, Wildeburg en Into The Woods, die me doet denken aan toen ik voor het eerst uitging in de jaren negentig. Het maakt niet uit of je een technoplaat opzet, een houseplaat of desnoods inheemse ritmes. Een totale vrijheid die mist in reguliere hippe clubs, waar toch een bepaalde vorm van institutionalisering is.

Over sciencefiction en ruimtevaart gesproken, zitten jullie daar inderdaad vuistdiep in?
Nou, onze ontwerper Rutger heeft ons heel erg bekend gemaakt met de alien artefact-cultus, een online cultus van mensen die geloven dat we afstammen van aliens. Sterker nog: er zijn allerlei artefacten opgegraven die suggereren dat we eigenlijk gewoon aan lager wal geraakte aliens zijn. We zijn daar wel zeer door geïntrigeerd, en hebben het gevoel dat we eindelijk onze heritage hebben gevonden.

Ah, zijn er afgelopen jaar dan nog sciencefictionfilms uitgekomen waar je je in herkent?
Nou, ik ben meer van de vintage sciencefiction. Een van de vetste boeken die ik heb gelezen was This Perfect Day van Ira Levin, over een soort Trumpiaanse samenleving waarin iedereen onder controle wordt gehouden, en mensen komen erachter dat het allemaal een grote poppenkast is. Ja, en Jules Vernes schreef een boek over een reis naar de maan, waar Georges Mélièsin 1902 de allereerste sciencefictionfilm van maakte – het wordt bovendien gezien als de allereerste speelfilm. We houden heel erg van romantiek, hoe men vroeger de toekomst zag. Die vintage future past wel bij ons, het wordt er tijdloos van.

Knitting With Knives verschijnt 19 december via Capsule. Zaterdag 17 december presenteert Spaceandtime de release in Shelter met Mathew Jonson en Matt Karmil.

Spaceandtime zijn twee veteranen in het Nederlandse dancelandschap. Eric de Man is al sinds de jaren negentig actief als dj en producer. Hij werkte onder andere met Gert van Veen, maakte een singletje met de legendarische vocalist Colonel Adams en boekte vooral succes als Astrophunk. Ook Aron Friedman draait al dik anderhalf decennium mee als dj, en is ook als dancejournalist een bekend gezicht in Nederland: drie jaar geleden stond hij zelfs aan de wieg van THUMP Nederland.

Nu pas beginnen Aron Friedman en Eric de Man samen het label Capsule, waarvan Knitting With Knives de eerste release is. Tijd voor een Skype-belletje met de twee. Eric neemt uiteindelijk niet op – hij was nog tot vier uur 's nachts de track aan het afmixen – maar Aron laat zijn gezicht keurig zien vanuit Griekenland.

THUMP: Ha Aron, hoe gaat-ie daar?
Aron: Goed! Ik zit lekker vakantie te vieren op de Peloponnesos. Mijn vader is met pensioen en woont hier nu drie maanden. Hij komt uit Amerika, dus dit voelt opeens veel dichterbij. Hij heeft een heel mooi huis aan de Middellandse Zee, met een zwembad en alles.

Om het toch over werk te hebben: zowel jij als Eric zitten al erg lang in het vak. Er zijn duizenden labels, durf je in die overvloed zelf nog een nieuw label te beginnen?
[Lacht] Had je niet een wat gezelligere vraag kunnen stellen? Nou ja, we voelden eerder de urgentie niet, maar nu wel. Ik vind dat je sowieso geen kunst moet maken zonder dat er een bepaalde urgentie is. Iets 'moet' gemaakt worden, in plaats van dat de hypotheek betaald moest worden. Met Spaceandtime voelen we dat er een sound is die wij vertegenwoordigen, en meer mensen die dat in Nederland maken, maar er is nog geen platform voor in Nederland.

Advertentie

We gaan al een tijdje mee, en kregen de behoefte om iets duurzaams te doen en te bouwen aan iets om ons heen dat groter is dan onszelf. Als je al zo lang in de scene zit, krijg je een andere positie. Het is heel leuk om dan met jongere mensen samen te werken, de kennis die we hebben vergaard te delen en van hun energie weer meer energie te krijgen. Ik vind het heerlijk om op deze leeftijd nog het gevoel te hebben dat ik groei, en een synergie met anderen te creëren. Daarom riepen we Capsule in het leven, wat overigens niet mogelijk was geweest zonder labelmanager Sarah van Lith.

Wat was het moment dat jij en Eric elkaar aantikten en zeiden: oké, laten we echt dat label beginnen?
Het is misschien een beetje cliché, maar de directe aanleiding was: we waren al een tijd met meerdere grote labels in gesprek om muziek van onszelf uit te brengen, maar het kwam niet echt van de grond. Tracks bleven twee jaar liggen, eerst bij het ene en vervolgens bij het andere label. Tegen die tijd was de muziek al zo oud dat we het bijna niet meer wilden draaien, omdat we al veel verder waren. Hoe chill is het dat we nu een track van een maand oud al over twee weken kunnen uitbrengen? Ik voel deze plaat nu met hart en ziel, en hij komt nu al uit. Ik ben natuurlijk ook popjournalist, maar vind het niet de taak van de muzikant om de sound te bestempelen, maar omdat het aansluit bij Spaceandtime hebben we het cosmic house genoemd: het hangt een beetje tussen house en techno in, en heeft een psychedelisch element. Elke plaat moet een voodoo-element hebben. Het is geen wonder dat trance weer bon ton wordt, ik voel me heel prettig in een klimaat waar dat weer mag. Er heerst de laatste jaren sowieso een vrije sfeer op plekken als Fusion, Wildeburg en Into The Woods, die me doet denken aan toen ik voor het eerst uitging in de jaren negentig. Het maakt niet uit of je een technoplaat opzet, een houseplaat of desnoods inheemse ritmes. Een totale vrijheid die mist in reguliere hippe clubs, waar toch een bepaalde vorm van institutionalisering is.

Over sciencefiction en ruimtevaart gesproken, zitten jullie daar inderdaad vuistdiep in?
Nou, onze ontwerper Rutger heeft ons heel erg bekend gemaakt met de alien artefact-cultus, een online cultus van mensen die geloven dat we afstammen van aliens. Sterker nog: er zijn allerlei artefacten opgegraven die suggereren dat we eigenlijk gewoon aan lager wal geraakte aliens zijn. We zijn daar wel zeer door geïntrigeerd, en hebben het gevoel dat we eindelijk onze heritage hebben gevonden.

Ah, zijn er afgelopen jaar dan nog sciencefictionfilms uitgekomen waar je je in herkent?
Nou, ik ben meer van de vintage sciencefiction. Een van de vetste boeken die ik heb gelezen was This Perfect Day van Ira Levin, over een soort Trumpiaanse samenleving waarin iedereen onder controle wordt gehouden, en mensen komen erachter dat het allemaal een grote poppenkast is. Ja, en Jules Vernes schreef een boek over een reis naar de maan, waar Georges Mélièsin 1902 de allereerste sciencefictionfilm van maakte – het wordt bovendien gezien als de allereerste speelfilm. We houden heel erg van romantiek, hoe men vroeger de toekomst zag. Die vintage future past wel bij ons, het wordt er tijdloos van.

Knitting With Knives verschijnt 19 december via Capsule. Zaterdag 17 december presenteert Spaceandtime de release in Shelter met Mathew Jonson en Matt Karmil.