Clone bestaat 25 jaar, maar Serge kijkt vooral naar de toekomst

Op het gebied van elektronische muziek kan wereldwijd niemand om Clone Records heen. Het Rotterdamse label bestaat dit jaar een kwart eeuw en bracht platen uit van pioniers als Dopplereffekt en Drexciya, maar ook van lokale legendes Alden Tyrell en Legowelt, om er maar een paar te noemen. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de platenzaak of de distributie, die beiden ook niet meer te missen zijn voor liefhebbers van house, techno, disco en talloze uiteenlopende genres.

De oprichter van dit alles is Serge Verschuur, die 25 jaar geleden zijn eigen tracks onafhankelijk uit wilde brengen. "Ik was geïnspireerd door Armando's Warehouse Records, Underground Resistance, Bunker Records en Alleviated van Larry Heard", vertelt hij me terwijl we in zijn winkel staan. "Maar ook door kleine labeltjes. Er heerste een DIY-cultuur: mensen die iets deden wat dichtbij henzelf stond, op hun eigen platformpje." Hoewel Clone nu veel meer is dan een klein labeltje, blijft de insteek van eigenzinnige muziek uitbrengen nog altijd overeind staan.

Het jubileum van Clone wordt gevierd met een tour, die de naam Return of the Future draagt. Dit weekend doen ze de legendarische Sub Club in Glasgow aan, en een weekend later staat het label in Panorama Bar. De tour heeft niet alleen een mooie naam: de titel slaat op de richting die het label op wil gaan de komende jaren: minder terugkijken, meer vooruitblikken. We spraken Serge over jong blijven, het ontwijken van trends, en je eigen winkel leegkopen.

THUMP: Clone is 25 jaar geworden. Er werken nu mensen voor je die drie of vier waren toen jij begon. Hoe is dat?
Serge Verschuur: Dat is leuk en zelfs essentieel! Ik probeer te voorkomen dat je vast komt te zitten in routine. Die frisse blik, dat onbevangene en naïeve, dat vind ik tof. Je merkt daar hopelijk aan dat wat we doen geen trend is, dat je met iets sterks bezig bent en dat je de goede keuzes hebt gemaakt, door je gevoel te volgen. Als ik dan nu zie dat jonge mensen in hun eentje de nachttrein nemen om naar een feest te gaan, dat is precies wat ik deed toen ik achttien was.

Zijn je klanten door de jaren heen ook veranderd?
Nee, in essentie niet. De mensen die hier over de vloer komen zijn nieuwsgierig naar muziek. Ik heb me ook nooit op een specifieke doelgroep gericht, behalve misschien op mezelf en mijn vrienden, maar die is net zo divers als onze klanten.

Een vaak gehoorde uitspraak van dealers is: "don't get high on your own supply." Hoe zit dat bij jou?
Ik word juist heel erg high van mijn eigen supply. Bijna alles wat hier binnenkomt check ik, en ik koop erg veel. Ik ben zelf de beste klant van mijn winkel.

Iets anders: voor mijn gevoel was elektronische muziek vroeger veel meer underground. Zie jij dat ook zo?
Nee, dat is volgens mij een misvatting. Wel zijn er tegenwoordig heel snel hypes: het gaat vaak niet om kwaliteit, maar om imago, om het nieuwe. Alles is clickbait en dat staat mij tegen. Techno en house was oorspronkelijk anonieme muziek, gemaakt door onbekenden. Denk aan onze verzamelaarThe Men You'll Never See. Gezichtsloos, zonder imago. Vandaag de dag draait alles om de fotootjes, de social media. Een hoop mensen zouden nu niet populair zijn als we ze alleen op hun muziek zouden beoordelen. Dat is anders dan in de jaren tachtig en negentig. Misschien is het juist nu wel veel oppervlakkiger dan vroeger.

Hoe bedoel je?
Omdat het visuele en het imago tegenwoordig zo verschrikkelijk belangrijk zijn. In de onafhankelijke muziek zou het totaal niet om het visuele aspect moeten gaan, maar dat doet het wel. In de commerciële muziek is dat geaccepteerd en begrijpt iedereen hoe het werkt. Er zitten uiteraard ook positieve kanten aan social media, want het verbindt mensen en het kan kwaliteit snel naar boven brengen zonder hulp van de oude media, maar dat kun je heel erg manipuleren.

Daar doe jij niet aan mee.
Ik probeer de randverschijnselen te mijden. 'Onze' muziek draait om expressie, emotie, sfeer, er iets bij voelen. Waar je je frustraties, angsten, verlangens, fantasieën of energie in kan tonen of herkennen. Of dat gemaakt wordt door een homoseksuele Afro-Amerikaan uit Chicago of door een blonde heteroseksuele surfer uit Zeeland maakt niet uit: de muziek is de connectie. De eerste raves waren heel erg gemêleerd. Nu is het allemaal veel uniformer, meer verzuild. Ik overdrijf het ook een beetje hoor, want er gebeuren nog steeds heel veel goede dingen.

Verwacht je dat publiek ook tijdens de tour te zien?
Naar de tour komen negentienjarigen die voor het eerst uitgaan, maar ook mensen die al dertig jaar meedraaien in het nachtleven. Hetero, homo, zwart, wit, man, vrouw: ons publiek is net zo divers als de muziek die we draaien. Wellicht is het publiek iets uniformer dan in de beginjaren. Ik mis soms het extravagante van de RoXY-tijd, toen clubs werden aangekleed met een wisselend decor en waar steeds een andere sfeer was. Clubs zijn nu vaak wel erg basic. Toch draait het uiteindelijk om de muziek en gelukkig trekken we een divers publiek.

Laten we even naar de toekomst kijken: hoe zie jij Clone verder ontwikkelen?
Dat weet ik niet. De traditie in house, electro, disco en techno was altijd toekomstgericht en ging om vooruitgang. Elektronische muziek was verbonden met de nieuwste technologische ontwikkelingen. Het was muziek die nieuw was: het geluid van de toekomst. Maar de afgelopen tien, twaalf jaar keken we vooral veel terug en is het een volwassen genre geworden. Ik wil graag weer vooruitblikken.

Hoe valt dat te rijmen met relikwieën als vinyl of drumcomputers als de 808 en de 909?
Er is een spanningsveld tussen traditie en vernieuwing. Niemand zal tegenwoordig met olieverf de impact hebben die Mondriaan had met zijn gekleurde vierkanten en zwarte lijnen. Het draait om eigen stijl en emotie, het voortbouwen op bestaande principes en ideeën. Klassieke muziek gebruikt al heel lang violen, maar Stravinsky deed toch iets heel anders met dat instrument dan Wagner of Mozart. Hoe zal het zijn in 2030? Of 2100? Zal het zijn zoals rock, ooit vernieuwende muziek, maar nu vastgeroest, of blijven we traditiegetrouw vooruitkijken en ontwikkelen? Dat is ook het idee achter de tour, die niet voor niets Return of the Future heet.

Tot slot: wat is je in 25 jaar Clone het meest bijgebleven? Een persoonlijk hoogtepunt bijvoorbeeld?
Dat zijn er toch wel wat. De eerste keer dat ik mijn eigen muziek op de radio hoorde terwijl we nietsvermoedend de radio aanzetten. Draaien op de Acid Planet-feesten in de Blauwe Aanslag. Of toen ik bij de Bram Ladage stond te wachten op mijn patat met en ik onverwacht een laatste telefoontje kreeg van een artiest die er een dag later niet meer was, dat was heftig. Alle gekke plekken waar je komt voor dj-gigs. Of mijn eerste keer in Detroit, toen ik een muzikant ging opzoeken op zijn werk in een fastfoodrestaurant, dat met dubbeldik kogelwerend glas en dubbele veiligheidsdeuren nog beter beveiligd was dan de ABN AMRO. Vriendschappen en relaties met mensen die ik door de muziek heb leren kennen, vaak met een totaal andere achtergrond dan ikzelf, maar die nu al decennia duren. Maar vooral die vele keren dat je een demo krijgt of een nieuwe plaat opzet en gelijk weet: yes!

Dankjewel Serge!