Ik ging op visite bij Carlos Valdes en sprak over zijn coming out en het homonachtleven

Carlos Valdes (34) is een bekende naam uit de Amsterdamse dancescene, met name uit het homonachtleven. Hij verliet op zijn achttiende zijn conservatieve omgeving in Het Gooi en verhuisde naar het liberale Amsterdam, waar hij zijn compagnon en vriendin Sandrien leerde kennen. Het dj-duo kwam achttien jaar geleden tegelijkertijd uit de kast en ze hadden in die periode veel steun aan elkaar. Carlos was vroeger vaak in De Trut te vinden, maar toch voelde hij zich er niet compleet thuis. Een homo-georiënteerd feest waar ze muziekdraaiden die hij leuk vindt was er namelijk niet. Daarom begon hij met Sandrien in Trouw de homo-georiënteerde clubnachten Is Burning met disco-, house- en technomuziek. Na de sluiting van Trouw vonden de feesten vaak in het Cruquiusgilde plaats. Zelf kwam ik ook vaker op Is Burning-feestjes, en een uitbundig publiek en een vrije sfeer zijn erg kenmerkend voor het feest. Op 1 januari gaat Is Burning een samenwerking aan met Breakfast Club. Ik ging bij Carlos Valdes op visite en sprak met hem over onder andere zijn coming out en Is Burning.

THUMP: Hey Carlos. Hoe heb jij Sandrien leren kennen?
Carlos Valdes: Toen ik vanuit Hilversum naar Amsterdam verhuisde leerde ik Sandrien kennen tijdens het uitgaan. We bleven samen veel uitgaan en hebben samen een muzikale groei doorgemaakt. Op mijn achttiende kwamen we ook bijna tegelijkertijd uit de kast, puur toeval. We hebben veel aan elkaar gehad in deze periode. We hadden vaak gesprekken over hoe we het onze ouders zouden vertellen bijvoorbeeld, ik had enorm veel steun aan een luisterend oor, en Sandrien begreep natuurlijk goed wat ik doormaakte omdat ze in dezelfde situatie zat.

Hoe was het om uit de kast komen?
Ik had er wel moeite mee, want ik werd er toen ik jong was veel mee gepest. Ik had bijvoorbeeld een hoge stem, ik was met zang bezig en zong drie jaar bij Kinderen voor Kinderen. Ik vond dat superleuk, maar ik viel daarmee erg op in mijn omgeving. Het Gooi is best conservatief, ik werd gepest omdat ik andere dingen deed dan andere jongens. Ik was toen ik daar woonde nog helemaal niet seksueel actief, dus ik vond het heel erg moeilijk dat ik met mijn homoseksualiteit werd gepest. Ik wist ook pas later dat ik onbewust verliefd was op mijn beste vriend. Eenmaal in Amsterdam was homoseksualiteit heel normaal. Ik vond het wel moeilijk om het aan anderen te vertellen. Ik kwam uit de kast door het mijn vrienden te vertellen. Later heb ik het mijn moeder verteld. Mijn vader is er oké mee, maar we hebben het er in principe nooit echt over gehad. Maar ja, moet ik daar dan zelf over beginnen, ik vind dat nog steeds een lastige kwestie.

Speelde het nachtleven een grote rol bij de acceptatie van je geaardheid?
Nou, Sandrien nam me een keer mee naar De Trut, waar ik voor het eerst veel homojongens ontmoette. Maar ik voelde me er nog niet helemaal comfortabel. Ik was sowieso verlegen, dus ik stapte niet zomaar op jongens af, dat duurde wel twee jaar voordat ik dat deed. Het nachtleven was een plek waar ik voor het eerst veel homojongens ontmoette, dus in die zin heeft het wel een rol gespeeld.

Is de naam van jullie feest geïnspireerd op de film Paris Is Burning?
Ja! Ik ben die film opnieuw gaan kijken omdat ik het een inspirerende film vind. Het is een documentaire die op een pijnlijke en mooie manier laat zien met welke problematiek de zwarte gemeenschap en de homogemeenschap te maken hadden in de jaren tachtig. Het was een periode van racisme, housemuziek en de hiv-epidemie. Toch was er naast deze problematiek ook veel creativiteit.

Wanneer ben jij begonnen met draaien?
Ik ben altijd met muziek bezig geweest. Ik heb gezongen in koren en bij Kinderen voor Kinderen en ik heb piano gespeeld. Ik kocht ook veel cd's, maar dat was vooral hiphop, R&B, en 90's. Toen ik in '99 begon met uitgaan kwam ik pas in aanraking met elektronische muziek en begon ik met platen kopen. Ik ging onder andere flyeren voor Chemistry en via via mocht ik een keer op een feest draaien, maar ik was er nooit heel serieus mee bezig. In de loop der tijd ben ik er in feite in gegroeid.

Hoe onderscheid Is Burning zich binnen het homonachtleven in Amsterdam?
Er gebeurt veel naast Is Burning. Er zijn feestjes zoals Rapido en FunHouse, maar daar voel ik me persoonlijk niet tot aangetrokken. Dat is ook prima, een kwestie van smaak. Ik denk dat Is Burning absoluut iets toevoegt in de underground en zich onderscheidt met artiesten en muziek. Ik ben heel blij met waar we nu staan, volgend jaar geven we een aantal feesten buiten Amsterdam: in Rotterdam en Groningen.

Wat maakt een gayfeest?
De sfeer is anders, homo's zijn vaak wat meer uitgesproken en enthousiaster op een feest. Dit creëert een vrije sfeer op een feest waardoor iedereen zich vrij voelt en zichzelf kan zijn. Dat zie je aan jongeren die van buiten Amsterdam komen en eindelijk zichzelf kunnen zijn in een vrije omgeving, want ze kunnen niet overal zichzelf zijn. Ons motto bij Is Burning is come as you are, het is heel belangrijk dat mensen zich vrij voelen op ons feest.

Merk jij dat verschil ook als je staat te draaien?
Ja soms wel. Maar ik pas me ook aan op het publiek als sommige dingen, qua muziek bijvoorbeeld, niet helemaal werken. Als het publiek enthousiast is werkt dat vaker ook door op de dj en vice versa.

Wat is het meest onmisbare element op een feestje?
Het geluid moet goed zijn en de sfeer en uitbundigheid van het publiek is heel belangrijk. Ik vind het persoonlijk niet fijn als het publiek de dj passief wat puntjes aan het geven is. Ik hou niet van muziekpuristen die credible aan het doen zijn. Dan wordt het te nerdy. Mensen moeten zichzelf kunnen vermaken, dj's en de muziek hebben hierbij een rol maar het draait om meer op een feestje.

Is Burning gaat nu samenwerken met Breakfast Club, wat vind je van deze samenwerking?
Ik vind het publiek bij Breakfast Club heel fijn, en ik vind de line-ups ook fantastisch. De combinatie van het publiek van beide feesten wordt hysterisch. Vorig jaar combineerden veel mensen deze twee feesten ook, dus ik denk dat het wat dat betreft een goede combinatie is. Dit jaar organiseren we ons nieuwjaarfeest samen in Warehouse Elementenstraat in Amsterdam. Drie zalen vullen wordt een flinke uitdaging voor ons. Ik ben extreem blij met de boekingen. Enkele namen zijn Volvox, Steffi, Dr. Rubinstein en TITTIA, en ook Sandrien en ik draaien zoals gewoonlijk op ons feest.

Jullie maken de line-up doorgaans niet bekend bij Is Burning, maar dit keer wel. Waarom?
Wij vinden dat het er niet om draait welke dj beter is dan de andere. We moeten ons niet te veel fixeren op namen, geef andere dj's ook een kans. Ik wil dat mensen komen voor ons feest. De sfeer wordt er namelijk niet beter op als mensen dj's met elkaar gaan vergelijken, ik heb ook weleens een set gedraaid waarvan ik dacht: hé dit was niet mijn beste set. Maar vervolgens maakt een andere dj het helemaal goed. Onze boekingen hebben vaak voor verrassingen gezorgd bij het publiek, en wellicht hadden ze er niet gestaan als het van tevoren bekend was, omdat ze hun oordeel dan al klaar hadden gehad. Ondanks de vele raakvlakken met Breakfast Club moet je soms concessies doen als je met een andere partij werkt en je concept een beetje aanpassen. Daarom maken we deze keer wel onze line-up bekend. Ik ben heel blij met de boekingen!