We zijn allemaal een stel Schotten die net de Zweinsteinexpress heeft gemist

Het is voor weinig mensen een makkelijke tijd, maar al helemaal niet voor toegewijde Harry Potter-fans. De Fantastic Beasts-reeks blijkt na twee films lang niet goed genoeg te zijn om de torenhoge verwachtingen in te lossen, we zijn er inmiddels met z’n allen over uit dat het nu echt niet meer te verantwoorden is om je persoonlijkheid te vormen op basis van afdelingen van een toverschool, en als transfobe kers op de taart blijkt J.K Rowling, de vrouw die onze jeugd van de broodnodige magie voorzag, toch vooral iemand met bekrompen ideeën op het gebied van acceptatie van transgender mensen.

Dat is best een treurig besef, warme herinneringen zijn er immers om te koesteren, en daarom snap ik best dat op maandagmiddag een grote groep mensen zich verzamelde op het station van Drumry – een gebied ten westen van de Schotse stad Glasgow. Daar passeerde namelijk de stoomtrein die in de filmserie werd gebruikt als de Zweinsteinexpress, het magische voertuig waarmee tovenaarsleerlingen van de niet-magische wereld naar hun school worden gebracht.

Echter werd deze kleine glimp van een magische wereld op een kille manier van de wachtenden op het perron afgepakt, omdat er op het moment dat de stoomtrein te zien was net een flinke reguliere passagierstrein passeerde. In plaats van een blik te kunnen werpen op de plek waar belangrijke scènes van de Harry Potter-reeks zich afspelen– denk aan die ene keer dat Harry ons voorbereide op de keiharde realiteit van het kapitalisme door met het geld van zijn dode ouders letterlijk al het snoep voor zichzelf en zijn vriend Ron op te kopen – werden de wachtenden getrakteerd op een doodnormale trein vol dreuzels die zich waarschijnlijk van hun saaie dreuzelbaan op hun dreuzelkantoor naar hun dreuzelhuis aan het verplaatsen waren.

Natuurlijk ontzettend onaangenaam voor alle mensen die daar stonden te wachten, maar het is tegelijkertijd wel iets wat akelig perfect aansluit bij de realiteit van 2020. Alle plannen, dromen, verwachtingen, doelen, verlangens en ambities voor dit jaar worden immers geblokkeerd door Covid-19, een trein die oorverdovend en oncontroleerbaar doordendert, zonder duidelijk eindstation.