‘This is My City’: hoe Londen Seth Troxler vormde tot wie hij nu is

Via Seth Troxler op Facebook.

"Vanaf de eerste keer dat ik in Londen kwam had ik zoiets van: dit is mijn stad," zegt Seth Troxler over de telefoon. "Het is een van mijn favoriete plekken in de wereld. Er heerst hier een eerlijkheid die je nergens anders vindt."

Als je iets wil eten over de staat van het Britse nachtleven is het misschien een gekke keuze om Seth Troxler te interviewen. Hij is tenslotte opgegroeid in Michigan en daarna naar Detroit verhuisd. Hij draait Chicago-muziek en houdt van barbecueën, en toen hij voor het eerst naar Europa kwam woonde hij in Berlijn. En toch is Londen de belangrijkste stad in zijn leven geworden, en tevens de plek waar zijn relatie met muziek en clubcultuur meer dan waar dan ook is versterkt. Vorige week belden we hem op om over zijn relatie met Londen te praten, over waarom het nachtleven in Londen zo bijzonder is en wat hij denkt dat de stad te wachten staat.

"De eerste keer dat ik er echt draaide was met Ricardo Villalobos, ik denk dat het 2006 of 2007 was, maar ik had een keer daarvoor al een kleine gig gehad in Brick Lane," herinnert Seth zich. "Ik draaide vroeger alleen voor de lol. Ik hing gewoon met een groep vrienden in de T bar." Terwijl de stad nu nog veel lijkt op die van tien jaar geleden, was er wel een verandering gaande toen Seth er net kwam kijken. Toen begonnen clubs en bars zich net uit te spreiden naar Oost-Londen, maar de werelden van house en techno waren nog steeds een manier om de mainstream te omzeilen. "Londen was in die tijd niet echt spannend, er gebeurde veel leuke dingen maar het was allemaal erg underground." Wat Seth er vond, bleek vruchtbare grond voor inspiratie. "Het was perfect. We waren gewoon een paar gasten die een beetje rondhingen, naar raves gingen en dingen uitvogelden." Het is deze vrijheid die Londen zo belangrijk maakt voor Seth. Hij logeerde op de bank bij Jamie Jones in Clapton, waar Art Department en Richy Ahmed regelmatig langskwamen, en daarmee had hij de perfecte ruimte voor creativiteit gevonden, en de juiste mensen om mee te werken.

"Toen ik naar Londen kwam was de scene niet op zijn best, maar er was wel een groep van mensen met dezelfde ideeën, die voornamelijk bij elkaar werden gebracht door clubicoon Judy van Fabric," vertelt Seth enthousiast. "Her, Derren Smart die T Bar runde en helaas onlangs is ovrleden, en Craig Richards waren van fundamenteel belang voor mij. De eerste keer dat ik Paris is Burning keek was met hen. In Londen, meer dan in Berlijn of Detroit, had je mensen die ons dingen uit het verleden lieten zien en die ons geweldige platen lieten horen." Seth denkt dat die balans tussen het waarderen van wat is geweest én het vooruit kijken precies is wat het nachtleven van Londen tot zo'n goeie snelkookpan maakt. "Die uitwisseling van informatie betekende veel, dat is wat me aantrok in Londen. De intellectuele gesprekken over wat dance en de cultuur eromheen echt kon zijn."

Afbeelding via Wikicommons.

Als je de situatie van nu vergelijkt met die van vroeger, mist het nachtleven die intellectuele insteek. Er wordt volgens Seth niet meer, of te weinig gesproken over de waarde van het nachtleven. Of het nou Sir Bernard Hogan Howe's suggestie is om de pubs te sluiten om zo alcoholgerelateerde misdrijven te verminderen, of de prioriteit die gegeven wordt aan bewoners boven nachtclubs als het aankomt op geluidsklachten, het nachtleven staat zeker niet boven aan de (politieke) agenda. Seth vindt dat we kunnen leren van andere clubhoofdsteden als het hierop aankomt. "Nederland hecht veel waarde aan clubcultuur, bijna net zoveel als aan ballet," zegt hij. "Jullie hebben zelfs een nachtburgemeester die met de overheid praat – als je naar het nachtleven kijkt als een positieve cultuur, kan het van grote waarde zijn voor een maatschappij."

Dit lijkt het grootste obstakel te zijn voor het nachtleven van Engeland: nachtleven en clubcultuur lijken niet gezien te worden als iets positiefs. Seth heeft een duidelijk idee over wie daar verantwoordelijk voor is – "Elke keer komen die fucking conservatieven er tussen, die geen fuck geven om niemand" – en hij vindt het jammer dat een land dat barst van de clubgeschiedenis zijn rug naar diezelfde geschiedenis lijkt te keren.

"Net als met Fabric," zegt Seth, terwijl hij zijn stem verheft. "Je hebt een wereldwijd erkend clubinstituut, maar de overheid probeerde het hen zo moeilijk te maken dat ze bijna niet konden overleven. Is dat eerlijk? Dat je na één misstap je hele tent moet sluiten? Zou dat in een andere industrie ook zo gaan?" Natuurlijk is het antwoord nee – een dode tijdens een voetbalwedstrijd zal nooit tot gevolg hebben dat het hele stadion dicht gaat bijvoorbeeld – dus zonder steun van de overheid is de vraag: hoe kom je toch verder?

Voor Seth moeten we terug naar dezelfde principes die hem in eerste instantie tot Londen aantrokken: mensen samenbrengen tijdens avonden uit, ervaringen die verder rijken dan de taxirit naar huis; het ontdekken en werken met ruimtes die functioneren als iets meer dan een club; donkere kamers en hoge ambities. Een van zijn lievelingsplekken in Londen zijn de enorme loodsen in de Tobacco Docks waar hij samen met LWE een SideXSide-feest host met Carl Cox. De Tobacco Docks zijn groots maar letten toch op de juiste details. "Het is bijna een legale dagrave," lacht Seth. "Het is een loods, het is hard, en het geeft de kids een ervaring die anders hartstikke illegaal zou zijn." Er is al een groots gevierde Acid Future-avond geweest op die locatie, en Seth is blijkbaar op missie om het erfgoed van Engeland op het gebied van 24-uurs-raves te behouden; een historie met veel kleur, wijde broeken, wallen onder de ogen, karakter en geweldige muziek. Een geschiedenis die, als we niet oppassen, in de toekomst misschien alleen nog maar iets van het verleden is geworden.

Alle hoop verliezen is onzin – zelfs op de meest beschaafde clubavond heb je kans dat er iets magisch gebeurt, net zoals dat bij Troxler zo was toen hij voor het eerst naar Londen kwam in zijn vroege twintiger jaren. "Dat is alles wat je nodig hebt," zegt hij, waarna hij even stopt om na te denken. "De energie die je kunt vinden op een lange nacht, of ergens in een donker hoekje van een club – er zit een schoonheid in die schaduwzijde."

Seth Troxler zit op Facebook // SoundCloud // Twitter