Foto's: Milan Boonstra Dj en huis-Mocro van de Amsterdamse technoscene Ici Sans Merci is een jongen van de straat. Hij groeide op in Amsterdam-Oost en verzamelde genoeg avonturen om een bestseller mee te vullen. Samen met hem liepen we een rondje door Oost om oude herinneringen op te halen. Ici: "Als ik onder het spoor door loop, dan weet ik dat ik thuis ben."
Waarom is deze plek zo bijzonder voor jou?
In deze straat ben ik geboren en mijn ouders wonen hier nog steeds om de hoek. Ik kwam hier voor het eerst in aanraking met elektronische muziek doordat die gasten van de boksschool altijd van die iT- en Roxyhouse draaiden. Thuis werd er nooit muziek geluisterd, meestal stond gewoon de televisie aan.Hoe was het thuis?
Het was altijd heel erg druk, ik deelde samen met drie broertjes en drie zussen een kamer. Heel gezellig, maar wel een reden om extra vaak naar buiten te gaan.
Advertentie
Wat deed je daar dan?
Ik zat graag hier in de bosjes want daar kon niemand je zien. Op sommige plekken had je een soort van minihuisjes waar je van alles kon vinden. Van vieze plaatjes tot gejatte fietsen en videorecorders.
Had jij die daar gedropt?
Soms verstopte ik er weleens iets, maar het was meer het territorium van de jongen die hier tegenover woonde. Hij was echt een outcast van de outcast en had hier altijd spullen liggen. Als we hier kwamen, dan riepen we hem. Als hij er niet was, dan gingen we stiekem op onderzoek uit. Helaas is hij er nu niet meer. Hij werd door de regering terug gestuurd naar Marokko en is daar overleden.Teruggestuurd? Verstopte hij zulke enge dingen?
Nou, ik heb samen met een vriendje wel ooit een gun gevonden, maar dat was op een andere plek. Die jongen die is teruggestuurd had er niks mee te maken, andere gasten hadden iets overvallen en dat wapen daar verstopt.
Was je nooit bang dat je betrapt werd door je ouders?
Er waren echt veel geheime plekken. Als ik bijvoorbeeld wilde blowen en zuipen, dan ging ik naar het 'Kippenbruggetje' bij het spoor. Dat was net buiten de wijk en op die plek was altijd wel iemand te vinden. Onder dat bruggetje had een vriend ook een soort van hut in een schacht onder het spoor. Je kon daar alleen komen via de gracht. We gooiden dan de kranten van de krantenwijk in het water, liepen daaroverheen en konden zo die plek bereiken.
Advertentie
Heb je nog meer van die spannende verhalen?
Genoeg! Toen ik in de brugklas zat heb ik samen met een vriendje een keer een doos gevonden met een Barbie en telefoonkaarten. Toen we het aan onze andere vriendjes lieten zien, werd er meteen gevochten om die Barbie. Ze wilden dienatuurlijk allemaal aan hun zusje geven. Die telefoonkaarten, een stuk of duizend, verkochten we aan een Nigeriaanse man die een belwinkel had. We maakten een deal met hem van 10 euro per telefoonkaart, die kaarten waren 25 euro per stuk dus dat was een koopje voor hem.Dus jij was ineens stinkend rijk?
Nu begint het verhaal pas… Die man had zo veel geld niet in zijn winkel liggen, dus moesten we naar zijn flat in Zuid-Oost om het op te halen. We vertrouwden het natuurlijk voor geen meter en bovendien waren we nog nooit in Zuid-Oost geweest. Omdat we zo bang waren, werden we geschaduwd door twee vriendjes op een scooter. Aangekomen in Kraaiennest kwamen we terecht in een huis vol illegale Afrikanen. Het was net een film. We moesten daar wachten en na een kwartier kwam de man terug met een plastic tas vol geld. Wij met z'n vieren terug op die scooter met de gedachte dat we belazerd waren. Thuis bleek dat we een paar honderd euro misten, maar dat boeide ons vrij weinig. Zo veel geld hadden we nog nooit gezien! Later hoorden we dat die kaarten allemaal geblokkeerd waren. We durfden nooit meer in de buurt van die winkel te komen, ik ben uit angst zelfs acht weken naar mijn ouders op vakantie naar Marokko gegaan.
Advertentie
Zijn er ook hele goede dingen die je hebt geleerd in de wijk?
Ja, op school natuurlijk en bij de Marokkaanse les die hier werd gegeven. Ik leerde in dit klaslokaal Arabisch lezen en schrijven. Koranles kreeg ik hier niet, dat gebeurde in de moskee.
Ga je eigenlijk nog steeds naar de moskee?
Ik probeer nog steeds elke vrijdag naar het gebed te gaan. Vandaag ging het over vergiffenis. Ook al vervaagd alles naarmate de week vordert, ik heb er altijd wel wat aan. Het geeft me veel rust tussen alle feesten door.
En dan wordt Ici ineens door een langslopende feestcommissie uitgenodigd voor een Marokkaanse bruiloft en is hij weg. -- Volg Ici Sans Merci op Facebook en FSoundcloudacebook
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
