Stacey Pullen was leraar en student in de Amsterdamse scene

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Stacey Pullen was leraar en student in de Amsterdamse scene

“Ik zag en begreep wat er allemaal in Europa gebeurde, maar kon hier ook mijn invloeden uit Detroit demonstreren.”

Detroit technopionier Stacey Pullen doorkruist zelfverzekerd de lobby van het weelderige One King West Hotel & Residence in Toronto. Op een plek die voornamelijk wordt bevolkt door mannen in pak, is Pullen van top tot teen gehuld in het zwart en hij draagt zijn haar in zijn kenmerkende gevlochten paardenstaart. Hij straalt coolheid uit, en merkwaardig genoeg komt zijn opvallende verschijning totaal niet misplaatst over. Dat is karakteristiek voor Pullens carrière: hij valt op, maar past tegelijkertijd precies tussen de rest.

Advertentie

Pullen neemt plaats vlakbij de bar. Ik vertel dat ik hem afgelopen jaar zag draaien bij Marquee in New York, en dat ik er onlangs achter kwam dat beeldmateriaal van die gig was gebruikt in Club Life – een afschuwelijke film, met een van de acteurs uit Entourage. Shots van Pullen aan het werk achter de decks worden veelvuldig gebruikt in de opening credits van de film, terwijl er mainstream EDM klinkt.

"Wacht, terwijl ik aan het draaien ben?" Hij slaakt een zucht en begint te grinniken. "Ik zou ze moeten aanklagen voor laster. Oh man, dat is verschrikkelijk!"

Pullen heeft het volste recht om er aanstoot aan te nemen, hoe speels het ook mag zijn. Hij wordt gezien als onderdeel van de tweede generatie vernieuwers die verantwoordelijk is voor de technobeweging uit Detroit. Inmiddels zit hij al vijfentwintig jaar in het vak. In die tijd heeft hij veel veranderingen in de scene meegemaakt, wat hem naar eigen zeggen heeft geholpen in zijn lange carrière.

De geschiedenis van Detroit techno omvat alles van eigen sub-genres tot literatuur, film en zelfs academisch debat. Pullen is in al deze aspecten een belangrijk persoon. Maar een even relevant onderwerp dat bijna nooit wordt aangesneden, is hoe hij en collega Derrick May tot de eerste dj's behoorden die de oceaan overstaken en de wereld kennis lieten maken met het geluid van Detroit.

"In 1993 woonde ik in Amsterdam," reflecteert hij. "Ik was leraar en student op hetzelfde moment. Ik leerde mensen over de sound van Detroit, maar ik leerde ook dingen kennen die niet naar Detroit kwamen." Dit was lang voor de dagen van het internet en het tijdperk van de digitale muziek. Het betekende dat je elke dag naar platenzaken en distributeurs ging. "Dat verbreedde mijn horizon – ik zag en begreep wat er allemaal in Europa gebeurde, maar kon hier ook mijn invloeden uit Detroit demonstreren."

Advertentie

Pullen vertelt dat het voor hem en Derrick allemaal begon in de legendarische Club RoXY, waar Dimitri, Marcello en Remy een vaste plek hadden. "De hele scene draaide om deze drie jongens," zegt Pullen. "Ze stonden op alle festivals en ze wilden wat van mij en Derrick. Er was wel wat politiek in het spel, maar ze wisten dat Derrick en ik onze eigen mensen waren. We zagen de verschillende merken die ze hadden, zelfs nog voordat het hele marketing ding groot werd in dancemuziek. We zagen het vanaf het begin. These three guys had it goin' on, man.

Je zou kunnen zeggen dat Dimitri, Marcello en Remy het Nederlandse equivalent waren van de revolutionaire Belleville Three (Kevin Saunderson, Derrick May en Juan Atkins). Voor hij het wist speelde Pullen week in week uit alle grote shows met de Hollanders. Soms hadden Pullen en Derrick zelfs twee of drie gigs op één dag – Nederland is immers een klein landje. Ze draaiden dan een vroege set, sprongen in de auto om een uur te rijden, deden een andere gig midden in de nacht en gingen vervolgens naar Rotterdam om ergens de boel af te sluiten.

Over het algemeen werd Detroit techno hier goed ontvangen. Maar in de RoXY ondervond Pullen af en toe problemen met zijn muziekkeuze. "Amsterdam is een klein dorp, niets aan de hand, een beetje wiet roken. Het gangbare geluid in RoXY was opzwepende house. Ik weet nog dat ik een avond inviel voor Dimitri, toen een vriend van Dimitri naar me toe kwam en zei dat hij alleen maar baslijnen hoorde. Hij wilde wat melodie horen. Je kent me, ik kom uit Detroit, dus ik smijt wat Yamaha DX100 de tent in!"

Advertentie

Ongeacht waar ter wereld hij zich bevindt – dit jaar heeft hij shows gegeven in Spanje, Italië, Mexico, de Verenigde Staten, Canada, Guatemala, Colombia en de Verenigde Arabische Emiraten – Detroit is nooit ver bij Pullen vandaan. Zijn telefoonnummer bevat zelfs het iconische 313-netnummer van Detroit, hoewel de man het merendeel van de afgelopen twee jaar in het buitenland heeft doorgebracht.

Het is een ontroerende knipoog naar zijn roots, maar ook een enigszins misleidend gebaar. Als er iets is waarin Pullens carrière uitblinkt, is het dat hij geen artiest is die in het verleden is blijven hangen.

"Ik sta altijd open voor muziek die niet door Detroit werd beïnvloed. Doordat ik daar vandaan kom, is het makkelijk om te blijven hangen in het traditionele Detroitgeluid, wat cool is," zegt hij, "maar er is zoveel muziek waar je je aan moet kunnen aanpassen. We zijn altijd visionairs geweest in Detroit. Ik denk dat het voor ons belangrijk is om te begrijpen hoe de muziek aan het veranderen is en hoe het zich verhoudt tot wat wij lang geleden deden.

Terwijl een aantal van zijn tijdsgenoten blijven hangen bij de oldies die hen bekend maakten – of zich verzetten tegen de nieuwe dj-technologie – omarmt Pullen het idee van meegaan met de tijd. Met deze houding staat hij nog steeds op de beste feesten ter wereld naast het grootste talent, in plaats van dat hij ergens staat te verstoffen als een oude man.

Pullen weet zeker dat hij nieuwe shit zal blijven draaien. "Deze muziek is vanaf dag één futuristisch geweest. Het is al sinds het begin gericht op technologie en de toekomst. We kunnen altijd de toekomst induiken en nog steeds actueel zijn. Dat is waar techno om draait. Zolang we verschillende platforms hebben om muziek te produceren, wie weet? Wie weet, man."

Stacey Pullen is te volgen op Facebook // Twitter // SoundCloud