Ik liet me door bezoekers van Pitch iets leren over muziek

Ik ga iets bekennen: ik heb een nogal beroerde muzieksmaak. Ik weet zelf ook niet precies hoe het komt, en het kan me geloof ik ook niet zoveel schelen. Ik volg de laatste muziektrends niet en de enige muziek die op mijn iPod staat is van Taylor Swift. Ik weet vrij zeker dat mijn collega's stiekem grapjes over me maken als ik achter mijn computer per ongeluk zachtjes mee zit te zingen met We are never getting back together, en nadat ik op vrijdagmiddag op kantoor een keer de volledige soundtrack van Top Gun opzette mag ik niet meer in de buurt van de geluidsinstallatie komen. Het is niet zo dat ik niet open sta voor nieuwe muziek – mijn collega's van Noisey en Thump laten regelmatig dingen horen die ik heel vet vind, maar de volgende dag ben ik meestal alweer vergeten hoe de artiest of zelfs het genre heette.

Toen ik werd gevraagd om een dag naar Pitch te gaan en daar een stuk over te schrijven, raakte ik een klein beetje in paniek. Ik kende namelijk precies nul artiesten op de line-up, en had geen idee wat ik moest gaan zien. Gelukkig zijn er heel veel mensen die wel veel van muziek weten, en laat het nou net die mensen zijn die naar festivals gaan. Daarom ging ik totaal onvoorbereid, maar met een gerust hart op pad, om me op Pitch door de bezoekers te laten uitleggen waar ik naartoe moest voor de beste optredens.

De eerste festivalganger die ik sprak was Hiutak (25). Zonder te twijfelen raadde hij me Ta-Ku aan. Dat klonk mij zeer Hawaiaans in de oren, maar schijn bedriegt want Ta-Ku heet eigenlijk Regan en komt uit Australië. "Ta-ku maakt best wel gekke beats, die je niet echt in een genre kunt plaatsen. Tegenwoordig is alles een beetje hetzelfde, en de muziek van Ta-Ku is echt out of the box," leerde Huitak me. Omdat ik helemaal geen problemen heb met een gekke beat op zijn tijd, en omdat een muzikale ontdekkingsreis toch ergens moest beginnen, stond ik even later in de Gashouder naar Ta-Ku te kijken.

Er stonden drie jongens op het podium: Ta-Ku zelf, een drummer en een toetsenist. Bij het begin van het optreden was de hal maar voor de helft gevuld, maar na een paar nummers stroomde het vol. Ik denk niet dat ik eerder muziek zoals die van Ta-Ku had gehoord. De combinatie van elektronische muziek en de meer klassieke instrumenten was dope, maar het was me allemaal net iets te dromerig. Ik ga binnenkort op een brakke zondag absoluut een keer een plaat van 'm opzetten, maar hier in deze grote hal en in de festivalstemming voelde ik hem niet helemaal.

Toen ik de hal uit liep scheen de zon als een motherfucker. Ik vind de gedachte dat onze gemoedstoestand voor een belangrijk deel wordt bepaald door een bol gas ergens ver weg in de ruimte altijd een beetje dom, maar als die zon eenmaal schijnt heeft iedereen nou eenmaal meer zin in feest. Ik dronk een paar biertjes en maakte een praatje met Mark. Mark is 29 en werkt in een sneakerwinkel, en hij overschatte mijn kennis van muziek enorm. Toen ik aan hem vroeg wat ik moest gaan zien raadde hij me Tourist aan. Ik ben een zure Amsterdammer die het over het algemeen niet zo op toeristen heeft, maar ik was hier om artiesten een kans te geven. Toen ik Mark vroeg waarom ik Tourist moest gaan zien, begon hij over 'Magician-achtige shit'. Hij moest lachen toen ik zei dat ik geen idee had waar hij het over had. "Google die shit maar als je thuis bent. Waar het op neer komt: het zit ritmisch en melodieus goed in elkaar. Het is misschien juist wel goed dat je nog nooit van Tourist hebt gehoord want als je het live ziet heeft het toch een extra dimensie, dat lijkt me een goede kennismaking," zei hij, en hij had denk ik gelijk. Wat ik miste bij Ta-Ku kwam bij Tourist goed – hij maakt slimme muziek (ik hoop niet dat ik klink als een muziekrecensent, maar ik bedoel dat dit een beetje het tegenovergestelde van domme, eentonige muziek is), waar je op kunt dansen, en dansen terwijl de zon schijnt en een paar duizend andere mensen om je heen op hetzelfde level van dans zitten is gewoon heel erg leuk. Ik weet niet of ik dit thuis zou draaien, maar live werkt het als een malle.

Pietro (20) en Steven (22) zaten tegen een hekje in de Westertent, en ze waren aardig genoeg om me een vloeitje te lenen en me van wat muzikaal advies te voorzien. Ze zaten te wachten op Anderson .Paak, een naam die ik al de hele middag over het festivalterrein hoor zingen. Ze vertelden dat al hun vrienden naar iets waren gaan kijken dat Snakehips heet, maar dat zij Anderson .Paak echt niet wilden missen. Toen ik ze vroeg om uit te leggen waarom, begon de show al. Ik snapte het meteen. Wat ik niet snap is waarom Anderson .Paak niet elke dag op de radio wordt gedraaid (ik luister best vaak naar de radio als ik Taylor Swift even zat ben en ik niet weet wat ik dan moet luisteren) want deze shit is aan als fuck. Het is een soort combinatie van hiphop en iets anders leips waarvan ik niet weet hoe het heet. Is het een zonde om over muziek te schrijven en iets 'funky' te noemen? Ik weet het niet maar ik denk dat dit de lading wel dekt. Dit is muziek waarvoor je naar een festival komt.

Illustrator Friso (34) werd een beetje boos op me toen ik zei dat ik niet wist wie DJ Shadow was. Dat schijnt een tijdje geleden nogal een legende te zijn geweest, iemand die heel goed is met draaitafels. Volgens Friso maakte hij echt goede instrumentale muziek met veel samples. Ik ga eerlijk zijn: sorry Friso, ik ben na een minuut of tien weggelopen. Ik ben een kind van de jaren negentig, maar we leven inmiddels in 2016 en ik vind niet dat je moet blijven hangen in nostalgie. Je kan wel eindeloos op een Gameboy blijven spelen, maar je kunt ook gewoon onder ogen komen dat een Playstation 4 veel vetter is. Als ik mensen beledig door te zeggen dat ik me niet oud genoeg vol om DJ Shadow vet te vinden spijt me dat. Maar niet heel veel.

Met die gedachte in mijn achterhoofd sprak ik Sascha aan. Sascha is 17 en vindt DJ Shadow ook niet zo vet. Ze had Anderson .Paak wel gezien, en vond het net zo dope als ik. Ze raadde me aan om naar Skepta te gaan, maar kon niet zo goed uitleggen waarom. Volgens haar is Skepta de grootste naam op het festival. Eigenlijk houdt ze niet zo van zijn soort muziek, maar hem vindt ze wel echt vet. Ik denk dat ik ook wel van Skepta had gehoord. Zijn muziek wordt zeer regelmatig gedraaid op plekken waar ik kom en ik heb zijn naam honderden keren horen vallen, maar ik had er nooit bij stilgestaan hoe fucking vet hij is.

De Gashouder stond helemaal vol, iedereen was hyped. Bij sommige artiesten maakt het niet eens uit wat voor muziek ze maken. Die kunnen een zaal gewoon in de fik zetten. Skepta is zo-iemand. Zijn hele optreden lang werd die Gashouder vakkundig afgebroken. Ik voelde me een beetje lullig omdat ik niet elke track woord voor woord mee kon zingen, zoals de meeste mensen om me heen, maar dat deed totaal niet af aan het feest.

De volgende keer dat Skepta in het land is ga ik weer naar zijn concert, en ik beloof dat ik dan al zijn teksten ken. Ik heb een nieuwe droom in het leven, en dat is mezelf naarbinnen werken in de posse van Skepta. Hij heeft een man of tien meegenomen, en al die tien mannen zien er zo gevaarlijk uit dat ik niet zeker weet of ik ooit met ze zou durven praten, maar ik zou het wel heel graag willen. Elk festival deze zomer zou Skepta moeten boeken. Als je een feest geeft en Skepta is er niet, is het eigenlijk geen goed feest. Skepta is een professioneel hooglegger van latten. Het enige nadeel aan zijn show was dat-ie op een gegeven moment was afgelopen. Dat had van mij niet gehoeven. Thanks voor de tip, Sascha!

Check ook_ festivals.vice.com _voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.