Ed Rush is een drum-'n-bass-god en dit zijn 9 van zijn beste tracks

Ben Settle produceert en draait al sinds de jaren negentig onder de naam Ed Rush. Meestal doet hij dat met goede vriend en collega Optical – een veelgeprezen dj/studio-tovenaar en verantwoordelijk voor een aantal legendarische drum-'n-bass-platen. Bovendien lijkt hij op een vrachtwagenchauffeur. Settle begon solo op jonge leeftijd, liet zijn eigen platen drukken met eigen muziek voor zijn eigen dj-sets. Later werd hij onafscheidelijk van Optical, en ze worden allebei bewonderd sinds hun album Wormhole uit 1998.

Achter zijn artiestennaam schuilt trouwens een lollig verhaal. Toen Settle nog op school zat, veranderde hij eens meerdere malen in een week van kapsel, waarna iemand hem vroeg "Are you having a head rush?" Meestal lees je dat zijn naam een verwijzing naar xtc is, maar zijn eigen antwoord vind ik veel leuker.

Vanavond draait Ed Rush in de Maassilo in Rotterdam, op het feest PRSPCT, dat vijftien jaar bestaan. Voor de gelegenheid koos ik mijn favoriete tracks van hem uit, en ik typte er wat bij.

Selecta is een track waar Ed Rush nog de vetrouwde amen-break toepast (dankuwel, lieve Gregory, voor het drummen van zo'n leuk ritme). Deze drums hoor je overal in de drum-'n-bass-wereld en zijn voor de één een genot en voor de ander ook heel soms, denk ik.

Lifespan is een track zonder percussie van The Winstons, maar met geluid waar je u tegen zegt. Dat doen nog een hoop dames en heren uit de scene. Je zou de plaat alleen al kopen vanwege de eerste minuut.

Het album Wormhole was een goede reden voor Ed en zijn makker om een label te starten, waar ook Lifespan op verscheen. Op de sampler van hun fantastische album stond een verrassing voor de orthodoxe drum-'n-bass-fans die vastzaten rond 170 bpm: Primeval Soup. (Als je wilt weten wat die titel moet voorstellen, begin dan met zoeken naar de soep van Alexander).

Gas Mask is een van de platen die in de schaduw van z'n spectaculaire b-kant bleef liggen. De naam klopt volledig, want veel giftiger dan dit krijg je het niet. De track is niet zo slick geproduceerd als de achterkant van de plaat, maar klinkt mysterieus en de details voelen organisch. Ik heb het onthouden als een smerige injectie van acht minuten – wat een genot! Ik heb 'm één keer op een dansvloer gehoord, maar dat vergeet ik nooit meer.

Ed Rush & Optical waren na de eeuwwisseling op tour in VS. Terug van hun werkvakantie voelden ze zich geïnspireerd tot het maken van het album The Creeps. Greed is een goede track daarvan en maakt me enthousiast, maar hij kent ook een droevig verleden. Tijdens de productie ervan wilden ze alsmaar luider. Dat is ook logisch, want er viel van alles te ontdekken met de hardware van die tijd. Ze bliezen hun geluidssysteem op en lijden sindsdien aan tinnitus. Geniet maar even fijn van Greed!

Op hetzelfde album staat Pacman. Als je een fijne (woon)kamer hebt waar je een beetje rondjes kunt lopen met je hond, vriendin, plant of vriend, zet dan Pacman een keer aan en je zult jezelf verbazen met allerlei fanatieke moves. Dat wordt een groot avontuur! Een geruststelling: niemand ziet je, maar iedereen wil jou zijn op zo'n moment.

Alles moet harder, hoe slecht dat ook klinkt. Computers zijn daar ideaal voor. Ed Rush en zijn lotgenoot hebben zich daarbij neergelegd en probeerden er wat leuks van te maken. Ze tourden de wereld af en namen zo af en toe pauze voor het maken van het album Travel the Galaxy. Daarin laten ze met de track G-Force Jesus zien hoe je gauw een break dichtsmeert met een verassend type house. De twee blijven je verbazen en zijn inmiddels niet vies van overdreven samples.

Op de prachtige plaat van Opticals broer (Matrix), brengen Ed Rush & Optical nog een mooie track uit waar je minder snel hartritmestoornissen van oploopt: Junction. Een beat van zware en lome bassen met sinaasappelsap en roest in de keel.

I wanna stay in the Jungle is een plaat die Ed Rush vroeger zelf heeft uitgebracht en ook het antwoord van Mowgli (Jungle Book) als de luipaard Bagera hem zegt dat-ie Mowgli naar het dorp gaat brengen. Die sample is de titel van deze track en krijgt elk jaar een beetje meer betekenis voor de oude fans van Ed Rush en het genre. Destijds noemde Settle zich nog The Psychic Ed Rush. De plaat is erg gewild en is even duur als een koelkast.