FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Maandenlang wist Man With No Shadow niet of hij ooit nog kon draaien

Maar zijn gehoorschade bleek een blessing in disguise.
AF

Ruben de Groot alias Man With No Shadow kennen we allemaal als geestelijk vader van GZG, Zomerpark en Karousel, en als een van de smaakmakers van de Amsterdamse nacht. Wat de meeste mensen waarschijnlijk niet weten, is dat hij vorig jaar ernstige gehoorschade opliep. Zo ernstig dat het niet zeker was of hij ooit nog zou kunnen draaien. Voor het eerst vertelt hij over die moeilijke tijd, hoe hij er weer bovenop is gekomen en hoe de gebeurtenis een positieve draai heeft gegeven aan zijn artiestenbestaan.

Advertentie

THUMP: Hoe gaat het met je Ruben?

Ruben: Het gaat goed met mij. Dat kan ik nu volmondig zeggen en daar ben ik blij om. Ik heb een lastige tijd gehad, heel erg moeilijk zelfs. Het gekke is: als je oren het weer een hele tijd doen, is het best raar dat je dat heel normaal vindt. Terwijl dat vorig jaar helemaal niet normaal was. Toen had ik echt grote problemen met mijn gehoor en was het op een gegeven moment zelfs onzeker of het ooit helemaal goed zou komen. Eerder had ik nog niet zo'n behoefte aan dit interview, maar ik zat toen echt niet lekker in mijn vel. Ik wist niet wat er ging gebeuren. Ik mocht sowieso een aantal maanden niet draaien, terwijl dat juist alles voor mij betekent.

Wat een vreselijke gedachte moet dat zijn: het gaat nooit meer goed komen. 

Het is een paar keer door mijn hoofd geschoten. Ook dat mijn vrienden aan me vroegen: 'Heb je daar wel eens over nagedacht?' Op een gegeven moment moet je er wel over nadenken, maar van die gedachte werd ik echt onpasselijk.

Is je gehoorschade geleidelijk gekomen, of is er een aanwijsbaar moment? 

Ik weet precies bij welk optreden het was. Het was vorig jaar september. Die avond had ik drie optredens, allemaal met slecht geluid en ik was al een paar weken mijn oordoppen kwijt. Ik had als vervanging watten in mijn oren gedaan; wat heel erg dom is, omdat je dan denkt dat je niet hard hoort, maar juist geen bescherming hebt. Dus eigenlijk verneuk je het dan heel erg. Ik kwam thuis met een classic piep, maar dan een hele harde en die is niet meer weggegaan. Daarbij had ik ook nog overgevoeligheid voor hard geluid.

Advertentie

Nou heb ik dat soort dingen wel eens eerder gehad en het ging altijd wel weer weg – het hoort er ook een beetje bij. Maar het ging niet weg, dus heb ik meteen die week contact opgenomen met de KNO-arts en die zei dat ik een aantal maanden niet meer op mocht treden. Maar hij stelde ook voor om een experiment te doen met een nieuwe methode om te genezen. Hij zei: 'Ik kan je niks garanderen maar je mag het proberen.'

Dat was heel erg heftig. Ik was vijf dagen volledig van de kaart. De methode bestond namelijk uit Prednisolon, dat bijvoorbeeld ook wordt gegeven aan mensen met reuma. Wat het doet is je zenuwstelsel een ontzettende opdonder geven, het als het ware laten schudden. Ik heb ook wel gehoord dat het meer kapot maakt dan het heelt, maar mijn oren heeft het volgens mij heel erg geholpen.

Prednisolon lijkt me echt fucking heftig. 

Ja, ik was echt naar de tering, maar in positieve zin hoor. Het is net of je een pil geslikt hebt of zo. Ik heb allemaal rare dingen gekocht in de stad, rare sjaals, haha. En ik ben zelfs door een glazen wand gelopen – niks ernstigs opgelopen verder, maar het is echt heftig spul. Op het moment dat je het gebruikt, heb je helemaal geen last, maar na de derde dag ga je denken dat geen last hebben normaal is. Dat was voor mij moeilijk, want toen het uitgewerkt was kreeg ik het weer voor mijn kiezen.

Daarna ben ik een paar keer op gesprek geweest bij een centrum voor artiesten met gehoorschade. Ze spraken over wat vermoeidheid met je kan doen, hoe het werkt als je schade oploopt en hoe je ermee om kunt gaan. Ze wezen me erop dat een van de belangrijkste factoren angst is. Dat is bij bijna alle artiesten het geval: dat ze bang zijn om hun werk niet meer te kunnen doen. Het klinkt lullig, maar het is dus ook iets psychisch. Al was bij mij die drie optredens in één weekend echt de oorzaak.

Advertentie

Wat ze met mij gedaan hebben: toen het nog niet over was, stuurden ze me de club in voor een aantal uur. Wel met bescherming, maar je móét tegen je oren gaan zeggen dat het oké is om aan die heftige geluidsbron te worden blootgesteld. Het is net als bij mensen die bang zijn voor een tunnel: die moeten tien keer door een tunnel rijden.

Wat was de eerste club die je weer betrad en hoe was dat?

Studio 80. Ik was wel zenuwachtig voordat ik erheen ging, maar ik merkte al snel dat het goed werkte en dat het minder werd. Stapje voor stapje ging dat. Daarna kwam het eerste echte optreden en dat vond ik wel een groot ding. Ik heb mezelf flink bezopen, want ik was supergespannen, er stond veel druk op. Maar het ging goed. Mijn begeleidster zei ook: 'Ga er maar van uit dat als je straks hebt gedraaid, je met een flinke piep thuis komt.' Dat zijn fijne dingen om te weten. Als zoiets gebeurt, weet je tenminste dat het zo hoort.

Ik heb het geleidelijk opgebouwd. Eerst één optreden per week, daarna twee. Een marathonset heb ik nog niet gedaan. Maar ik heb er eigenlijk de afgelopen maanden bijna niet meer aan hoeven denken. Pas nu ik het er met je over heb, denk ik: wow, wat gaat het eigenlijk goed.

Drie maanden lang heb je nergens gedraaid. En ook je festival Zomerpark en je Karousel-avonden stopten. Hoe heeft dat je leven beïnvloed? 

Alle optredens werden gecanceld, maar ik merkte ook dat ik aan het hoofd stond van een organisatie die met andere dingen bezig was: het Zomerparkfestival en mijn avond in de Westerunie. Ik zou op korte termijn niet op die evenementen kunnen draaien en ik wilde die rust zo goed mogelijk nemen. Mede daardoor besloot ik die evenementen on hold te zetten. Dat vond ik een hele moeilijke beslissingen. Het zijn dingen waar ik heel lang aan heb gewerkt, ik had er een plan mee. Maar nu het zo gegaan is, vind ik het wel prettig. En voorlopig wil ik het ook wel even zo houden.

Advertentie

Sinds ik weer bezig ben met werken ben ik heel veel in de studio en heb ik meer tijd dan ooit. Er is echt een soort nieuw leven ontstaan; zonder de evenementen, en dat is fijn. Ik heb vorig jaar – nog voordat ik die hele gehoorschade opliep – voor het eerst een release gehad die internationaal aansloeg. Ik heb veel stappen gemaakt en wil daarmee doorgaan. Mensen vragen me wel eens: 'Ben je blij met hoe het allemaal gegaan is?' Dan denk ik: nee. Want het was allemaal kut, ik ben heel erg voorzichtig en ik besef me ineens hoe kwetsbaar je bent. Maar hoe ik het aan heb gepakt, en me nu voor het eerst helemaal kan focussen op mijn muziek, daar ben ik ontzettend blij mee. Ik heb een rustiger jaar en ik zit in een creatieve fase. Daarom kies ik er bewust voor om niet meteen weer al die evenementen op te pakken. Ik wil heel graag eerst weer een dikke release eruit knallen en daarmee verder gaan.

Leefde je hiervoor meer in de waan van de dag?

Niet helemaal, want ik ben al wat langer bezig met de focus op mijn producties. Maar het is ook een kwestie van uren maken. Met die ene release die echt goed scoorde ben ik lang bezig geweest. Als je ieder jaar een paar goede releases wilt maken, moet je er echt veel tijd aan besteden. En die tijd had ik niet. Zelfs als ik een dag vrij had gehouden, was ik met mijn hoofd alsnog bij iets anders, omdat ik die dag ervoor drie gigs had gehad, of omdat er een line-up naar buiten moest. Nu kan ik me in alle rust op mijn muziek storten.

Advertentie

In de podcast die je voor ons hebt gemaakt horen we een andere Man With No Shadow dan we gewend zijn. 

Ja, ik heb heel bewust gekozen voor deze collectie tracks, omdat ik daarmee het verloop van afgelopen jaar wil laten zien. Van september tot januari had ik geen optredens en daarna was het ook een paar maanden rustig. Dus het was voor het eerst dat ik met mijn muziek alle kanten op ging. Ik ben al langer geïnspireerd door stromingen uit de UK: bass music, maar ook future garage.

Ik was helemaal vrij aan het luisteren en aan het denken, en toen ik weer ging draaien merkte ik dat er uit de vijftig, zestig nieuwe tracks die ik had, weer een nieuwe set moest ontstaan. De sound moest ook weer worden herbepaald. En ik moest terugkomen bij het gevoel dat mensen hebben als ze naar mijn sets komen: stuwende house en rollende techno. Ik was daarin een beetje zoekende, maar tegelijkertijd ben ik er heel blij mee dat ik nu ook een paar extra kleuren aan mijn palet heb toegevoegd, want je moet het wel boeiend houden. Ik vind het interessant wat er gaande is in Engeland en nu gaandeweg vind ik daar ook mijn weg in. Ik maak veel edits. Engelse tracks hebben vaak wat heftigere onderbrekingen, dus maak ik ze wat langer en pak ik er net die nummers uit waar je een drijvende, stuwende energie mee vast kan houden – maar die wel net dat extra randje hebben.

Hoe is de reactie daarop?

In het begin heb ik daar wel lastige reacties op gekregen: dat het anders was dan vroeger. En ik hoor dat zelf natuurlijk niet zo, want ik vind het vet en ik heb altijd gedraaid wat ik zelf vet vind. Maar ik begrijp het ook wel weer.

Advertentie

Het lijkt me wel moeilijk als je iets doet waar je enthousiast over bent en de feedback is lauwtjes. Of heb je daar dan schijt aan?

Ik heb nooit schijt. Ik ben me heel erg bewust van mijn publiek. Als dj heb ik mezelf altijd ontwikkeld door het publiek te betrekken bij wat ik doe. Vanuit die visie zal ik mensen nooit iets zomaar door de strot duwen. Maar ik wil muzikaal wel relevant blijven.

Je hebt op Mysteryland op de mainstage gedraaid dit weekend. Hoe werd je nieuwe sound daar opgepikt?

Het was een heel goed optreden. De muzikale puzzel is nu echt compleet. Ik ben op het punt dat ik dit op een pakkende manier voor een groot publiek kan presenteren en dat het goed wordt opgepikt.

Ruben de Groot alias Man With No Shadow kennen we allemaal als geestelijk vader van GZG, Zomerpark en Karousel, en als een van de smaakmakers van de Amsterdamse nacht. Wat de meeste mensen waarschijnlijk niet weten, is dat hij vorig jaar ernstige gehoorschade opliep. Zo ernstig dat het niet zeker was of hij ooit nog zou kunnen draaien. Voor het eerst vertelt hij over die moeilijke tijd, hoe hij er weer bovenop is gekomen en hoe de gebeurtenis een positieve draai heeft gegeven aan zijn artiestenbestaan. 

THUMP: Hoe gaat het met je Ruben?

Ruben: Het gaat goed met mij. Dat kan ik nu volmondig zeggen en daar ben ik blij om. Ik heb een lastige tijd gehad, heel erg moeilijk zelfs. Het gekke is: als je oren het weer een hele tijd doen, is het best raar dat je dat heel normaal vindt. Terwijl dat vorig jaar helemaal niet normaal was. Toen had ik echt grote problemen met mijn gehoor en was het op een gegeven moment zelfs onzeker of het ooit helemaal goed zou komen. Eerder had ik nog niet zo'n behoefte aan dit interview, maar ik zat toen echt niet lekker in mijn vel. Ik wist niet wat er ging gebeuren. Ik mocht sowieso een aantal maanden niet draaien, terwijl dat juist alles voor mij betekent. 

Wat een vreselijke gedachte moet dat zijn: het gaat nooit meer goed komen. 

Het is een paar keer door mijn hoofd geschoten. Ook dat mijn vrienden aan me vroegen: 'Heb je daar wel eens over nagedacht?' Op een gegeven moment moet je er wel over nadenken, maar van die gedachte werd ik echt onpasselijk.

Is je gehoorschade geleidelijk gekomen, of is er een aanwijsbaar moment? 

Ik weet precies bij welk optreden het was. Het was vorig jaar september. Die avond had ik drie optredens, allemaal met slecht geluid en ik was al een paar weken mijn oordoppen kwijt. Ik had als vervanging watten in mijn oren gedaan; wat heel erg dom is, omdat je dan denkt dat je niet hard hoort, maar juist geen bescherming hebt. Dus eigenlijk verneuk je het dan heel erg. Ik kwam thuis met een classic piep, maar dan een hele harde en die is niet meer weggegaan. Daarbij had ik ook nog overgevoeligheid voor hard geluid. 

Nou heb ik dat soort dingen wel eens eerder gehad en het ging altijd wel weer weg – het hoort er ook een beetje bij. Maar het ging niet weg, dus heb ik meteen die week contact opgenomen met de KNO-arts en die zei dat ik een aantal maanden niet meer op mocht treden. Maar hij stelde ook voor om een experiment te doen met een nieuwe methode om te genezen. Hij zei: 'Ik kan je niks garanderen maar je mag het proberen.' 

Dat was heel erg heftig. Ik was vijf dagen volledig van de kaart. De methode bestond namelijk uit Prednisolon, dat bijvoorbeeld ook wordt gegeven aan mensen met reuma. Wat het doet is je zenuwstelsel een ontzettende opdonder geven, het als het ware laten schudden. Ik heb ook wel gehoord dat het meer kapot maakt dan het heelt, maar mijn oren heeft het volgens mij heel erg geholpen. 

Prednisolon lijkt me echt fucking heftig. 

Ja, ik was echt naar de tering, maar in positieve zin hoor. Het is net of je een pil geslikt hebt of zo. Ik heb allemaal rare dingen gekocht in de stad, rare sjaals, haha. En ik ben zelfs door een glazen wand gelopen – niks ernstigs opgelopen verder, maar het is echt heftig spul. Op het moment dat je het gebruikt, heb je helemaal geen last, maar na de derde dag ga je denken dat geen last hebben normaal is. Dat was voor mij moeilijk, want toen het uitgewerkt was kreeg ik het weer voor mijn kiezen. 

Daarna ben ik een paar keer op gesprek geweest bij een centrum voor artiesten met gehoorschade. Ze spraken over wat vermoeidheid met je kan doen, hoe het werkt als je schade oploopt en hoe je ermee om kunt gaan. Ze wezen me erop dat een van de belangrijkste factoren angst is. Dat is bij bijna alle artiesten het geval: dat ze bang zijn om hun werk niet meer te kunnen doen. Het klinkt lullig, maar het is dus ook iets psychisch. Al was bij mij die drie optredens in één weekend echt de oorzaak. 

Wat ze met mij gedaan hebben: toen het nog niet over was, stuurden ze me de club in voor een aantal uur. Wel met bescherming, maar je móét tegen je oren gaan zeggen dat het oké is om aan die heftige geluidsbron te worden blootgesteld. Het is net als bij mensen die bang zijn voor een tunnel: die moeten tien keer door een tunnel rijden. 

Wat was de eerste club die je weer betrad en hoe was dat?

Studio 80. Ik was wel zenuwachtig voordat ik erheen ging, maar ik merkte al snel dat het goed werkte en dat het minder werd. Stapje voor stapje ging dat. Daarna kwam het eerste echte optreden en dat vond ik wel een groot ding. Ik heb mezelf flink bezopen, want ik was supergespannen, er stond veel druk op. Maar het ging goed. Mijn begeleidster zei ook: 'Ga er maar van uit dat als je straks hebt gedraaid, je met een flinke piep thuis komt.' Dat zijn fijne dingen om te weten. Als zoiets gebeurt, weet je tenminste dat het zo hoort. 

Ik heb het geleidelijk opgebouwd. Eerst één optreden per week, daarna twee. Een marathonset heb ik nog niet gedaan. Maar ik heb er eigenlijk de afgelopen maanden bijna niet meer aan hoeven denken. Pas nu ik het er met je over heb, denk ik: wow, wat gaat het eigenlijk goed.

Drie maanden lang heb je nergens gedraaid. En ook je festival Zomerpark en je Karousel-avonden stopten. Hoe heeft dat je leven beïnvloed? 

Alle optredens werden gecanceld, maar ik merkte ook dat ik aan het hoofd stond van een organisatie die met andere dingen bezig was: het Zomerparkfestival en mijn avond in de Westerunie. Ik zou op korte termijn niet op die evenementen kunnen draaien en ik wilde die rust zo goed mogelijk nemen. Mede daardoor besloot ik die evenementen on hold te zetten. Dat vond ik een hele moeilijke beslissingen. Het zijn dingen waar ik heel lang aan heb gewerkt, ik had er een plan mee. Maar nu het zo gegaan is, vind ik het wel prettig. En voorlopig wil ik het ook wel even zo houden. 

Sinds ik weer bezig ben met werken ben ik heel veel in de studio en heb ik meer tijd dan ooit. Er is echt een soort nieuw leven ontstaan; zonder de evenementen, en dat is fijn. Ik heb vorig jaar – nog voordat ik die hele gehoorschade opliep – voor het eerst een release gehad die internationaal aansloeg. Ik heb veel stappen gemaakt en wil daarmee doorgaan. Mensen vragen me wel eens: 'Ben je blij met hoe het allemaal gegaan is?' Dan denk ik: nee. Want het was allemaal kut, ik ben heel erg voorzichtig en ik besef me ineens hoe kwetsbaar je bent. Maar hoe ik het aan heb gepakt, en me nu voor het eerst helemaal kan focussen op mijn muziek, daar ben ik ontzettend blij mee. Ik heb een rustiger jaar en ik zit in een creatieve fase. Daarom kies ik er bewust voor om niet meteen weer al die evenementen op te pakken. Ik wil heel graag eerst weer een dikke release eruit knallen en daarmee verder gaan. 
 


 

Leefde je hiervoor meer in de waan van de dag?

Niet helemaal, want ik ben al wat langer bezig met de focus op mijn producties. Maar het is ook een kwestie van uren maken. Met die ene release die echt goed scoorde ben ik lang bezig geweest. Als je ieder jaar een paar goede releases wilt maken, moet je er echt veel tijd aan besteden. En die tijd had ik niet. Zelfs als ik een dag vrij had gehouden, was ik met mijn hoofd alsnog bij iets anders, omdat ik die dag ervoor drie gigs had gehad, of omdat er een line-up naar buiten moest. Nu kan ik me in alle rust op mijn muziek storten.

In de podcast die je voor ons hebt gemaakt horen we een andere Man With No Shadow dan we gewend zijn. 

Ja, ik heb heel bewust gekozen voor deze collectie tracks, omdat ik daarmee het verloop van afgelopen jaar wil laten zien. Van september tot januari had ik geen optredens en daarna was het ook een paar maanden rustig. Dus het was voor het eerst dat ik met mijn muziek alle kanten op ging. Ik ben al langer geïnspireerd door stromingen uit de UK: bass music, maar ook future garage. 

Ik was helemaal vrij aan het luisteren en aan het denken, en toen ik weer ging draaien merkte ik dat er uit de vijftig, zestig nieuwe tracks die ik had, weer een nieuwe set moest ontstaan. De sound moest ook weer worden herbepaald. En ik moest terugkomen bij het gevoel dat mensen hebben als ze naar mijn sets komen: stuwende house en rollende techno. Ik was daarin een beetje zoekende, maar tegelijkertijd ben ik er heel blij mee dat ik nu ook een paar extra kleuren aan mijn palet heb toegevoegd, want je moet het wel boeiend houden. Ik vind het interessant wat er gaande is in Engeland en nu gaandeweg vind ik daar ook mijn weg in. Ik maak veel edits. Engelse tracks hebben vaak wat heftigere onderbrekingen, dus maak ik ze wat langer en pak ik er net die nummers uit waar je een drijvende, stuwende energie mee vast kan houden – maar die wel net dat extra randje hebben.

Hoe is de reactie daarop?

In het begin heb ik daar wel lastige reacties op gekregen: dat het anders was dan vroeger. En ik hoor dat zelf natuurlijk niet zo, want ik vind het vet en ik heb altijd gedraaid wat ik zelf vet vind. Maar ik begrijp het ook wel weer. 

Het lijkt me wel moeilijk als je iets doet waar je enthousiast over bent en de feedback is lauwtjes. Of heb je daar dan schijt aan?

Ik heb nooit schijt. Ik ben me heel erg bewust van mijn publiek. Als dj heb ik mezelf altijd ontwikkeld door het publiek te betrekken bij wat ik doe. Vanuit die visie zal ik mensen nooit iets zomaar door de strot duwen. Maar ik wil muzikaal wel relevant blijven.

Je hebt op Mysteryland op de mainstage gedraaid dit weekend. Hoe werd je nieuwe sound daar opgepikt?

Het was een heel goed optreden. De muzikale puzzel is nu echt compleet. Ik ben op het punt dat ik dit op een pakkende manier voor een groot publiek kan presenteren en dat het goed wordt opgepikt.

Wat is je nieuwe plan?

Mijn nieuwe plan is simpel: deze muzikale koers vasthouden. Ik werk sinds vorig jaar met een manager en die is daar ook wel voor te porren. Hij zegt dat het goed is als je probeert releases uit te krijgen. Ik zit ook zo in elkaar: ik vind de dingen pas echt leuk als ik me er volledig op kan storten. Dat heb ik met mijn draaien en feesten altijd gedaan, maar drie dingen was voor mij teveel. Dit jaar heb ik meer muziek gemaakt dan in alle voorgaande jaren. Wat niet wil zeggen dat alles goed is. Maar er is een nieuwe creativiteit in mijn leven en dit is waar ik mijn pijlen op richt.

Heb je dingen van jezelf ontdekt tijdens je rustperiode, die je verder hebben geholpen als artiest? 

Het belangrijkste is die omschakeling van evenementorganisator naar artiest. Muziek betekent alles voor mij. Overwegen om een andere baan te gaan doen is voor mij geen optie. Alles wat ik de afgelopen tien jaar heb gedaan en al mijn dromen hebben met muziek te maken. Maar ik heb mijn manier om ernaar te kijken ook aangepast. Ik heb bijvoorbeeld altijd met een groot team gewerkt. Dat heb ik allemaal los moeten laten en dat zijn dingen die ik uit mezelf nooit gedaan zou hebben. Ik ben nu een lone striker, maar ik wil graag weer een team opbouwen. Mijn ideaal om van Karousel een muzikaal platform te maken, is er nog steeds. --
Lees ook:
Met tinnitus ben je nooit alleen
MIXED BY Man With No Shadow
Mike Ravelli tourde door China, een danceland in opkomst


 

--
Volg THUMP op Facebook en Twitter

Wat is je nieuwe plan?

Mijn nieuwe plan is simpel: deze muzikale koers vasthouden. Ik werk sinds vorig jaar met een manager en die is daar ook wel voor te porren. Hij zegt dat het goed is als je probeert releases uit te krijgen. Ik zit ook zo in elkaar: ik vind de dingen pas echt leuk als ik me er volledig op kan storten. Dat heb ik met mijn draaien en feesten altijd gedaan, maar drie dingen was voor mij teveel. Dit jaar heb ik meer muziek gemaakt dan in alle voorgaande jaren. Wat niet wil zeggen dat alles goed is. Maar er is een nieuwe creativiteit in mijn leven en dit is waar ik mijn pijlen op richt.

Heb je dingen van jezelf ontdekt tijdens je rustperiode, die je verder hebben geholpen als artiest? 

Het belangrijkste is die omschakeling van evenementorganisator naar artiest. Muziek betekent alles voor mij. Overwegen om een andere baan te gaan doen is voor mij geen optie. Alles wat ik de afgelopen tien jaar heb gedaan en al mijn dromen hebben met muziek te maken. Maar ik heb mijn manier om ernaar te kijken ook aangepast. Ik heb bijvoorbeeld altijd met een groot team gewerkt. Dat heb ik allemaal los moeten laten en dat zijn dingen die ik uit mezelf nooit gedaan zou hebben. Ik ben nu een lone striker, maar ik wil graag weer een team opbouwen. Mijn ideaal om van Karousel een muzikaal platform te maken, is er nog steeds. --
Lees ook:
Met tinnitus ben je nooit alleen
MIXED BY Man With No Shadow
Mike Ravelli tourde door China, een danceland in opkomst

--
Volg THUMP op Facebook en Twitter

Tagged:thump blogThump
0
Advertentie