FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Mark Bell van LFO, pionier van elektronische muziek en paradepaardje van Warp Records, is op 43-jarige leeftijd overleden

Hoe een breakdancende tiener een van de grootste pioniers werd van de elektronische muziek in de UK.

Tragisch nieuws: Mark Bell van de elektronische muziekact LFO is overleden.

"Met veel verdriet delen we u mede dat Mark Bell vorige week is overleden door complicaties na een operatie. Marks familie en vrienden vragen privacy tijdens deze moeilijke tijd," zo luidt het statement op de site van Warp Records.

Samen met zijn partner Gez Varley was Bell heel belangrijk voor de elektronische muziekscene begin jaren negentig. Als LFO waren ze pioniers van het subgenre bass-heavy, de techno uit Noord-Engeland die nu 'bleep' wordt genoemd. LFO was een van de eerste danceacts die tekende bij Warp Records. De kenmerkende sound van LFO – de mix van jacking Chicagohouse, weelderige Detroitse techno en inventiviteit uit Yorkshire – definieerde de eerste Britse techno.

Advertentie

Bell en Varley leerden elkaar kennen bij het breakdancen in een winkelcentrum. Ze ontdekten niet alleen hetzelfde gevoel voor humor te hebben, maar ook min of meer dezelfde platenverzameling. Niet lang na hun ontmoeting releasde ze, in 1990, als duo de raveklassieker LFO bij Warp Records. De singel werd een grote crossoverhit en bleef tien weken lang op nummer twaalf hangen in de Engelse chartbeats. Het debuutalbum Frequencies kwam het jaar daarna uit en is een van de beste producties van de acidhouse.

Nadat Varley in 1996 LFO verliet, ging Bell door met het project als soloartiest en bracht hij nog twee albums uit – Advance in 1996 en Sheath in 2003, met daarop de track Freak (die je misschien herkent van de spastische opening van Enter the Void). De releases halverwege de jaren negentig voor R&S onder de naam Speed Jack, Carl Craig's Planet E en Clark lieten zien hoe spannend en ondoorgrondelijk zijn muziek kon zijn.

Het verhaal van Bell eindigt niet bij LFO. De getalenteerde producer werkte nauw samen met Björk, onder andere op haar album Homogenic uit 1997 en voor de soundtrack van de Lars Von Trier-film Dancer in the Dark. Hij is ook producent van Exciter, het laatste grote album van Depeche Mode in 2001, waarbij hij als producent een soort elegantie toevoegde aan het album.

Bells livesets waren ook niet onaardig. Vorige maand veegde hij nog de vloer aan met het Forum Przestrzenie in Krakau tijdens het ravefeest van de vijfentwintigste verjaardag van Warp. Toen we hem in 2005 spraken over zijn muzikale erfenis, tijdens een zeldzaam interview, zei Bell: "We maakten gewoon muziek die ons raakte, we hielden met niemand rekening. Ik voel me echt gevleid als mensen me vertellen dat het hen ook raakt."