De beste cider van Manchester wordt gemaakt in de meest ongure buurt van de stad

De meeste grote steden hebben op z'n minst één wijk met een twijfelachtige reputatie. Londen heeft East End, New York de Bronx en in Manchester heb je Moss Side. Als je vertelt dat je daar naartoe gaat, vragen de mensen of je je testament al hebt opgemaakt.

Dus toen grafisch ontwerper Dan Hasler uit Manchester aan zijn vrienden vertelde dat hij cider ging maken in Moss Side, reageerden ze op z'n zachtst gezegd nogal sceptisch. "Ze verklaarden me voor gek," vertelt Hasler lachend.

Maar nu, vier jaar later, moeten diezelfde vrienden hun woorden weer inslikken; Moss Cider is hard op weg de meest bekende en beste cider van Manchester te worden. Het businessmodel van het ciderproject is gebaseerd op een systeem waarbij de mensen die investeren in de cider, worden beloond.

"Als je twintig kilo appels brengt kunnen we tien liter sap maken. Dat delen we eerlijk met de donateur, dus voor ieder de helft," legt Hasler uit. Uiteindelijk kun je de cider voor niets laten maken – je betaalt vijftig cent per fles, maar als je de fles terugbrengt, krijg je het geld weer terug."

Vorig jaar hebben meer dan 150 mensen appels gedoneerd aan Moss Cider. Sommigen brachten een handjevol, anderen gingen een stapje verder. "Een man kwam vorig jaar met een hele trailer vol, we wisten niet zo goed wat we ermee moesten," herinnert Hasler zich.

Niet alleen de appelboeren van Manchester zijn blij met het project, je vindt Moss Cider nu ook in winkels en bars in de stad, en het is te koop op een maandelijkse buurtmarkt.

De cider wordt gemaakt op een heel traditionele wijze, waarbij niet wordt gelet op speciale appelrassen of ingewikkelde scheikundige technieken. De gedoneerde appels worden gewassen en vervolgens verpulverd door iets dat lijkt op een houtversnipperaar.

Die pulp wordt dan op doeken gelegd, in meerdere lagen, en die lagen worden vreemd genoeg 'kazen' genoemd. Zodra er genoeg lagen op elkaar liggen wordt de hele zaak geplet met een hydraulische compressor, waarna er appelsap uitkomt dat in een vat opgevangen wordt. Laat dit zo'n vier tot vijf maanden staan, en voilà: je hebt cider.

"Er komt veel minder scheikunde bij kijken dan bij speciaalbier," vertelt Hasler. "Je maakt eigenlijk hele pure appelsap." Door dit eenvoudige proces draait Moss Cider bijna volledig op vrijwilligers. "We doen op social media gewoon een oproep als we hulp nodig hebben," zegt Hasler. "En als je uitbetaalt met cider, vind je altijd wel vrijwilligers."

Maar hoe smaakt het dan? Voor iets dat zo eenvoudig te maken is heeft het een complexe smaak: sprankelend, droog en heel erg verfrissend. Het prikkelt op je tong. Precies wat je wil op een zomerse dag, en het is sowieso veel beter dan alle zoete troep die je in de supermarkt kan kopen.

"We gaan nooit de beste cider van de wereld maken," zegt Hasler. "Maar als je van droge cider houdt, dan vind je ons geweldig." Eén groep die er maar geen genoeg van kan krijgen, is de fanclub van FC United, een lokale voetbalvereniging die van het drankje hun officiële clubcider heeft gemaakt.

Ik weet zeker dat je nu een droge mond hebt en je afvraagt waar je de cider zelf kunt gaan proeven. Nou, dat is nog een beetje een probleem, en dat probleem is vooral Moss Side zelf.

"Er is gewoon geen ruimte genoeg in Moss Side," legt Hasler uit. "Maar we willen niet weg uit deze buurt, want dan zou het geen Moss Cider meer zijn."

En dan is er nog een beperking vanuit de EU die het bedrijf opgelegd heeft gekregen; Moss Cider krijgt op dit moment vrijstelling van belastingen, zolang het minder produceert dan 7000 liter, maar dat zou kunnen veranderen door de plannen van de EU om die regeling te schrappen.

"Het zou de ciderindustrie flink uitdunnen," waarschuwt Hasler. "Voor mensen zoals wij, die afhankelijk zijn van die vrijstellingen, zou het een enorme aanslag zijn." Natuurlijk zou Moss Cider uit kunnen breiden en meer produceren om de kosten te dekken, maar dan kom je weer uit bij het ruimteprobleem.

Hasler denkt er daarom aan om een gevarieerder aanbod te gaan maken, met verschillende vruchtensappen en andere traditionele dranken.

Maar ook hier lopen ze weer tegen ruimtegebrek aan. Je kan je afvragen waarom ze dan niet gewoon vertrekken uit Moss Side, maar behalve de naam is het voor Hasler vooral de buurt zelf die hij niet wil achterlaten. "Het is een geweldige plek om te wonen en te werken; de reputatie komt niet overeen met de werkelijkheid."

Deze waardering lijkt van beide kanten te komen, want de mensen uit de buurt hebben Hasler en zijn ciderbedrijfje in hun hart gesloten.

"Het is niet iets dat vaak gebeurt in een stedelijke omgeving, en mensen hier lijken het echt te waarderen," concludeert hij. "Er is bijvoorbeeld een buurtbewoner die op een kantoor werkt en hij kijkt de hele dag door naar spreadsheets. Hij kwam op een vrijdag helpen en kwam gelijk de zondag daarna alweer terug. Mensen die komen helpen gaan met een voldaan gevoel naar huis. Het is een kans voor ze om een keer iets heel anders te doen."