Ah, clubs. Wat zijn het toch gekke plekken. Donkere kamers, volgepakt met mensen waar je normaal geen fuck mee te maken hebt. En ineens, voor één avond, zijn die mensen je beste vrienden – of je grootste vijanden. Wij houden natuurlijk wel van een beetje clubben, maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn in de donkere muziekkelders. Samen met Londense illustrator Josh Hanton maakten we een overzichtje van de vijf naarste mensen die je gaat ontmoeten dit weekend. En ieder weekend daarna.
Advertentie
Meneer Normaal
Je kent 'm wel: zijn favoriete film is The Lion King en zijn favoriete band is Queen. Favoriete boek? "Ik lees eerlijk gezegd niet zoveel, man." Als je aandringt geef hij toe dat hij Harry Potter wel tof vindt en eigenlijk vindt hij alle delen even geweldig. Maar wat doet hij in de club? Hij liep per ongeluk naar binnen, is al zijn vrienden kwijt en daar staat 'ie dan: een warm flesje Heineken in zijn klamme hand en weet verder niet zo goed wat hij moet doen. Hij staat urenlang in hetzelfde hoekje terwijl hij zich vastklampt aan zijn telefoon, die hem hopeloos in de steek laat – geen tweets, geen likes, geen berichtjes. Eigenlijk vindt hij alles best wel kut, maar hij heeft niet de kloten om er wat aan te doen. Hij is hopeloos verloren en als je hem zo ziet – met een pijnlijke glimlach om zijn mond – heb jij eigenlijk ook niet zo'n zin meer.
De Pillenslikker
HEE MAN FUCKING VET HIER OF NIET AH YEAH SHIT IS ZO AAN ALS EEN PLANEET ALLES IS MOOI DEZE MUZIEK IS DE WAARHEID DE DJ IS EEN BAAS ALLES IS ZO FIJN HIER HEE HEB JE MISSCHIEN EEN PEUK VOOR JE DIE IK MISSCHIEN MAG LENEN SORRY DAT IK HET VRAAG MAAR MIJN MOEDER ZEI ALTIJD NIET GESCHOTEN ALTIJD MIS EN ZEG EERLIJK ZE HEEFT GELIJK OF NIET OH JE ROOKT NIET GEEFT NIET MAN SORRY MAAR JA WIE NIET WAAGT WIE NIET WINT ANDERS KOM JE NOOIT ERGENS IN HET LEVEN DAT GELOOF IK ECHT JA MAN IK HEB ER VIER OP IS DAT EEN PAARSE KAT OP JE SHIRT HELP ME ALSJEBLIEFT HAAL IEMAND IK GA KAPOT ALSJEBLIEFT JEZUS HELP ME MAN.
Advertentie
De Viezerik
Het is niet eens zo'n gek idee dat verreweg de meeste geslachtsgemeenschap in de wereld iedere keer weer het resultaat is van verveelde, verdrietige en eenzame mensen die andere verveelde, verdrietige mensen tegenkomen in een club, om eenmaal thuisgekomen zich een weg te neuken door de malaise van het leven. Dat is oké. Dat is natuurlijk. Wat niet oké is, is de treurige aanblik van een gast die rondje na rondje door de zaal maakt en iedereen probeert op te pikken die maar een blik op hem werpt. Meestal ruik je deze kerels voordat je ze ziet: een geur van aftershave vermengd met misplaatst zelfvertrouwen en intense zelfhaat. Als je een afgrijselijk toekomstbeeld wilt, denk dan niet aan de eeuwig stampende laars uit George Orwell's 1984, maar beeld je een wereld in vol mannen met loafers die het overwerkte barpersoneel trakteren op ongewenste drankjes.
Vadertje Tijd
Ja, we hebben allemaal We Love The 90's gezien op RTL5, dus probeer ALSJEBLIEFT niet naast ons te gaan staan in de rookruimte terwijl je allemaal dingen fluistert over hoe prachtig alles vroeger was en waarom alles nu vet kut is. Ja, het is echt heel vreemd dat jonge mensen vissershoedjes dragen, net als jij vroeger. Gek hè, dat drugs nog steeds zo populair zijn onder mensen tussen de achttien en de dertig? Ja, vind ik ook. Echt heel bijzonder, als je erover nadenkt, dat clubs überhaupt nog bestaan en zo raar dat mensen gekke hoedjes en gekke drugs doen, nietwaar? Na vijf minuten met deze gast ga je verlangen naar een wereld waarin hij vroeger net iets te hard gefeest had en op vroege leeftijd al zijn graf kon inkruipen. In plaats daarvan is hij hier, op de rave waar jij de hele maand naar heb uitgekeken.
De Lord of the Dance
Dansen is, zoals we al hebben vastgesteld, weggelegd voor de sociaal gehandicapte medemens. Maar onder de juiste omstandigheden kunnen we het best tolereren. Zo nu en dan kan het echter zijn dat je oog in oog komt met een klojo van ongekend niveau, die denkt dat deze kelder in Spijkenisse eigenlijk Studio 54 is en dat hij John Travolta is, in plaats van een IT-helpdeskmedewerker die bij zijn moeder woont en echt heel erg van afstandbestuurbare helikopters houdt. Hij heeft een ongeëvenaard misplaatst zelfvertrouwen en vormt in zijn eentje een zwart gat van ruimtelijk besef: een avondverklotende sloopbal in een fucking lelijke spijkerbroek. Hij wringt zich in allerlei bochten en maakt een pirouette over je tenen terwijl hij links en rechts drankjes omstoot. Hij heeft geen idee hoe intens verdrietig hij eruit ziet en dat hij iedereens avond keihard aan het vergallen is. Aan het eind van de avond kom je hem hijgend tegen bij de nooduitgang, als een Mr. Hyde: compleet geconsumeerd door de man die hij niet wilde worden. Hij vraagt je met krakende stem om een slokje water. Je stapt over hem heen en loopt naar de taxi. Je kijkt nog één keer achterom en ziet hem met bloeddoorlopen ogen naar adem snakken. Ziehier: de Lord of the dance.