FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Paradigm krijgt het sickste festivalterrein van Nederland

Geen grap. En het is nog duurzaam ook.
Timo Pisart

"Holy shit, wat wordt dit vet." "HO-LY SHIT, WAT WORDT DIT VET." Ik blijf het herhalen, terwijl Paul Grimmius me rondleidt over het kersverse Paradigm Festival-terrein. Zo'n beetje alle podia zijn opgebouwd met gerecyclede materialen. De gekke franjes en kunstobjecten zijn met zorg in elkaar gezet door kunstenaars en vrijwilligers, en het terrein van 40.000 vierkante meter is prachtig. Er zit zoveel tijd en liefde in. Dat zie je direct op het terrein van de voormalige Suikerunie-fabriek.

Advertentie

Dit jaar beleeft Paradigm Festival – gelieerd aan de gelijknamige club aan de Helsinkistraat – zijn zesde editie. In de afgelopen jaren groeide het uit van een kleinschalig feestje tot het belangrijkste dancefestival van het Noorden. Ze maakten een explosieve groei door: vorig jaar kreeg het festival een tweede dag, dit jaar een derde én gaat het evenement 24 uur per dag door. Ze verwachten een dikke twaalfduizend bezoekers. Natuurlijk uit Groningen, maar er komen ook veel clubbers uit de randstad, en verder bezoekers uit Italië, Frankrijk, Duitsland, en zelfs New York en Rusland.

De organisatie aasde al een paar jaar op het Suikerunie-terrein, kreeg eerder dit jaar toestemming het te betrekken en bouwt nu sinds maart aan een vaste broedplaats. De podia waar artistiek leider Paul nu met een gigantische horde enthousiastelingen aan werkt, zullen ook na dit weekend blijven staan en kunnen in principe jaren mee. Er zijn plannen voor meer evenementen, en ook de Paradigm-club moet in 2017 verhuizen naar de Suikerunie.

Maar nu eerst het festival. Ze hebben een paar goede boekingen, met John Talabot, Speedy J, KiNK, Africaine 808, Randomer, Seth Troxler, Voiski en Maya Jane Coles. Maar eigenlijk is het terrein de echte ster. Het is een kleine tien minuutjes fietsen vanaf het station (bijna iets te kort), en je ziet de imposante schoorsteen al vanuit de verte opdoemen. Net als de indrukwekkende grond eromheen, met een bos aan de ene kant, een meertje aan de andere en natuurlijk die gigantische fabriek in het midden. Wanneer ik erdoorheen sluip – zo voelt het bijna – zie ik al dat het alles in zich heeft om een geweldige clublocatie te worden. Er zijn hoekjes, kiertjes en zaaltjes om naar binnen te kruipen.

Advertentie

Daarom vroeg ik Paul om me rond te leiden langs de podia waar ze nu de laatste hand aan leggen.

Alle foto's door Timo Pisart

We beginnen in wat Paul speels de 'Panoramabar XXL' noemt, een gigantische hal met grote ramen. Het is het komend weekend elke nacht open, er past tweeduizend man in en festivalvriend Guy J zal 'm zondag- op maandagnacht van 12 tot 12 afsluiten met zijn label. Paul wijst naar de ramen: "Kijk, die krijgen een soort zee-achtig patroon, als een onderwaterwereld, en ervoor komen golven van plexiglas met een 3D-effect. We gaan deze hal ook buiten het festival om af en toe gebruiken, tot zes keer per jaar."

Door een klein deurtje komen we in een zo mogelijk nóg grotere zaal, de 'chill out' die ook de hele nacht open is. "De grootste zaal van een festival hoeft niet altijd de mainstage te zijn," vindt Paul. Hier kun je rustig een dutje doen, een pintje drinken of je even onttrekken van het gebeuk dat hiernaast en in de kelder (daar komen we zo) aan de gang is. "De jongens maken hier van oude brandweerslangen en visnetten gigantische hangmatten." Even verderop hangt een kunstwerk van grote cirkels in de lucht, met streepjes blauw, rood en groen. Als je daar in drie kleuren flitsend licht op zet, lijkt het net alsof het object razendsnel gaat draaien. Spacey.

Een trappetje af en we zijn in de 'beukkelder' beland, een ouderwets ravehol met een doolhof van pilaren. "Hier kun je echt de hele nacht beuken. We hebben hem aan Speedy J gegeven. Er komt nog een gigantische LED-strip waar Florence To, de vj van Speedy J, mee gaat werken."

Advertentie

Buiten gebouw komen we via een pad met enorme paddenstoelen van papier maché uit bij een verstopt veldje dat ze de 'Spirit Gathering' noemen. Paul trekt Anne erbij, het meisje dat verantwoordelijk is voor wat ze zelf het "hart van het festivalterrein" noemt. "Wij zijn de Yin-energie van het festival, de rust." Er is een yoga-bak, een grote tent en een kleinere tempel van takken gebouwd. Alles is dicht bij de grond, zelfs de booth is zo gebouwd dat de dj liggend(!) draait. Het is bovendien een 'shoeless area': je laat je schoenen achter op het schoenenrek. "We doen hier allerlei healings, massages, reiki en ceremonies. Ik geef ook een sound healing met klankschalen en sjamaandrums. Wij zijn ook 24 uur per dag open, zodat alles in balans blijft."

Dan komen we aan bij het hoofdpodium: een gigantisch houten schip dat tussen twee torens door glijdt en vanaf de Ringweg te zien is. "Dat is nogal een mooi verhaal: het zijn spanten van een oude EMG-loods, die onze architect twee jaar geleden al spotte op de eerste dag dat we met hem in zee gingen. Ik ben er een jaar mee bezig geweest om de eigenaar te overtuigen dat wij het mochten slopen en het materiaal konden gebruiken. Ik heb dit podium met mijn eigen handen gebouwd." Hier zullen Seth Troxler, KiNK en Maya Jane Coles draaien, er komen lampen en rookmachines in de torens, en kabels met licht, kwallen en koraal over het publiek.

Nog zo'n mooi verhaal: de loods ernaast. "Een tussenhandelaar van tweedehands materiaal vertelde me dat-ie twee romneyloodsen had gevonden, die ik kon kopen voor iets meer dan 5500 euro. Nieuw zijn ze zeker 50.000 euro waard, een goede deal dus, maar ik wilde ze eerst even zien. Ik ga langs en spreek de hoofdsloper aan: "Hé, ik zag dat-ie te koop stond. Wat kost dat?" Hij: "800 euro?" Ik: "700?" Hij: "Is goed!" Er is een fundering gelegd – moest van de gemeente – waarop de twee loodsen opnieuw zijn opgebouwd. De lantaarnpaal die op het terrein stond, hebben ze gewoon laten staan. Die steekt nu vrolijk tussen de platen door.

Advertentie

Even verderop staat de Dome, een imposante spin van de spanten van diezelfde EMG-loods waar we het net over hadden. Via Oogstkaart.nl, een soort Marktplaats voor tweedehands materiaal, vonden ze afgekeurde platen, die dadelijk in een bloemenpatroon op het dak wordt geplaatst. Op dit moment wordt er een gigantisch planetarium in gehangen, met planeten die in twee verschillende richtingen zullen draaien.

Helemaal in de uithoek van het terrein, tegen de Ringweg aan geplakt, is een charmant bosje te vinden. Het is dit weekend tot drie uur 's nachts open, met nog meer van visnet gemaakte hangmatten, gekke Afrikaanse maskers tegen de bomen gespijkerd en glow-in-the-dark paddestoelen gemaakt van plastic flessen. In het midden van het bos is een flink houten podium gebouwd, met een dansvloer dat rust op afgekapte boomstammen. Het podium wordt gehost door Radio Noet Noet, met een liveset van Africaine 808. "Er zitten hier zóveel uren in, we zijn er sinds maart mee bezig. We beginnen af en toe spontaan te janken, zo mooi wordt het." En besef je: een gigantisch team van voornamelijk vrijwilligers is hier al maanden mee bezig, omdat ze zo begaan zijn met Paradigm.

Inmiddels tolt mijn hoofd een beetje. Het terrein is meer dan sick. Als alles goed gaat, zullen er ook kunstenaars zich huisvesten op het terrein (maar daar moet de gemeente nog vergunningen voor verlenen), en ook de Paradigm-club moet volgend jaar permanent naar de Suikerunie verhuizen, vertelt Paul. "In eerste instantie in een kleinere fabrieksruimte, waar zo'n vierhonderd man in past. Het is een mooi intiem zaaltje, waar de zon heel mooi opkomt."

Advertentie

Maar Paradigm droomt ervan een compleet nieuwe club op het fabrieksterrein te bouwen. Zeg maar gerust: de club van de toekomst. "We hebben nu een programma met eisen geschreven: er moet een glazen zaal komen én een donkere zaal, zoals de oude Paradigm. Een klein restaurantje en barretje erbij, en een goede techniekruimte. Maar daarnaast moet het zelfvoorzienend zijn: eigen stroom opwekken en een eigen luchtventilatie hebben, met aardewallen ruimten en glazen puien. Zo blijft het in de winter warm en in de zomer koel. Als je dat helemaal wil doortrekken, kun je met regenwater toiletten doorspoelen, en uit het poep- en pies-afval van je bezoekers stroom genereren. Dat plan ligt nu bij de architecten."

De boodschap van Paul is duidelijk: "We gaan slecht met elkaar, het milieu en de aarde om. Paradigm is wellicht ontstaan vanuit een passie voor elektronische muziek en underground feesten, maar langzaamaan transformeert dat zich in een kunstzinnige organisatie waarin iedereen zich als kunstenaar, artiest, muzikant, bouwer of danser kan ontwikkelen. De laatste stap die we moeten zetten, om ons intern goed te voelen, is duurzaam worden. Dat je goed voor je mensen bent, en voor het milieu. We hebben green battery-aggregaten, we werken met statiegeld op bekers en bouwen vrijwel alles op uit gerecycled materiaal. We doen het gewoon omdat het willen. Omdat dit moet gebeuren. En het is toch gewoon lijp, man?"

Advertentie

Lijp is het zeker. Dit weekend vindt Paradigm Festival plaats in Groningen van vrijdag 12 t/m maandag 15 augustus.