Patrice Bäumel en Reza Athar hebben een elektriserende bromance

Patrice Bäumel en Reza Athar belandden tijdens een after in een spontane back-2-back-sessie, en sindsdien spatten de muzikale vonken er vanaf wanneer ze samen draaien. De twee vormen een opvallende combinatie: de in Duitsland geboren Bäumel is al jarenlang een gevestigde naam als vooraanstaande resident van bijvoorbeeld Club 11 en Trouw, en hij is verantwoordelijk voor een stapel indrukwekkende releases op labels als Kompakt. En dan is er de veel jongere, in Iran geboren Nijmegenaar Reza Athar, die zich de laatste twee jaar ontpopte als een van de rijzende sterren in de scene. Aanstaande zaterdag draaien ze samen in Cruquiusgilde, als onderdeel van hun Bromance Tour, die daarna nog vier andere steden aandoet. We spraken de muziekvrienden over hun chemie in de booth, waar een goede b2b-set aan moet voldoen, en hoe hun muzikale visies zich tot elkaar verhouden.

THUMP: Ha Patrice en Reza, wat vonden jullie van elkaar voordat jullie elkaar ontmoetten?
Patrice: Ik hoorde Reza's naam voor het eerst via Olaf Boswijk, de voormalig creatief-directeur van Trouw. We hadden het vaak over opkomende artiesten. Tegen het eind van Trouw begon zijn naam steeds vaker te vallen.
Reza: Ik ben vanaf de eerste keer dat ik Patrice Bäumel zag draaien fan van hem. In die periode was er in de scene veel homogeniteit, veel dj's draaiden dezelfde muziek. Patrice viel op omdat hij het aandurfde andere muziek aan zijn publiek te laten horen. In zekere zin is de manier waarop hij draaide steeds meer de norm geworden in de clubscene. Er zijn weinig dj's in Nederland die twee stappen vooruit zijn zoals hij.
Patrice: Ik heb juist het idee dat ik twee stappen achterloop. Het moment dat iedereen het gehad heeft met een bepaalde sound, ben ik opeens klaar om het te draaien. Zo ging dat met minimal bijvoorbeeld.

Was er meteen een klik toen jullie elkaar voor het eerst spraken?
Reza: Dat was op een feestje in Scheveningen waar we allebei moesten draaien.
Patrice: Ik ben wel vijf keer naar hem toegegaan omdat ik wilde weten welke plaat hij draaide. In Nederland komt het niet vaak voor dat mensen in mijn stijl draaien, maar Reza en ik zitten op dezelfde golflengte.
Reza: Ik vind het inspirerend om te zien hoe hongerig je bent.
Patrice: Het is voor mij nodig om te overleven. Je moet je blijven ontwikkelen en dat betekent ook willen leren van dj's die tien of vijftien jaar jonger zijn dan jijzelf.

Met 360 Soundsystem draaide Patrice jaren samen met Nuno Dos Santos. Is Nuno niet een beetje jaloers op deze nieuwe bromance?
Patrice: Nee, totaal niet. We draaien nog één of twee keer per jaar samen. Het is net als fietsen, dat verleer je niet. Hij is een van mijn beste vrienden. We hebben afstand van elkaar genomen om elkaar ruimte te geven en te kunnen groeien als soloartiest. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Dit met Reza is ook gewoon voor de fun.
Reza: Het is niet de bedoeling dat je ons straks samen kant en klaar kan boeken. Als we te vaak samen zouden draaien zou het al heel snel kut worden – zo eigenwijs zijn we ook weer wel. Het is leuk om het een paar keer per jaar op een speciale locatie te doen. Als we maar genoeg draaitijd krijgen.
Patrice: Precies, op een festival waar je anderhalf uur mag draaien kan je grofweg vijf platen per persoon draaien. Zo veel platen heb je nodig om erin te komen. Zo'n gig doen is niets anders dan geld verdienen. Op die manier ontstaat er geen magie.

De stijl van Reza is eclectisch en hij is niet vies van een zoete Balearic discoknaller. Het geluid van Patrice is meer esoterisch en serieus. Matcht dat wel?
Patrice: We hebben allebei een melancholische kant, we zijn groove-dj's en geen beat-dj's. Het swingt, en dan gaat samen draaien heel makkelijk. Ik heb iets meer techno-DNA; niet Awakenings-techno, maar muziek waar machines het overnemen. Funky vibes trek ik niet – zo'n strandtent-hangout-vibe waar de muziek op de achtergrond verdwijnt, of van die intercommuziek in de supermarkt.
Reza: Ik kan wel heel erg genieten van een funky baslijn als het emotioneel echt iets toevoegt. Ik zou nooit disco draaien alleen om te laten zien hoe obscuur ik wel niet ben dat ik die ene plaat uit '78 draai.

Zijn jullie het wel eens oneens dan?
Reza: Door communicatie kan je dat vermijden. Wij lullen best wel veel tijdens een set. Als je te veel je eigen stempel wil drukken, werkt dat averechts.
Patrice: Als je samen draait heb je ook meer tijd om het publiek in te kijken, om te zien wat werkt. Er is minder druk en als het minder loopt heb je een schouder om op te huilen. Je gaat niet in je eentje met de billen bloot. Voor mensen met plankenkoorts is b2b'en een hele goede oplossing. Ik ben zelf nooit zenuwachtig, maar ik vind het wel lastig om afwijzing te verwerken op de dansvloer. Als iets niet werkt, kan ik verkrampen door paniek. Ik heb de neiging om negatieve feedback uit te vergroten. Op zo'n moment is een b2b fijn.
Reza: Je moet altijd beseffen dat je nooit het hele publiek kan pleasen. Er zal altijd tien procent zijn die het niet tof vindt. Als je je op die groep gaat focussen raak je de rest kwijt.

Zijn er b2b-duo's die jullie inspireren?
Patrice: 2manyDJs is een duo waarvan ik dacht: wow, what the fuck is dit? En Optimo is een recent voorbeeld.
Reza: Ik heb vorig weekend nog een set van Optimo mogen aanschouwen. Er zijn weinig duo's die zo op elkaar aansluiten en toch een interessant verhaal vertellen. Van de Ramones tot David Bowie, alles kwam langs – zonder dat het een schoolfeestje werd. Ze hebben zo'n heerlijke anarchistische vibe.
Patrice: Wat je veel feesten nu ook ziet doen, is twee willekeurige grote namen bij elkaar gooien. Daardoor wordt het geheel juist minder puur en doe je het publiek tekort. Het is heel zeldzaam dat één plus één drie wordt, meestal wordt het gewoon een half. Twee grote ego's zoals Harvey en Weatherall werken bijvoorbeeld totaal niet. Het leek wel of ze smetvrees voor elkaar hadden in Trouw – misschien waren ze geïntimideerd.

De avond met Optimo waar Reza op doelt was in Marktkantine, de club waar hij vorig jaar in dienst is getreden als programmeur. Wat vind je van zijn programmeerskills?
Patrice: De locatie was al dood verklaard voordat er feestjes waren. Maar sinds ADE is het zo erg aan daar, en die lijn is doorgetrokken. De Marktkantine begrijpt z'n unieke selling point. De club heeft een formaat waarmee ze dingen kunnen doen die kleine clubs niet kunnen. Ze hebben een festivalbenadering. Tussen alle politiek correct geprogrammeerde feesten doen ze gewoon wat heel veel mensen leuk vinden.
Reza: Ik houd heel erg van niche, dus dit is een grote uitdaging. We moeten ook dingen doen die misschien buiten mijn persoonlijke interessegebied liggen maar wel in het grote plaatje van de locatie kloppen.

Reza is in een korte tijd erg populair aan het worden. Hoe verklaar je dat?
Patrice: Heel simpel: omdat hij goed is. Er zijn weinig mensen die zonder releases op deze manier een groei kunnen maken. Hij wordt op zijn muziek beoordeeld en niet op zijn faam als producer; dan weet je dat je kwaliteit te pakken hebt. Ik denk dat er nog veel meer in zit.

Zie je parallellen met de opkomst van Job Jobse?
Patrice: Groot worden zonder produceren, zoals Job, gebeurt niet vaak. Toch zie ik een terugkerende trend: er worden steeds meer artiesten puur als dj geboekt. Door het verhaal van Job Jobse worden anderen ook hongerig en gaan geloven dat het op die manier mogelijk is. Een nadeel voor de carrière van dj/producers is dat ze in de studio uren moeten maken en geen tijd hebben om platen te zoeken. Als je iets bijzonders wilt neerzetten, moet je hidden gems vinden. Daar heb je tijd voor nodig.

Volg Patrice Bäumel op Facebook // SoundCloud

Volg Reza Athar op Facebook // SoundCloud

Patrice en Reza spelen aanstaande zaterdag bij Oostkaap in Cruquiusgilde in Amsterdam en 28 februari in Paradigm in Groningen.

Like THUMP Nederland om niets te missen.