In september van 1979 liep ik een paar weken mee met Lolo Pigalle. Ze was de oudste stripper in de Parijse buurt Pigalle – helaas is ze inmiddels overleden. Ze was een intelligente en beschaafde vrouw die erg gerespecteerd werd in de buurt. Voor mij was ze een manier om de wereld van de stripclubs binnen te komen - met Lola aan je zijde werd je nergens geweigerd.Toen mijn ouders in de jaren zeventig vanuit Tunesië naar Parijs kwamen, belandden ze in een flat in Barbès-Rochechouart, vlakbij Pigalle. Ik woonde niet bij hen maar bezocht ze wel vaak, en slenterde vaak door de buurt. Uiteraard ging ik ook af en toe binnen bij de seksshops en een peepshow of twee. En de bordelen…oké, die probeerde ik ook. De stripclubs kon ik alleen nooit betalen; nog steeds niet eigenlijk. Toen ik die herfst samen met Lolo door Pigalle trok, realiseerde ik dat er genoeg mannen zijn die bakken met geld betalen voor een striptease en een paar zachte aanrakingen.
Advertentie
Toen ik deze plekken ging vastleggen merkte ik dat de wereld van de stripclubs behoorlijk duister was: het was een wereld van seksuele misère en uitgebuite vrouwen. Misschien zat er wel een glamoureus aspect aan, maar dat zag ik niet. Volgens mij waren de hoogtijdagen van Pigalle ergens tussen het einde van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste. Ik kwam ver daarna.Het boek Eros Pigalle van Gilles Elie Cohen wordt uitgegeven door Serious Publishing
