Crate Expectations: Mood II Swing

Het New Yorkse duo Mood II Swing is een van de invloedrijkste houseacts uit de late jaren negentig. Ze brachten talloze legendarische houseplaten uit op Strictly Rhythm, vaak in samenwerking met beroemde vocalisten als Barbara Tucker en La India. Begin 2000 leek het succes voorbij, maar sinds een paar jaar worden de housegoeroes weer wereldwijd geboekt. De muziek van John Ciafone en Lem Springsteen staat de afgelopen jaren namelijk weer veel in de aandacht dankzij de muziek van een nieuwe lichting artiesten uit de UK, zoals Disclosure, die veel invloeden uit de jaren negentig gebruiken. Dat Mood II Swing afgelopen zaterdag voor het eerst in Nederland optrad tijdens O.W.A.P. in Warehouse Elementenstraat is dus erg bijzonder. Later dit jaar staan ze ook op Lente Kabinet. We vroegen Lem Springsteen naar zijn eigen favorieten.

THUMP: Op welke houseplaat werd je het eerst verliefd?

Lem Springsteen:

Bas Noirs

I'm Glad You Came to Me

, geproduceerd door Ronald Burrell & Tommy Musto. Ik herinner me een optreden van Bas Noir in de beroemde New Yorkse nachtclub The Tunnel. David Morales stond achter decks. Op dat moment had ik nog geen idee wie hij was. Al mijn aandacht ging naar de jonge Bas Noir, die onwijs harmonieus zong. In hun muzikale visie kon ik mij erg goed vinden. Andere platen die een grote impact op me hadden waren

Only Love Can Break Your Heart

van St Etienne en Frankie Knuckles' remix van

The Pressure

van Sound of Blackness.

Welke artiest beïnvloedde je het meest toen je net begon met produceren?

Dat moet het album Journey With The Lonely zijn van Lil Louis en Joi Cardwell. Maar ook Louie Vega en Kenny Dope waren belangrijk. Natuurlijk moet ik ook Frankie Knuckles noemen. Ik heb het geluk gehad om Frankie een paar keer aan het werk te zien in de studio.

De eerste echte artiest waar ik mee samenwerkte was India, een bekende zangeres in de house- en salsascene. Voordat ze doorbrak als soloartiest bracht ik veel tijd met haar door, en zong ze veel bij mij in de studio. Ook schreven we teksten in haar appartement in New York. Ze was een soort Beyoncé van de latino's. De eerste keer dat ik haar ontmoette, was in de studio met Louie Vega, tijdens een lange opnamesessie. In die periode leefde ik zowat in de studio. Louie had een groove bedacht en ik was samen met India een tekst aan het verzinnen. Dat was onze methode. Ik herinner me dat ik een grap maakte: "I'm tired, you keep us up all night," waarna India begon te zingen: "I can't get no sleep". Vervolgens improviseerde ze de rest van de teksten en zo ontstond de plaat. Als je goed luistert, hoor je mijn stem zachtjes op de achtergrond in het "da da da"-gedeelte.

Wat is de meest ondergewaardeerde plaat van Strictly Rhythm, het label dat jullie grootste hits heeft uitgebracht?

Dat is The Warning van Logic. De vervormde stemmen zijn geweldig, net als de tekst. Nog steeds klinkt de plaat goed. Het doet me denken aan mijn vroegere jaren in de clubs, waar we met vrienden rondhingen en lol hadden op de dansvloer.

Welke track vangt perfect het geluid van Mood II Swing?

Ik ben een perfectionist, dus ik denk dat we nog altijd bezig zijn met de het verfijnen van de Mood II Swing-sound. Maar om je vraag te beantwoorden: luister eens naar Learn 2 Love. De minimalistische drumpatronen van John maakten het voor mij makkelijk om een baslijn te bedenken, akkoorden toe te voegen en er een song van te maken. Onze dubversie van Rushing is een van onze beste samenwerkingen, op het gebied van beats, melodie en soulvolle vocals. De hardere clubtracks van Mood II Swing zijn trouwens in de meeste gevallen geproduceerd door John alleen.

Van welke plaat zou je willen dat je hem zelf had geproduceerd?

Eigenlijk alles van Victor Duplaix: Louie Vega starring Vikter Duplaix - Gimme Some Love.

Ik las dat er een meningsverschil was over welke tracks er op de Strictly Rythm-compilatie moesten komen, die vorig jaar uitkwam.

Strictly Mood II Swing is een retroperspectief van het label Defected. Inderdaad, er zijn een paar tracks waarvan ik wou dat ze er niet op stonden. Searching was een spoedklus voor zangeres Loni Clarke. Ik ben niet tevreden over hoe de plaat klinkt. Het nummer Chicago Blues zou ik niet nog eens draaien. Van het nummer Conga Té vind ik eigenlijk alleen de 'Rain Dance Version' goed, maar de A&R-afdeling plaatste de verkeerde mix. Bovendien heb ik niks te maken gehad met de remixprojecten van Sarah Washington of Stephanie Cooke. Dat was allemaal door John en daarom hadden deze nummers eigenlijk ook nooit op een compilatie van Mood II Swing horen te staan.

Je hebt veel affiniteit met de clubscene in Londen. Hoe is dat met Nederland?

Londen heeft muzikaal inderdaad een grote invloed op me gehad. Ik ben vaak in Amsterdam geweest, maar om eerlijk te zijn, ben ik niet zo bekend met Nederlandse house-artiesten.

Welke nieuwe producers hebben bij jullie de kunst het beste afgekeken?

Jimpster, Fred Everything, Danism, Hercules and Love Affair, Reel Soul, Mr. V, Alix Alvarez, Junior Sanchez. En deze track in het bijzonder: de remix van Lisa Shaw door Jimpster.